To πολιτικό εργαστήρι της Ιταλίας βάζει ξανά μπρος τα αντιδραστήρια του

Για τους εξωτερικούς παρατηρητές της Ιταλίας, που δεν παρακολουθούν στενά πρόσωπα και πράγματα στο εσωτερικό, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με το άδειασμα και την αποχώρηση Ντράγκι ήταν σχετικά ξαφνικές και απρόσμενες. Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κατέρρευσε μέσα σε λίγα 24ωρα, τυπικά με αφορμή την έγκριση ή όχι ενός εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στην Ρώμη.

Προφανώς τα αίτια ήταν βαθύτερα, μια και τα δύο «άκρα» της κυβέρνησης Ντράγκι (εξ αριστερών τα 5 Αστέρια και εκ δεξιών η Λέγκα και η Φόρτσα Ιτάλια) είχαν αρχίσει να διαφωνούν από μηνών, υπό διαφορετικό πρίσμα, με στοιχεία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του, καθώς και με την ευρύτερη εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο της Ουκρανίας. O τελευταίος λόγος ήταν εκείνος για τον οποίο είχε προηγηθεί διάσπαση του Κόμματος των 5 Αστέρων και αποχώρηση του Ντι Μάιο με μερίδα μελών της Βουλής και Γερουσίας.

Τελικά ποιοι ήταν οι βαθύτεροι λόγοι και οι υπολογισμοί, βασικά των κομμάτων της δεξιάς και μέρους των 5 Αστέρων, που οδήγησαν τον Ντράγκι στην παραίτηση και στην διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, μόνον 8 μήνες νωρίτερα από τότε που ούτως ή άλλως θα διεξάγονταν ; To μείζον υπήρξαν οι προαναφερόμενες διαφορές ή οι “πρόωρες εκλογικές ανάγκες” των πολιτικών δυνάμεων, κυρίως του ευρύτερου μπλοκ της δεξιάς, που φιλοδοξεί να καταλάβει την εξουσία.

Με βάση τις δημοσκοπήσεις, εδώ και αρκετούς μήνες το υψηλότερο ποσοστό 23% συγκεντρώνουν οι «Αδελφοί της Ιταλίας» υπό την ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι, η οποία αναμένεται να συνεργαστεί με τη Λέγκα, που έχει πέσει στο 15% και την άλλοτε κραταιά Φόρτσα Ιτάλια, που περιορίζεται πλέον στα επίπεδα του 7%. Ωστόσο, με παρόμοια ποσοστά, η συμμαχία αυτών των δυνάμεων είναι σε θέση να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, βοηθούντος του νέου εκλογικού συστήματος της Ιταλίας, το οποίο συνδυάζει πλέον την απλή αναλογική με πλειοψηφικά χαρακτηριστικά. Στην άλλη πλευρά, το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα κινείται στο 22% και τα Πέντε Αστέρια του Τζουζέπε Κόντε, μετά τη διάσπαση του Ντι Μάιο, υποχωρούν στο 11%, τα δε υπόλοιπα κεντρώα και αριστερά κόμματα σημειώνουν μικρά ποσοστά. Το κυριότερο, όμως, ζήτημα αυτού του δεύτερου πόλου είναι η αδυναμία να συνεργαστεί.

Από την τρομοκρατία και τον ευρωκομουνισμό μέχρι τον «μπερλουσκονισμό», την κυριαρχία στην πολιτική ζωή μέσω καναλιών και ποδοσφαιρικών ομάδων, η Ιταλία ήταν πάντα ένα πειραματικό εργαστήριο για τις εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη. Με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, η παραίτηση Ντράγκι και η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στη γειτονική χώρα είναι μια τέτοια περίπτωση.

Όμως, αυτά έρχονται να συμβούν με όλους τους επιπρόσθετους κινδύνους που δημιουργούνται για την Ιταλία (αλλά και την ΕΕ) από μια επιπρόσθετη πολιτική, οικονομική αστάθεια ενόψει ενός δύσκολου φθινοπώρου/χειμώνα από κάθε άποψη (πληθωρισμός, ενεργειακό, συνέπειες πολέμου, ακόμη και αναζωπύρωση της πανδημίας). Ήδη μετά και τις αποφάσεις της ΕΚΤ για αύξηση των ευρωεπιτοκίων, το spread του 10ετους ομολόγου της Ιταλίας έφτασε το 3,5%, θέτοντας ξανά ερωτήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους της που φτάνει το 150% του ΑΕΠ.

Στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου με το «Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» αναλύθηκε η προαναφερόμενη κατάσταση στην Ιταλία, με τη συμμετοχή του Δημήτρη Δεληολάνη, δημοσιογράφου-συγγραφέα και ανταποκριτή για πολλά χρόνια ελληνικών ΜΜΕ στη Ρώμη.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More