Μέση Ανατολή, Ουκρανία και Θάλασσα της Κίνας-Κρίσιμα σημεία για την παγκόσμια σταθερότητα και την γεωστρατηγική πολιτική των ΗΠΑ
Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση έχει αναζωπυρωθεί όπως ποτέ πριν , με ανησυχητικές περιφερειακές επιπτώσεις.
Η παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση έχει αναζωπυρωθεί όπως ποτέ πριν εδώ και δεκαετίες, με ανησυχητικές περιφερειακές επιπτώσεις.
Αν κάποιος έπρεπε να εντοπίσει στον χάρτη τα κύρια σημεία κινδύνου συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων , θα έπρεπε ενδεχομένως να κοιτάξει την Ουκρανία , τη Μέση Ανατολή και τη Θάλασσα της Κίνας.
Σε όλες ή σε ορισμένες από αυτές τις περιοχές, τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών (και των Ευρωπαίων συμμάχων τους), της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας είναι άμεσα ή έμμεσα, ακόμη και ανάμεικτα.
Στην Ουκρανία, η ρωσική εισβολή βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου 600 ημέρες, με τα στρατεύματα της Μόσχας να είναι εδραιωμένα στην Κριμαία και στην Ανατολή από το 2014 και σε μεγάλο μέρος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας για μήνες. Παρά τη σαφή υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Κίεβο, δεν είναι ένας άμεσος πόλεμος μεταξύ υπερδυνάμεων, αλλά η σύγκρουση είναι το πιο προφανές παράδειγμα μιας ευρύτερης σύγκρουσης σε διαφορετικά μέτωπα. Όχι μόνο στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Σε αυτές τις περιοχές, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αποκτήσει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλοι δυτικοί παράγοντες έχουν υποχωρήσει ή έχουν υποστεί απόρριψη από τις τοπικές κυβερνήσεις και τις πολιτοφυλακές. Από τη Συρία μέχρι το Ιράκ και από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία μέχρι το Μάλι, σήμερα η Κίνα και η Ρωσία έχουν αποκτήσει μια δύναμη που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί πριν από 10 ή 20 χρόνια, σε περιοχές σχετικές με τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από το Σάββατο, η παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση έχει αναζωπυρωθεί όπως ποτέ πριν εδώ και δεκαετίες και με ανησυχητικές περιφερειακές επιπτώσεις.
Το Ισραήλ φοβάται μια επίθεση από πολλά σημεία. Από τη Γάζα, αλλά και από τον Βορρά, στον Λίβανο, μέσω της Χεζμπολάχ, της σιιτικής ομάδας που, όπως και η σουνιτική Χαμάς, χρηματοδοτείται από το Ιράν.
Η Τεχεράνη αναλύει εδώ και αρκετό καιρό τις διπλωματικές κινήσεις στην περιοχή – που προωθούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες από την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ – που έχουν πετύχει αρκετές αραβικές χώρες και δυνάμεις στον Περσικό Κόλπο να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Η επόμενη που θα το έκανε θα ήταν η Σαουδική Αραβία, ένας άλλος ιστορικός αντίπαλος του Ιράν.
Σύμφωνα με δηλώσεις του ειδικού Hussein Ibish (Ινστιτούτο Αραβικών Κρατών του Κόλπου στην Ουάσιγκτον) στη Wall Street Journal, «η οικοδόμηση ειρηνευτικών διαδικασιών με την Αίγυπτο και την Ιορδανία και η επέκταση των δεσμών του Ισραήλ με τις χώρες του Κόλπου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αλυσίδα συμμάχων των ΗΠΑ».
Σημεία για το παγκόσμιο εμπόριο : η Διώρυγα του Σουέζ, το Στενό του Ορμούζ και το Στενό του Μπαμπ Αλ Μάντεμπ, που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με την Αραβική Θάλασσα». «Θα ήταν πολύ άσχημα νέα για το Ιράν», πιστεύει ο Ibish.
Ένας πόλεμος όπως αυτός που φαίνεται ότι έρχεται, θέτει αυτές τις προσεγγίσεις σε κίνδυνο και πυροδοτεί τις πιθανότητες μιας περιφερειακής σύγκρουσης. Είτε το θέλουν είτε όχι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ρόλο στην κρίση, όπως κάνουν στην Ουκρανία ή στην Ασία, ειδικά στη Θάλασσα της Κίνας. Δεν υπάρχει ενεργή σύγκρουση εκεί, αλλά η ένταση αυξάνεται εδώ και χρόνια γύρω από την Ταϊβάν, το νησί που αναζητά το Πεκίνο και υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αύξηση της παρουσίας της Ουάσιγκτον στην περιοχή ήταν ο μεγάλος στόχος για περισσότερο από μια δεκαετία για την αντιμετώπιση της στρατιωτικής, οικονομικής και τεχνολογικής έκτακτης ανάγκης του Πεκίνου.
Τα τελευταία χρόνια, η αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει βυθιστεί σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ή στην Ουκρανία. Έχει κάνει μια τεράστια οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική προσπάθεια, ενώ τα απομονωτικά ρεύματα έχουν αποκτήσει βαρύτητα στην αμερικανική κοινή γνώμη από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Υπάρχουν πολλά μέτωπα για την Ουάσιγκτον σε μια εποχή αυξανόμενου εσωτερικού κατακερματισμού.
Το Κογκρέσο παραλύει προσωρινά μετά την απέλαση του Κέβιν Μακάρθι ως προέδρου από τους ομοθρήσκους του. Και η χώρα εισέρχεται ήδη σε μια ιδιαίτερα τοξική εκλογική δυναμική όπου ένας από τους βασικούς υποψηφίους αντιμετωπίζει πολλές σοβαρές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και για συμμετοχή στην κατάληψη της έδρας της Βουλής το 2021 για διακοπή μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτός ο υποψήφιος, ο Ντόναλντ Τραμπ, διατρέχει τον κίνδυνο να καταλήξει στη φυλακή, αλλά, προς το παρόν, είναι το ξεκάθαρο φαβορί μεταξύ των Ρεπουμπλικανών και προηγείται των δημοσκοπήσεων για να καταλάβει ξανά τον Λευκό Οίκο.
Πηγή: RTVE.es
Μετάφραση: Αθανάσιος Ρούντος
.
Σε όλες ή σε ορισμένες από αυτές, τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών (και των Ευρωπαίων συμμάχων τους), της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας είναι άμεσα ή έμμεσα, ακόμη και ανάμεικτα.
Στην Ουκρανία, η ρωσική εισβολή βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου 600 ημέρες, με τα στρατεύματα της Μόσχας να είναι εδραιωμένα στην Κριμαία και στην Ανατολή από το 2014 και σε μεγάλο μέρος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας για μήνες. Παρά τη σαφή υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Κίεβο, δεν είναι ένας άμεσος πόλεμος μεταξύ υπερδυνάμεων, αλλά η σύγκρουση είναι το πιο προφανές παράδειγμα μιας ευρύτερης σύγκρουσης σε διαφορετικά μέτωπα. Όχι μόνο στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Σε αυτές τις περιοχές, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αποκτήσει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλοι δυτικοί παράγοντες έχουν υποχωρήσει ή έχουν υποστεί απόρριψη από τις τοπικές κυβερνήσεις και τις πολιτοφυλακές. Από τη Συρία μέχρι το Ιράκ και από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία μέχρι το Μάλι, σήμερα η Κίνα και η Ρωσία έχουν αποκτήσει μια δύναμη που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί πριν από 10 ή 20 χρόνια, σε περιοχές σχετικές με τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από το Σάββατο, η παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση έχει αναζωπυρωθεί όπως ποτέ πριν εδώ και δεκαετίες και με ανησυχητικές περιφερειακές επιπτώσεις.
Το Ισραήλ φοβάται μια επίθεση από πολλά σημεία. Από τη Γάζα, αλλά και από τον Βορρά, στον Λίβανο, μέσω της Χεζμπολάχ, της σιιτικής ομάδας που, όπως και η σουνιτική Χαμάς, χρηματοδοτείται από το Ιράν.
Η Τεχεράνη αναλύει εδώ και αρκετό καιρό τις διπλωματικές κινήσεις στην περιοχή – που προωθούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες από την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ – που έχουν πετύχει αρκετές αραβικές χώρες και δυνάμεις στον Περσικό Κόλπο να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Η επόμενη που θα το έκανε θα ήταν η Σαουδική Αραβία, ένας άλλος ιστορικός αντίπαλος του Ιράν.
Σύμφωνα με δηλώσεις του ειδικού Hussein Ibish (Ινστιτούτο Αραβικών Κρατών του Κόλπου στην Ουάσιγκτον) στη Wall Street Journal, «η οικοδόμηση ειρηνευτικών διαδικασιών με την Αίγυπτο και την Ιορδανία και η επέκταση των δεσμών του Ισραήλ με τις χώρες του Κόλπου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αλυσίδα συμμάχων των ΗΠΑ».
Σημεία για το παγκόσμιο εμπόριο : η Διώρυγα του Σουέζ, το Στενό του Ορμούζ και το Στενό του Μπαμπ Αλ Μάντεμπ, που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με την Αραβική Θάλασσα». «Θα ήταν πολύ άσχημα νέα για το Ιράν», πιστεύει ο Ibish.
Ένας πόλεμος όπως αυτός που φαίνεται ότι έρχεται, θέτει αυτές τις προσεγγίσεις σε κίνδυνο και πυροδοτεί τις πιθανότητες μιας περιφερειακής σύγκρουσης. Είτε το θέλουν είτε όχι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ρόλο στην κρίση, όπως κάνουν στην Ουκρανία ή στην Ασία, ειδικά στη Θάλασσα της Κίνας. Δεν υπάρχει ενεργή σύγκρουση εκεί, αλλά η ένταση αυξάνεται εδώ και χρόνια γύρω από την Ταϊβάν, το νησί που αναζητά το Πεκίνο και υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αύξηση της παρουσίας της Ουάσιγκτον στην περιοχή ήταν ο μεγάλος στόχος για περισσότερο από μια δεκαετία για την αντιμετώπιση της στρατιωτικής, οικονομικής και τεχνολογικής έκτακτης ανάγκης του Πεκίνου.
Τα τελευταία χρόνια, η αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει βυθιστεί σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ή στην Ουκρανία. Έχει κάνει μια τεράστια οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική προσπάθεια, ενώ τα απομονωτικά ρεύματα έχουν αποκτήσει βαρύτητα στην αμερικανική κοινή γνώμη από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Υπάρχουν πολλά μέτωπα για την Ουάσιγκτον σε μια εποχή αυξανόμενου εσωτερικού κατακερματισμού.
Το Κογκρέσο παραλύει προσωρινά μετά την απέλαση του Κέβιν Μακάρθι ως προέδρου από τους ομοθρήσκους του. Και η χώρα εισέρχεται ήδη σε μια ιδιαίτερα τοξική εκλογική δυναμική όπου ένας από τους βασικούς υποψηφίους αντιμετωπίζει πολλές σοβαρές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και για συμμετοχή στην κατάληψη της έδρας της Βουλής το 2021 για διακοπή μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτός ο υποψήφιος δεν είναι άλλος από τον Ντόναλντ Τραμπ, που διατρέχει τον κίνδυνο να καταλήξει στη φυλακή, αλλά, προς το παρόν, είναι το ξεκάθαρο φαβορί μεταξύ των Ρεπουμπλικανών και προηγείται των δημοσκοπήσεων για να καταλάβει ξανά τον Λευκό Οίκο.
Πηγή: RTVE.es
Μετάφραση: Αθανάσιος Ρούντος
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
