Kαθηλωτικός Nick Cave, ρυθμικός Parov Stelar, σαρωτικοί Manowar – Ξεχωριστές συναυλίες του φετινού καλοκαιριού

Βαθιά συναισθηματικός, καθηλωτικός Nick Cave, ρυθμικός, ξεσηκωτικός Parov Stelar, σαρωτικοί, σεισμογενείς Manowar, παλλόμενοι, ταξιδιάρικοι Locomondo!

To Releash Athens Festival, με ορμητήριό του την πλατεία Νερού, ήταν το μουσικό, συναυλιακό επίκεντρο όλης της εβδομάδας που προηγήθηκε.

Την Τετάρτη 13 Ιουνίου στον συναυλιακό χώρο της εν λόγω γεωγραφικής περιοχής, ο Cave δεν έκανε απλώς, επικοινώνησε μια συναυλία. Μύησε τον κόσμο στις μουσικές. Επικοινώνησε την ποίησή του, μέσω της μουσικής του, προς όλους μας, με μία πολύ φορτισμένη συναισθηματικά συναυλία. Άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές ακόμα και όσων είχαν έρθει με τη νοοτροπία συναυλιακών «πελατών».

Αυτή η μοναδική του ικανότητα να σε πάει ταξίδι στους πιο μύχιους διαδρόμους των ερωτικών σου αναμνήσεων, αυτός ο τρόπος να κάνει το πένθος του χορευτική ενέργεια, είναι απερίγραπτος.

Ξεκινώντας με το “There she Goes, my Beautiful World” και συνεχίζοντας με τραγούδια απ’ όλο το εύρος της δισκογραφικής του πορείας και της καλλιτεχνικής του καριέρας, το “From Her to Eternity” (1984), το “O, Children” (2004), το “Jubilee Street”, από το άλμπουμ “Push the Sky Away” (2013), “Bright Horses”, από το “Ghosteen”, “Νothing Really Matters”, από το “Skeleton Tree” (2016), “Waiting for you”, πάλι απ’ το “Ghosteen” (2019), “Carnage” από το ομώνυμο άλμπουμ του 2021, “Tupelo”, από το “The Firstborn is Dead” (1985), το “Red Right Hand” (1994), από το άλμπουμ “Let Love In”, to “Sail your ships”, από το “The Good Son” (1990) και το “The Mercy Seat” και το “You Better Run”, από το “Tender Pray” (1988). Εncore, στο τέλος, έπαιξε το “Into My Arms”, το ανεπανάληπτο αυτό κομμάτι από το 1997 και από το άλμπουμ “The Boatman’s Call”, το “Coming to my Sleep” (1997) κι έκλεισε με το “Gostheen Speaks” (To Φαντασματάκι Μιλάει), μία ανατριχιαστική εκτέλεση από το άλμπουμ “Ghosteen”, του 2019.

Βαθιά συναισθηματικός και σε επικοινωνία με το υπερπέραν, μας έκανε να αισθανθούμε όλοι παιδιά του. Ήταν μία ανεπανάληπτη εμπειρία.

Το χαλί στον Nick Cave είχαν στρώσει οι Mogwai πιο πριν, με την υπνωτιστική stoner ατμόσφαιρά τους. Ήταν μία μαγική βραδιά.

Το Σάββατο, 16 Ιουνίου, στον ίδιο συναυλιακό χώρο, έμελλε να είναι εξίσου συναρπαστικό. Όσοι επέλεξαν να περάσουν από την πλατεία Νερού, σίγουρα, δεν το μετάνιωσαν. Ήμασταν παρόντες σε ένα ασταμάτητο πάρτυ!

Νωρίς το απόγευμα, λίγο μετά τις έξι, εμφανίστηκε ο El.Siciliano, παρασύροντας το κοινό με remix γνωστών κομματιών, όπως το “The Wall”, το “Billie Jean”, το “I Will Survive” κ.ά.

Ο Kevin de Vries ακολούθησε και, αν και λίγο μουδιασμένος στην αρχή, πήρε ενέργεια απ’ το κοινό, που άρχισε να χορεύει μπροστά του κι έδωσε τον δικό του παλμό σε ένα dj live διαδραστικό, πλημμυρισμένο από Sci-fi visual effects.

Oι Artbat που ακολούθησαν, αν και προσωπικά δεν με ενθουσίασαν, βρήκαν ένθερμη συμπαράσταση στον κόσμο, ο οποίος έδειξε ότι ήρθε εκεί για να περάσει καλά και το μουσικό dj ντουέτο των Artbat τελικά του έδωσε αυτό που άξιζε. Ταξιδιάρικα, ατμοσφαιρικά remix από Röyksopp, Faithless, το δικό τους hit “Return to Oz” και ακούσαμε επίσης -και χαρήκαμε πολύ- το “Hypercolor”, από τον Γιάννη Φιλιππάκη, των Foals.

Eννοείται πως ακολούθησε ο Parov Stelar.

 Ο Parov Stellar, με τις συνθέσεις του πάνω σε γνωστά ποπ-σουίνγκ μοτίβα, έδωσε άλλη μία εντυπωσιακή παράσταση, συνοδεία μιας κολεκτίβας μουσικών με χάλκινα (τρομπέτα, σαξόφωνο, τρομπόνι), δύο percussionists (κιθάρα και μπάσο), με φοβερούς frontman και frontwoman, τους εκπληκτικούς τραγουδιστές – performers Lee Anduze και Έλενα Καραθίζη.

Ο Parov Stelar, σε ρόλο μαέστρου – συνθέτη, έδινε στην αρχή του κάθε κομματιού το σύνθημα για να ξεκινήσει. Ένας χορευτικός ρυθμός που εξελισσόταν σε οργασμικό μιούζικαλ, παρασύροντας τον κόσμο σε έκσταση. Απίστευτο κλίμα ευφορίας, αυτόματη χορευτική διάθεση, ασταμάτητη κίνηση, ως το τέλος της συναυλίας.

Συμπέρασμα; Όποιος έχασε τη συναυλία του Parov Stelar, έχασε!

Την Τετάρτη 20 Ιουνίου έλαβε χώρα στην πλατεία Νερού, η κορυφαία metal συναυλία των Manowar, με support τους Rotting Christ και με εκπλήξεις, οι οποίες συνεπήραν τους metal heads.

Aυτή η heavy metal βραδιά ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Οι Manowar δημιούργησαν επική, μυστηριακή ατμόσφαιρα, αφού είχαν προετοιμάσει καταλλήλως το έδαφος οι Rotting Christ.

Μπορείτε να μου πείτε, σας παρακαλώ, τι δουλειά είχε ο Κωνσταντίνος Καζάκος με πανοπλία, ασπίδα και δόρυ, σε ρόλο Τηλέμαχου, να απαγγέλει Οδύσσεια, σε μετάφραση Μαρωνίτη, καθώς ακουγόταν η φωνή του πατέρα του Κώστα Καζάκου, στον ρόλο του Οδυσσέα;

Ή τι δουλειά είχε ο James Cosmo, κατά κόσμον «Η γριά αρκούδα», o Jorah Mormont, του “Game of Thrones”, να κάνει την εισαγωγή και τον επίλογο σε κομμάτι των Manowar;

Όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα στο Release Athens Festival.

Ένας δυνατός ήχος που διαπερνούσε κόκαλα -με την καλή έννοια πάντα!

Οι Manowar ήταν απολύτως συνεπείς προς τον κόσμο τους.

Αυτό που είχαν υποσχεθεί, αυτό προσέφεραν.

Όταν ήρθε η ώρα του “Revenge of Odysseus”, Καζάκος junior και Καζάκος senior ερμήνευσαν και αφηγήθηκαν χωρία της Οδύσσειας στα Αρχαία Ελληνικά, σε μετάφραση του Σάκη Τόλη, των Rotting Christ.

O James Cosmo, πάλαι ποτέ πρωταγωνιστής και της ταινίας “Braveheart”, έκανε κι αυτός με την παρουσία του, ένα μεγάλο δώρο στο κοινό των Manowar.

Στο μουσικό μέρος της βραδιάς, τώρα, οι Manowar αντάμειψαν το κοινό τους γι’ αυτό που είχε έρθει. Παλιοί power epic metal ύμνοι, δυνατές κιθάρες, τρομερό πάθος και πολύ καλός ήχος -για ανοιχτό χώρο. Ο DeMaio έδινε το vibe με το μπάσο του κι όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούσαν τον αρχηγό σε όλο αυτό το επικό, μεταλλικό παραλήρημα. “Warriors of the World”, “Gates of Valhalla”, “Holy War”, “Hail and Kill”, είναι λίγα μόνο από τα εμβληματικά κομμάτια, τα οποία προσέφεραν απλόχερα στο κοινό τους, που δεν σταματούσε να τραγουδάει. Που δεν σταματούσε να απαντάει. Το σόου τελείωσε με τον DeMaio να διαλύει το μπάσο του και να μοιράζει στους οπαδούς τις χορδές.

Πριν τους Manowar και πριν πέσει ο ήλιος, οι Rotting Christ -ίσως το καλύτερο ελληνικό metal συγκρότημα- έκανε την ιδανική εισαγωγή για τους Manowar. Δεν έλειψε κανένα κομμάτι από τα σημαντικά τους από το playlist.

Οι αδελφοί Τόλη, Σάκης και Θέμης και το νέο τους crue, μετά την περιοδεία τους στην αμερικανική επικράτεια, έπιασαν πολύ υψηλό επίπεδο απόδοσης, δημιουργώντας ένα σκηνικό metal μάχης, στο φιλοθεάμον metal ακροατήριο και αποχαιρέτησαν με το “Non Serviam” (σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά: «Δεν θα υποκύψουμε ποτέ»).

Λαοθάλασσα παρακολούθησε αυτή τη metal βραδιά. Υποδειγματική η οργάνωση από το Release Athens Festival. Κυκλοφοριακό κομφούζιο, όμως, επικράτησε στους έξω δρόμους, διότι η συναυλία συνέπεσε και με τα βραβεία MAD, παρακειμένως, στο γήπεδο του Tae Kwon Do. Όλα αυτά όμως ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα.

Οι Locomondo στο ξέφωτο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος

Εκρηκτικοί, παλλόμενοι, καλοκαιρινοί Locomondo, στη συναυλία της Πέμπτης 23 Ιουνίου, στο ξέφωτο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Η πρώτη συναυλία της καλοκαιρινής tour για τους Locomondo, μπροστά σε ένα απίστευτα -και για τους ίδιους- μεγάλο κοινό (κοντά στα οκτώ με δέκα χιλιάδες άτομα), εκ των οποίων πάνω από τους μισούς ήταν παιδιά κάτω των 15 ετών.

Οι Locomondo έπαιξαν όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα», «Γαμήλιο πάρτυ», «Δεν προλαβαίνω», τις διασκευές στα ρεμπέτικα «Φραγκοσυριανή» και «Καραπιπερίμ», τραγούδησαν Marley, Manu Chao, κάνοντας εναλλαγές ανάμεσα στα κομμάτια τους, με γρήγορη σκα, ξεσηκώνοντας τους πάντες στον αέρα, σε ένα παλλόμενο ξέφωτο του Σταύρος Νιάρχος.

Αδημονούμε για ακόμα περισσότερες τέτοιες, καλοκαιρινές συναυλιακές βραδιές.

Μπάμπης Λουκόπουλος

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More