Η «ζώνη θανάτου» της Ουκρανίας: Πώς τα drones έβαλαν τέλος στον πόλεμο των χαρακωμάτων

Οι μάχες στην Ουκρανία δεν θυμίζουν πλέον σε τίποτα τα χαρακώματα των Παγκοσμίων Πολέμων — τα drones έχουν εξαφανίσει τη σταθερή γραμμή του μετώπου, δημιουργώντας μια εκτεταμένη «ζώνη θανάτου».

Ο ουρανός πάνω από τα πεδία των μαχών είναι πλέον «σκοτεινιασμένος» από μη επανδρωμένα αεροσκάφη: κάποια μεταφέρουν κάμερες και θερμικούς αισθητήρες, άλλα φέρουν βόμβες και οπλισμό. Πολλά παραμένουν ακίνητα στο έδαφος μέχρι να ενεργοποιηθούν από την κίνηση στρατιωτών ή οχημάτων. Άλλα λειτουργούν με ηλεκτρονικά σήματα ή μέσω καλωδίων οπτικών ινών που δεν μπορούν να παρεμβληθούν. Τα αντί-drone συστήματα προσπαθούν να τα μπλοκάρουν, ενώ εντοπίζουν και στοχεύουν τους χειριστές τους, δεκάδες χιλιόμετρα πίσω από το μέτωπο.

Το αποτέλεσμα είναι μια γκρίζα ζώνη χάους που εκτείνεται έως και 20 χιλιόμετρα από τη γραμμή εμπλοκής — μια περιοχή όπου τα drones κυνηγούν στρατιώτες, οι τραυματίες συχνά εγκαταλείπονται επειδή η απομάκρυνσή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη και ο ανεφοδιασμός σε πυρομαχικά, τρόφιμα και νερό γίνεται σχεδόν αδύνατος.

«Ο πόλεμος έχει μετατραπεί σε αντι-drone πόλεμο», δήλωσε στο POLITICO ο συνταγματάρχης Πάβλο Παλίσα, αναπληρωτής επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας και πρώην διοικητής στο πεδίο. «Τα drones μπορούν να στήνουν ενέδρες, να κόβουν τις εχθρικές γραμμές ανεφοδιασμού και να δυσκολεύουν τη διατήρηση θέσεων. Αν εντοπιστείς, κάθε όπλο στην περιοχή θα πέσει πάνω σου».

Ένας νέος τύπος πολέμου

Από τις πρώτες ημέρες της ρωσικής εισβολής, τα drones έπαιξαν καθοριστικό ρόλο — η Ουκρανία πανηγύριζε τα πλήγματα των τουρκικών Bayraktar σε ρωσικές φάλαγγες. Παρ’ όλα αυτά, και οι δύο πλευρές αρχικά προετοιμάστηκαν για έναν κλασικό πόλεμο πυροβολικού και μηχανοκίνητων δυνάμεων.

Σταδιακά όμως, από το 2023-2024, τα χαρακώματα άρχισαν να εξαφανίζονται. Σύμφωνα με τον Ιβάν Σεκάτς, εκπρόσωπο της 110ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, ο ουκρανικός στρατός αναγκάστηκε να λειτουργήσει με προκεχωρημένα σημεία και παρατηρητήρια, καλύπτοντας την έλλειψη πυρομαχικών 155 χιλιοστών με drones.

Οι Ρώσοι, με τη σειρά τους, περιόρισαν το μέγεθος των μονάδων επίθεσης, καθώς μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στρατιωτών εντοπίζονταν και εξουδετερώνονταν εύκολα.

Πλέον επιτίθενται σε μικρές ομάδες «έρποντας και κρυμμένοι», όπως περιγράφει ο συνταγματάρχης Βλαντισλάβ Βολοσίν της ουκρανικής Νότιας Διοίκησης. «Χρειάζονται 2-3 ημέρες για να συγκροτήσουν μια ομάδα εφόδου».

Η συνεχώς διευρυνόμενη γκρίζα ζώνη επιτρέπει σε ρωσικές ομάδες να διεισδύουν πίσω από τις ουκρανικές θέσεις, να κρύβονται και να πολλαπλασιάζονται αν δεν εντοπιστούν εγκαίρως. Σε περιοχές όπως το Ποκρόφσκ, ο ομιχλώδης καιρός πρόσφατα επέτρεψε αιφνιδιαστικές ρωσικές προωθήσεις.

«Η Ρωσία προσπαθεί να μετατρέψει τη ζώνη θανάτου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη, καταστρέφοντας καταφύγια και κτίρια για να δημιουργήσει ένα γυμνό, ανοιχτό πεδίο όπου δεν μπορείς να κρυφτείς», αναφέρει ο Βολοσίν.

Ο εφιάλτης του ανεφοδιασμού

Τα drones έχουν απομακρύνει το πυροβολικό από τη γραμμή του μετώπου και έχουν κάνει τον ανεφοδιασμό με τεθωρακισμένα σχεδόν αδύνατο.

«Τα drones αξιοποιούνται πλέον στη μεταφορά, την εκκένωση, την αναγνώριση και την τοποθέτηση ναρκών — εργασίες που παλαιότερα γίνονταν αποκλειστικά από ανθρώπους», σημειώνει ο Παλίσα.

Όμως όσο πολλαπλασιάζονται, ακόμη και αυτές οι χρήσεις γίνονται ολοένα δυσκολότερες.

«Οι περισσότεροι στρατιώτες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της αντικατάστασης», λέει ο Βολοσίν. «Κάθε είδους μεταφορά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη — γι’ αυτό χρησιμοποιούμε drones ακόμη περισσότερο».

Οι στρατιώτες αναγκάζονται να μένουν επί εβδομάδες στην «γραμμή μηδέν» χωρίς αλλαγή. Η ψυχολογική κόπωση είναι τεράστια.

«Μια φορά να μείνει ένας πεζικάριος 60 ή 165 ημέρες στα χαρακώματα της πρώτης γραμμής, δεν θα θέλει ποτέ να επιστρέψει εκεί», προειδοποιεί ο αναλυτής Μικόλα Μπιελιέσκοφ.

Ιατρική από απόσταση

Οι τραυματίες πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα. Η αναισθησιολόγος Ντάρια, από το τάγμα Da Vinci Wolves, περιγράφει πώς οι τραυματισμένοι πρέπει να περπατούν ή να σέρνονται 5 χιλιόμετρα μέχρι να τους προσεγγίσει τεθωρακισμένο όχημα διάσωσης — το οποίο με τη σειρά του πρέπει να επιβιώσει μέσα στην «κυψέλη» των ρωσικών drones.

Τα ιατρικά σημεία εκκένωσης μεταφέρονται πιο πίσω, καθυστερώντας τη σταθεροποίηση των τραυματιών. Πολλοί περιμένουν ημέρες ή και εβδομάδες για να απομακρυνθούν, συχνά μέσω ρομποτικών συστημάτων ξηράς.

Λόγω της αδυναμίας προσέγγισης, οι Ουκρανοί γιατροί εφαρμόζουν «τηλεϊατρική μέσω drone».

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, η Ρωσία συχνά εγκαταλείπει τους δικούς της τραυματίες αντί να επιχειρήσει την εκκένωσή τους.

Κυνήγι στους χειριστές

Ακόμη και οι χειριστές drones ζουν πλέον υπό συνεχή απειλή. «Παλιά μπορούσες να πήγαινες για τσιγάρο στα 10 χιλιόμετρα από τη γραμμή επαφής. Τώρα δεν μπαίνουμε καν στη ζώνη χωρίς καραμπίνα», λέει ο Σεκάτς. «Τα drones με οπτική ίνα φτάνουν ήδη τα 15 χιλιόμετρα, οπότε πρέπει να είσαι εξαιρετικά προσεκτικός».

«Δεν υπάρχει άμεση λύση»

Η ζώνη θανάτου που έχουν δημιουργήσει τα drones δεν έχει εύκολη απάντηση.

«Δεν υπάρχει ακόμη δόγμα για το πώς χτίζεις άμυνα σε βάθος με λίγους πεζικάριους, όταν ο εχθρός διεισδύει και ταυτόχρονα κόβει τη σύνδεση μεταξύ εμπρόσθιας γραμμής και μετόπισθεν, ενώ κυνηγά συστηματικά τους χειριστές σου», τονίζει ο Μπιελιέσκοφ.

«Αυτό είναι το μυστικό των αργών, σταδιακών ρωσικών προωθήσεων — η μέθοδος του “στριμώγματος”.»

Πηγή Politico

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More