Γιώργος Βλάχος – Συνέντευξη στο www.ertnews.gr: Από το Γουέμπλεϊ και το τριφύλλι στον ΟΦΗ που κλείνει έναν αιώνα ζωής

Από τα ξερά γήπεδα και τα τοπικά πρωταθλήματα της Κέρκυρας και της Αθήνας, πρωταθλητής Ελλάδος το 1970 και το 1972 και στην ενδεκάδα στον τελικό του Γουέμπλεϊ με την φανέλα του Παναθηναϊκού και από εκεί στον ΟΦΗ που φέτος κλείνει έναν αιώνα ζωής. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Γιώργος Βλάχος μας έκανε την τιμή να μας μιλήσει, με αφορμή τον ένα αιώνα ζωής που σε λίγο καιρό συμπληρώνει η κρητική ομάδα.

-Πότε ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο;

Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στον Όλυμπο Κέρκυρας το 1962 έως το 1967 σε ξερό γήπεδο και σε ένα τοπικό πρωτάθλημα με έξι σωματεία. Ο προπονητής μου, μου έλεγε να με πάει στην ιταλική Λέτσε, αλλά εγώ ήμουν μικρός και δεν ήθελα να φύγω. Εν τω μεταξύ από το 1965, είχαμε έρθει στην Αθήνα και για δύο χρόνια πήγαινα ολόκληρο ταξίδι από την Αγία Παρασκευή στην Κέρκυρα για να παίρνω μέρος στους αγώνες. Ήμουν χαφ δεκάρι και με τον Όλυμπο είχα πετύχει 50 γκολ.

-Πως έγινε η μεταγραφή στην Αγία Παρασκευή;

-Έγινε το 1968 με πολλά προβλήματα γιατί ο Όλυμπος δεν ήθελε να δώσει το δελτίο μου, αν και η Αγία Παρασκευή έδινε 30.000 δραχμές και τελικά επειδή είχε γίνει η δικτατορία, ένας από την ομάδα ήξερε τον τότε Γενικό Γραμματέα αθλητισμού τον Ασλανίδη, ο οποίος διέταξε να γίνει η μεταγραφή.

Έπαιξα στο Α’ τοπικό της Αθήνας, ήμουν δεύτερος σκόρερ με 33 γκολ, με πρώτο τον Γονιό που είχε 35 και έπαιζε στον Άγιο Ιερόθεο και μετά πήγαμε και οι δύο στον Παναθηναϊκό.

Και για τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό υπήρξαν δυσλειτουργίες γιατί ο Όλυμπος εν τω μεταξύ ανανέωνε το δελτίο που είχα εκεί.

Τελικά εντάχθηκα στον Παναθηναϊκό της εποχής του Γουέμπλεϊ και έπαιξα και στον τελικό με τον Άγιαξ.

Ήταν να γίνει ένα φιλικό με τη Μικτή Αθηνών στην οποία έπαιζε με τον ΠΑΟ, αλλά τελικά δεν έγινε καλή συνεννόηση και έγινε με την Άμυνα Αμπελοκήπων. Ενώ πήγαινα να φύγω ο Μίμης Μπενάρδος παλιός παίκτης του ΠΑΟ και προπονητής μου στην Αγία Παρασκευή, μου είπε να μην φύγω αλλά να πάω να ντυθώ για να παίξω με τον Παναθηναϊκό και εγώ δεν το πίστευα ότι θα έπαιζα μαζί με Δομάζο, Οικονομόπουλο κλπ.

Όταν ντύθηκα μου είπε σου πάνε τελικά τα πράσινα και συμφώνησα. Στον αγώνα έβαλα δύο γκολ. Εγώ μικρός ήμουν δηλωμένος Ολυμπιακός και φανατικός, στο σχολείο, η μητέρα μου ήταν δασκάλα, μου έκανε παρατήρηση γιατί ζωγράφιζα το σήμα του Ολυμπιακού. Πριν γίνει η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, ήθελα να πάω στον Πανιώνιο που έδινε και 150.000 δραχμές.

-Σπουδάζατε και στην Πάντειο, πόσο δύσκολος ήταν ο συνδυασμός ποδοσφαίρου σε κορυφαίο επίπεδο και σπουδών;

-Πολύ γιατί στην προετοιμασία ο Λάκης Πετρόπουλος μας έκανε τρεις προπονήσεις την ημέρα και μετά μας έβαζε και δύο πρωινές, παίζαμε και ποδόσφαιρο στο κλειστό γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, μας έβαζε και ανεβοκατεβαίναμε τα σκαλιά στις κερκίδες. Έκανα έξι χρόνια να πάρω το πτυχίο μου.

Ήρθε και η στράτευση στο Άργος και σκέφτηκα ότι είναι κοντά στην Αθήνα και θα με διευκολύνει στους αγώνες, αλλά ήταν το Άργος Ορεστικό. Δηλαδή επί δικτατορίας ο Παναθηναϊκός είχε παίκτη που μετατέθηκε σε πολύ μακρινή περιοχή. Έμεινα εκεί ένα χρόνο και κάναμε στρατιωτική ομάδα, οπότε διατηρήθηκα σε φόρμα. Μετά κατέβηκα στην Αθήνα στην Ανακτορική Φρουρά. Στον ΠΑΟ ήμουν τα χρόνια 1969-1976.

-Μιλήστε μας για τη θητεία σας στον ΟΦΗ.

-Πήγα το 1976 και έπαιξα έως το 1983 και μαζί με άλλους παίκτες που είχαν μεταγραφεί (πχ Παμπουλής, Ιβάντα, κλπ) μας υποδέχτηκαν 1.000 άτομα στο αεροδρόμιο. Πάντα ο ΟΦΗ είχε πολύ κόσμο που αγαπούσε την ομάδα και γέμιζε το γήπεδο.

Τότε είχε ήδη δύο ανόδους στην Α’ Εθνική αλλά δεν κρατήθηκε. Η φουρνιά μου βοήθησε να εδραιωθεί η ομάδα στην Α’ Εθνική.

Στα επτά χρόνια που έπαιξα η ομάδα στην έδρα της, το περίφημο Γεντί Κουλέ, είχε μόλις επτά ήττες, μεταξύ αυτών δύο από τον ΠΑΟ, δύο από την ΑΕΚ, μία από την ΑΕΛ, μία από τον ΠΑΟΚ και καμία από τον Ολυμπιακό.

Από τις ομάδες εκείνης της εποχής υπήρχαν τόσο καλοί παίκτες που 10 από τους 20 κάθε ομάδας, έπαιζαν άνετα σε όποια μεγάλη ομάδα υπήρχε.

-Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή που ζήσατε στον ΟΦΗ;

-Ήταν ο τραυματισμός μου , έπαιζα αριστερό μπακ και εξτρέμ και σε μία έξοδο του Αρβανίτη σε σημείο που δεν μπορούσε να πιάσει την μπάλα με τα χέρια και πήγε να τη διώξει με κεφαλιά, με χτύπησε στη μύτη.

-Μετά τον ΟΦΗ ποια ήταν στη συνέχεια;

-Έπαιξα στον Άγιο Νικόλαο την περίοδο 1983-1985 και όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο, υπήρξα προπονητής σε ομάδες του Ηρακλείου, δεν δέχτηκα άλλες προτάσεις, είχα και από την τόπο καταγωγής μου. Είχα παντρευτεί στην Κρήτη και εγκαταστάθηκα μόνιμα στο νησί.

Συνέντευξη: Nάσος Μπράτσος

Σχετικό θέμα: ΟΦΗ: Κλείνει έναν αιώνα ζωής και δράσης – Πώς έγινε η ίδρυσή του το 1925

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More