Μήπως αυτή η σειρά του Netflix είναι τελικά “Too Much”; Το ΕΡΤNews.gr βρέθηκε στη διαδικτυακή συνέντευξη τύπου για τη νέα σειρά του netflix και σας παρουσιάζει την άποψη των συντελεστών

«Too Much»: Μια ρομαντική κωμωδία που λέει λιγότερα απ’ όσα υπόσχεται

Η Jessica (Megan Stalter), μία γεματούλα εργαζόμενη Νεοϋορκέζα στα 30 της, αφήνει πίσω της έναν καταστροφικό χωρισμό και μετακομίζει στο Λονδίνο για να ζήσει σαν μοναχική Μπροντέ. Εκεί γνωρίζει τον Felix (Will Sharpe), έναν άντρα -που στη μη απελπισμένη θα έβγαζε όλα τα red flags- που όμως την ελκύει ανεξήγητα (αλλά απολύτως κατανοητά, καθώς είναι γόης με τα όλα του). Και όπως θα όφειλε, όσο περισσότερο πλησιάζει το τηλεοπτικό ζευγάρι, τόσο τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. 

«Μιλούν άραγε την ίδια γλώσσα οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί;»

Στην εικονική συνέντευξη Τύπου, η οποία πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιουνίου, συμμετείχαν η δημιουργός Lena Dunham, και οι δύο πρωταγωνιστές, Megan Stalter και Will Sharpe. 

Η Megan Stalter (Jessica), γνωστή από τη σειρά “Hacks”, κάνει εδώ το ντεμπούτο της ως πρωταγωνίστρια ρομαντικής σειράς. Η χημεία της με τον Sharpe χτίστηκε μεθοδικά: «Ήμουν αγχωμένη ότι ο Will θα με έβρισκε υπερβολική… Αλλά τελικά τον κέρδισε κάθε τι “too much” πάνω μου.»

«Στην αρχή δεν ήξερα πολλά για εκείνον. Μαθαίναμε ο ένας τον άλλον παράλληλα με τους χαρακτήρες μας», είπε. «Ένιωσα πως δημιουργήσαμε μια γυναίκα-άγγελο που κουβαλάει μέσα της κομμάτια και από εμένα και από τη Lena. Μετά έγινε κάτι τελείως δικό της.»

Η ερμηνεία του Will Sharpe πατάει σε μινιμαλισμό και σιωπές. «Η Jess είναι ανοιχτό βιβλίο. Ο Felix, αντιθέτως, έχει συνεχώς τις άμυνες του υψωμένες. Είναι σαν να παίζουν δύο διαφορετικές γλώσσες συναισθημάτων.» […] «Ποτέ δεν σκεφτόμουν: είναι αστεία ή δραματική σκηνή αυτή; Απλώς ρωτούσα: “Πώς νιώθει ο Felix τώρα;” και άφηνα το υπόλοιπο να προκύψει.»

Η Lena Dunham (δημιουργός, σκηνοθέτις και σεναριογράφος) μίλησε με θαυμασμό για τη «σιωπηλή του δύναμη» και την ικανότητά του να κάνει «ένα βλέμμα να λέει περισσότερα από δέκα ατάκες». Στη συνέχεια όμως αναφέρθηκε αναλυτικότερα στα θέματα της σειράς: «Ήταν πιο εύκολο να μάθω την ποπ κουλτούρα της Βρετανίας, παρά τη διαπροσωπική της εθιμοτυπία.» […] «Όταν γράφεις, επεξεργάζεσαι τον κόσμο γύρω σου. Δεν είναι απλώς τέχνη. Είναι μια μέθοδος να κατανοήσεις τη δική σου ζωή.»

Η Dunham περιέγραψε τη σειρά ως προσωπική αλλά όχι αυτοβιογραφική. «Το να γράφεις για ερωτική απογοήτευση σε νέα χώρα είναι ηθελημένη απομόνωση», σημείωσε. Έδωσε επίσης έμφαση στη συνεργασία με Planned Parenthood για την ευαίσθητη απεικόνιση της άμβλωσης σε ένα επεισόδιο: «Είναι μια στιγμή, όχι μια “θεματική”, και όμως ήταν σημαντική για εμάς να είναι ακριβής.»

Η Καλλιτεχνική Χημεία και η Αυτοσχεδιαστική Ελευθερία

Οι τρεις καλλιτέχνες μίλησαν εκτενώς για τη δημιουργική διαδικασία.

Η Lena Dunham εξήγησε πως σε κρίσιμες σκηνές — όπως η κλιμακωτή σύγκρουση των πρωταγωνιστών ή η τελευταία σκηνή της σειράς — τους κράτησε χωριστά πριν τα γυρίσματα για να διατηρηθεί η ένταση. «Χρησιμοποιήσαμε τα πρώτα take. Εκείνα που εκπλήσσουν και συγκινούν.»

Η Stalter το επιβεβαίωσε: «Ήταν τρομακτικό και συναρπαστικό. Ένιωσα την ένταση της σκηνής χωρίς δίχτυ ασφαλείας.»

Η Dunham υπογράμμισε ότι δεν έχει προσκόλληση στο κείμενο της. «Το σενάριο είναι απλώς η βάση. Οι καλύτερες σκηνές είναι εκείνες που γεννιούνται από αυτοσχεδιασμό.» Έφερε ως παράδειγμα μια σκηνή με τις Rita Wilson και Rhea Perlman, που «ξέφυγε» σε αναπάντεχη αθυροστομία — «και ήταν υπέροχο».

Πολιτισμικές Συγκρούσεις: Φασόλια για Πρωινό και “ωχαδελφισμός… με βρετανική κομψότητα”

Ο πολιτισμικός σχολιασμός είναι διάχυτος στη σειρά, αλλά ποτέ αιχμηρός. «Περιεργαζόμουν τα πάντα. Ειδικά τα φαγητά τους», είπε η Stalter. «Κάποια γλυκά ακούγονταν φρικτά (σ.σ. Και είναι:). Τα φασόλια στο πρωινό… ίσως τα φάω, αλλά δεν θα τα φτιάξω ποτέ μόνη μου!»

Η Dunham αναγνώρισε ότι δεν υπάρχει ακριβώς “χάσμα”, αλλά διαφορετικές συναισθηματικές δομές: «Ο Will είχε απέναντί του δύο “έντονες” Αμερικανίδες. Δεν είναι δίκαιο. Αλλά μας δίδαξε πώς να κρατάμε πράγματα για τον εαυτό μας.»

Οι Δευτερεύοντες Χαρακτήρες και οι Καλεσμένοι

Το “Too Much” έχει μια πλειάδα γνωστών σε μικρότερους ρόλους: Stephen Fry, Rita Wilson, Andrew Scott, Adele Exarchopoulos (σ.σ. ναι, η δική μας), Naomi Watts κ.λπ.. «Ήταν σαν κάθε εβδομάδα να παίζαμε με έναν καινούριο θρύλο», είπε ο Sharpe.

Η Megan Stalter εξομολογήθηκε: «Έλιωνα για τον Andrew Scott. Ήθελα να τον βλέπω κάθε πρωί. Ένιωθα στα ουράνια όταν ήμουν δίπλα του.»

Η Dunham ανέφερε πως ήθελε «να γράψει ρόλους ειδικά για καθέναν από τους guest stars. Ήθελε να μπαίνουν στη σειρά σαν απρόσμενα “κομμάτια του κόσμου” της Jessica».

Ρομαντισμός και Ψυχική Υγεία… σε αποχρώσεις, όχι “κουτάκια” 

Η σειρά προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην τρυφερότητα και το χιούμορ, την απελπισία και τη δυνατότητα αλλαγής. Όπως το θέτει ο Will Sharpe: «Ποτέ δεν σκέφτηκα: αυτή είναι αστεία σκηνή, αυτή δραματική. Η ζωή δεν έχει είδος. Έτσι λειτουργεί και η σειρά.»

Η σειρά θίγει ζητήματα όπως το άγχος, η απομόνωση, και οι οικογενειακές πιέσεις. Δεν τα αναλύει σε βάθος, αλλά τα τοποθετεί στον πυρήνα των χαρακτήρων. «Η Jessica (για παράδειγμα) κουβαλάει τις ενοχές ενός ματριαρχικού οικοσυστήματος. Ο Felix, τις καταπιέσεις μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Και οι δύο ασφυκτιούν στα κουτιά τους», είπε η Dunham.

*Καθώς οι κριτικές είναι under embargo, θα επανέλθουμε με σύντομη κριτική μετά την έναρξη και προβολή της σειράς

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More