Η αθλητική ιστορία στην προσφυγική Νέα Ιωνία Αττικής
Aπό τις αλάνες και τα χαλίκια και από τους τσαγκάρηδες που μπάλωναν μπάλες και παπούτσια, έως τη σημερινή εποχή πολλά έχουν αλλάξει στον αθλητισμό, αλλά η αναζήτηση της ιστορικής συνέχειας πάντα κινούσε το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με αυτόν. Στη Νέα Ιωνία Αττικής (αφορμή η ανοδική πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Α.Ο. Νέας Ιωνίας, αλλά και οι σταθερά υψηλές πτήσεις του γυναικείου χάντμπωλ του ΟΦΝΙ) θα επικεντρωθούμε σήμερα που από το 1923 έγινε Δήμος και αυτό λόγω της απότομης αύξησης του πληθυσμού από Μικρασιάτες πρόσφυγες και τη συγκέντρωση πολυάριθμου εργατικού δυναμικού στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας της περιοχής.
Από τα πιο παλιά σωματεία στην πόλη (σήμερα χωρίς ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά με πολλά άλλα, στα οποία διαπρέπει το γυναικείο χάντμπωλ με πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα) ο ΟΦΝΙ (Όμιλος Φιλάθλων Νέας Ιωνία) είχε ιδρυτική συνέλευση στις 3 Δεκεμβρίου 1926 και καταστατική στις 6 Φεβρουαρίου του 1927. Για να κατανοήσουμε πόσο γρήγορα εκφράστηκε η ανάγκη για αθλητική δραστηριότητα στο νεοσύστατο Δήμο. O ΟΦΝΙ είχε ιδρυτή τον “παλαίμαχο πρωταθλητή και ενθουσιώδη φίλαθλο Γ. Κασσάρ. Το ποδοσφαιρικό τμήμα από το 1927 που ιδρύθηκε έως το Φλεβάρη του 1934, είχε δώσει 153 αγώνες με απολογισμό 76 νίκες, 31 ισοπαλίες και 26 ήττες. Οι 97 αγώνες έγιναν στη Νέα Ιωνία και τις γύρω σε αυτήν περιοχές και οι 36 σε επαρχία και περίχωρα Αθηνών.
Η δεύτερη ομάδα ποδοσφαίρου έδωσε 69 αγώνες (28 νίκες, 22 ισοπαλίες, 19 ήττες) και κέρδισε το περιφερειακό πρωτάθλημα Πατησίων το 1928.
Την τριετία 1940-1942 λόγω του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου σταμάτησε τις αθλητικές του δραστηριότητες και επανήλθε στη μεταπολεμική περίοδο από το 1947 και σταδιακά ανέπτυξε σειρά δραστηριοτήτων. Το αρχικό τμήμα ποδοσφαίρου του ΟΦΝΙ είχε ονομαστεί Αθλητική Ένωση Νέας Ιωνίας και πρωταγωνιστούσε το διάστημα 1947 – 1962 στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ. Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε και το νέο γήπεδο που σήμερα με τις αναγκαίες αναβαθμίσεις στο πέρασμα του χρόνου, βρίσκεται το δημοτικό στάδιο της Νέας Ιωνίας.
Στην ειδησεογραφία της εποχής εντοπίζουμε πολυάριθμα δημοσιεύματα όπως στις 26/6/1928 με την εφημερίδα “Αθλητική Εβδομάς” χωρίς αναλυτικό ρεπορτάζ να αναφέρει ότι η Νίκη Αθηνών, αγωνίστηκε στο γήπεδο της Ν. Ιωνίας με την ομάδα “Ένωσις Φιλάθλων Νέας Ιωνίας, με τελικό αποτέλεσμα 4-4 “παρά την σκληράν προσπάθειαν της Ενώσεως Φιλάθλων”, ενώ στις 16/8/1928 η “Αθλητική Εβδομάς” αναφέρει: Π.Ο. Φιλάθλων Ιωνία – Όμιλος Πατησίων: 1-0 και δίνει τη σύνθεση των νικητών: Π. Τσάκωνας, Σ. Τσικέρης, Γ. Αυλακίδης, Δ. Περδελιάδης, Ι. Καρνεμίδης, Χ. Ταβολάρης, Γ. Λογαρίδης, Α. Γαρυφαλλάκης, Γ. Γιαμπάνης, Τ. Καλέγης, Γ. Κωνσταντινίδης.
Τουλάχιστον 40 ανεπίσημες ομάδες εντοπίσαμε στην περιοχή που συγκροτήθηκαν κυρίως από το προσφυγικό στοιχείο και αποτελούσαν απτό παράδειγμα της δίψας για ζωή και αθλητισμό ακόμα και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Αγωνίζονταν κατά κανόνα με το κλείσιμο φιλικών συναντήσεων ή σε άτυπα τοπικά τουρνουά.
Στους πρώτους αθλητικούς σκαπανείς της εποχής ήταν και Φυσιολατρικός Όμιλος Νέας Ιωνίας με τον Τύπο της εποχής να αναφέρει σαν έτος ίδρυσής του το 1929 και με δραστήριο εκδρομικό τμήμα.
Επίσης το 1929 ιδρύθηκε η Ελευθερούπολη που λειτουργεί έως τις μέρες μας και αγωνίζεται στη Β’ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Είχε ιδρυθεί από τους “φανατικούς φίλους της ποδοσφαιρικής παιδιάς, Κουντούρον, Τσατσαμάκην, και Σουλήν”. Εκτός της Ελευθερούπολης και του Α. Ο Νέας Ιωνίας που θα δούμε παρακάτω, ποδοσφαιρικά λειτουργεί από το 1961 και ο Π.Α.Ο. Αλσούπολης που αυτή τη χρονιά αγωνίζεται στην Β’ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Σε επόμενο αφιέρωμα θα αναφερθούμε στο μπάσκετ, το βόλεϊ και το στίβο γιατί και στους τομείς αυτούς υπάρχει σημαντική και πολύχρονη λειτουργία συλλόγων.
Επιστρέφουμε στα παλιά και το 1938 δημοσιεύεται η είδηση ότι τα σωματεία ίδρυσαν για καλύτερο συντονισμό τους την ΕΠΑΣΙ την ένωση ποδοσφαιρικών αθλητικών σωματείων Ιωνίας. Η ΕΠΑΣΙ κάλυπτε και τα φυσιολατρικά σωματεία.
Tα μεταπολεμικά χρόνια
Το 1945 δημιουργήθηκε ένα ανεπίσημο σωματείο η Αθλητική Ένωση Καλογρέζας και ακολούθως το 1949 αναγνωρίστηκε από την ΕΠΣΑ. Δεν έπαιζε στο σημερινό γήπεδο της Νέας Ιωνίας, αλλά σε ένα γήπεδο που υπήρχε στο Παναιτώλιο, που βρίσκεται στη συνοικία της Αλσούπολης. Έτσι η Καλογρέζα που ονομάστηκε ΠΑΟ Καλογρέζας, είχε μία ανοδική πορεία και μέσα σε λίγα χρόνια ανέβηκε από τη δόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑ στην Α΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ.
Εκείνα τα δύσκολα χρόνια, δεν έλειψε και η συμμετοχή της Α.Ε. Νέας Ιωνίας σε αγώνες με στόχο την «ενίσχυση των συμμοριόπληκτων», που διοργάνωνε το μετεμφυλιακό καθεστώς σε όλη τη χώρα. Το Νοέμβριο του 1949 η ομάδα με στρατιωτικά οχήματα (μεταφορική πρακτική που εφάρμοζε το καθεστώς σε όλα τα αθηναϊκά που πήγαιναν για εκτός έδρας αγώνες για το συγκεκριμένο σκοπό), εξέδραμε στη Χαλκίδα για να αντιμετωπίσει τη μικτή ομάδα της πόλης.
Η Καλογρέζα είχε θεωρηθεί ομάδα αριστερών καταβολών, αγωνιστικά είχε ανέβει το 1964 στη Β’ Εθνική. Το ίδιο βράδυ του πραξικοπήματος της 21-4-1967, ήρθαν δύο στρατιωτικά φορτηγά (ΡΕΟ) με 20 φαντάρους και πήραν τα πάντα από το γραφεία της ομάδας, αθλητικό υλικό, έπιπλα, τα πάντα.
Ακολούθησε η αναγκαστική συγχώνευση που επέβαλε ο γενικός γραμματέας αθλητισμού της χούντας ο Ασλανίδης και η Καλογρέζα όπως και η ομάδα της Σαφράμπολης (γειτονιά της Νέας Ιωνίας) έκαναν τη νέα ομάδα, που ονομάστηκε Ίκαρος.
Ο Ίκαρος (που σήμερα δεν υπάρχει πια) είχε καλή πορεία, κόντεψε να ανέβει στη Α΄ Εθνική, αλλά τελικά τα κατάφερε ο κύριος ανταγωνιστής του που ήταν η ομάδα της Καλαμάτας, που όπως λένε οι μαρτυρίες της εποχής, ήταν πιο κοντά στη χούντα. Πρόλαβε όμως και έκανε ρεκόρ εισιτηρίων στον αγώνα με την Καλαμάτα στο γήπεδο της ΑΕΚ.
Το γήπεδο ήταν γεμάτο, είχαν τυπωθεί 16.000 εισιτήρια και δεν υπήρχε εκτίμηση ότι θα πήγαιναν πολλαπλάσιοι λόγω του ενδιαφέροντος του αγώνα, ήταν Τετάρτη 29 Μάρτη του 1972. Τελικά εξαντλήθηκαν το εισιτήρια και άνοιξαν οι πόρτες από την πίεση του πλήθους, γέμισε το γήπεδο και άλλοι 10.000 έμειναν απ’ έξω.
Η Καλογρέζα το 1975-76 επανήλθε και ζήτησε να παίξει στη Β’ Εθνική εκεί που τη βρήκε το πραξικόπημα και μπήκε στην τότε ερασιτεχνική κατηγορία, αντίστοιχη της Γ’ Εθνικής, δεν μπόρεσε να κρατηθεί και έπεσε για να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια στο αθηναϊκό ποδόσφαιρο, μέχρι που το 1988 συγχωνεύτηκε και εδώ με απόφαση που πάρθηκε με μόλις μια ψήφο διαφορά.
Προϊόν συγχώνευσης της δικτατορικής εποχής ήταν και αυτή του ΟΦΝΙ με την Αθλητική Ένωση Ελευθερούπολης που συγκρότησαν την Ελπίδα Νέας Ιωνίας.
Μετά την μεταπολίτευση πολλοί σύλλογοι ζήτησαν τα καταστατικά που είχαν πριν τις υποχρεωτικές συγχωνεύσεις και επανήλθαν στη ζωή με το παλιό τους όνομα, στην περίπτωση που προαναφέραμε της συγχώνευσης του ΟΦΝΙ, ο σύλλογος στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια είχε την ονομασία «Αθλητική Ένωση Ν. Ιωνίας» με Πρόεδρο τον Δημήτρη Μπανούση και στην συνέχεια τον Γιώργο Φιλίππου. Το όνομα ΟΦΝΙ επανήλθε το 1979, ενώ σταδιακά ιδρύονται νέα τμήματα και αθλήματα.
Ο Α.Ο. Νέας Ιωνίας
H ομάδα με τη σημερινή της μορφή υπάρχει από το 2001 όταν προέκυψε από τη συγχώνευση του Α.Ο. Νεάπολης και του Ιωνικού Νέας Ιωνίας, ενώ ανέστειλε τη δράση της και η ποδοσφαιρική ομάδα Βυζάντιο. Έτσι προέκυψε ο Α.Ο. Νέας Ιωνίας.
Αγωνίστηκε στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ, στη Δ’ Εθνική, στη Γ’ Εθνική, ακολούθως υποβιβάστηκε ξανά στα τοπικά πρωταθλήματα, έπαιξε το 2007 ως φιναλίστ έναν τελικό κυπέλλου που τον έχασε με 4-0 από το Φωστήρα στο γήπεδο του Αιγάλεω και κέρδισε τον επόμενο τελικό κυπέλλου στον οποίο συμμετείχε, το 2024 στο γήπεδο της Ριζούπολης, επικρατώντας με 2-0 του Άρη Πετρούπολης, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε την άνοδο – επιστροφή στη Γ’ Εθνική τερματίζοντας πρώτη στον όμιλό της στην Α’ ΕΠΣΑ και συνεχίζοντας την ξέφρενη πορεία και στον όμιλο του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου.
Με αναφορές στην ιστορία της πόλης, συνεπώς στο προσφυγικό στοιχείο, οι φίλοι της ομάδας, συχνά «περνάνε» και ανάλογο χρώμα στην κερκίδα με αναφορές και συσχετισμούς με τα γεγονότα της δικιάς μας εποχής, φιλοξενώντας συχνά και αρμονικά, φίλους άλλων ομάδων (Φωστήρας, Χολαργός, Δόξα Βύρωνα, Σούρμενα) που έχουν παραπλήσιες οπτικές για τον κοινωνικό ρόλο του αθλητισμού.
Από τα πρώτα ρομαντικά χρόνια της αλάνας του Μεσοπολέμου, έως τα πρωταθλήματα των ημερών μας (από τα τοπικά έως τα επαγγελματικά), μπορεί να έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της εντοπιότητας καθώς τόσο οι ομάδες συγκροτούνται με μεταγραφές που έχουν κριτήριο την αγωνιστική απόδοση και όχι την προέλευση από την περιοχή, ενώ ο τοπικός πληθυσμός έχει αλλοιωθεί με πολλών δεκαετιών κύματα μετακινήσεων, η αγάπη για τον αθλητισμό βάσης όμως παραμένει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Έστω και αν πολλές φορές είναι άπιαστη στο σύνολό της προσδοκία.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Σχετικά θέματα
Τα πρώτα αθλητικά βήματα των Μικρασιατών προσφύγων στη Ν. Ιωνία Αττικής (Α’ μέρος)
Τα πρώτα αθλητικά βήματα των Μικρασιατών προσφύγων στη Ν. Ιωνία Αττικής (B’ μέρος)
Τα πρώτα αθλητικά βήματα των Μικρασιατών προσφύγων στη Ν. Ιωνία Αττικής (Γ’ μέρος)
Α.Ε. Ελευθερούπολης 1929: Με Μικρασιατική ρίζα σε μια διαδρομή προσφοράς μέχρι σήμερα
Α.Ο. Νέας Ιωνίας: Συνεχής προσφορά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό
Οι «παραποτάμιες» ομάδες στη Νέα Ιωνία του Μεσοπολέμου
ΠΑΟ Καλογρέζας: Η πρώτη ομάδα που διαλύθηκε από τη δικτατορία
Από τις αλάνες στην ίδρυση της ΕΠΑΣΙ – Συντονισμός των προσφυγικών αθλητικών σωματείων στη Νέα Ιωνία
52 χρόνια μετά το ιστορικό ρεκόρ των άνω των 40.000 θεατών σε αγώνα Β’ Εθνικής Ικάρου – Καλαμάτας
ΟΦΝΙ: 97 χρόνια δράσης για το αθλητικό δημιούργημα των Μικρασιατών προσφύγων
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
