Όταν οι ταινίες ρίχνουν “The End”

Αυτή την εβδομάδα, ο κινηματογράφος προσφέρει από δυστοπικές αναζητήσεις (The End) και superhero δράση (Kraven, Ο Κυνηγός), μέχρι μαγικά παραμύθια (Andriesh) και επικές αφηγήσεις (Ο Πόλεμος των Ροχιρίμ). Παράλληλα, το ντοκιμαντέρ Η Σοφία της Ευτυχίας μας εμπνέει, ενώ το χιουμοριστικό Supersanta προσφέρει εορταστική διασκέδαση. Ένα πρόγραμμα για κάθε γούστο!

THE END

Το τέλος του κόσμου βρίσκει μια οικογένεια να ζει θεωρητικά εύπορα σε ένα ορυχείο, απομονομένοι για περίπου 25 χρόνια. Νέοι κανόνες έχουν ορίσει τη σχεδόν μονοκρατορική τους ύπαρξη στο αυτόχθονο παλάτι τους. Όταν ένας νεότερος άνδρας θα ορίσει από τύχη στο «φτωχικό» τους, η ζωή τους θα μπει σαν εύπλαστη μουσική με αυτοσχέδιους στίχους που θα τους ενεργοποιήσει τα συναισθήματα που καταπιέζονται σαν διαμάντια που αναζητούν τον εργάτη που θα τα φέρει στο φως του ηλίου.

Ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ ντοκιμαντερίστας Τζόσουα Όπενχάιμερ κλιμακώνει τη δημιουργική του σκέψη με ένα δυστοπικών υφών μιούζικαλ, που τουλάχιστον ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία του και την πρόθεση του να μη μοιάζει με κάτι προγενέστερο.

Η ταινία «The End» θέτει βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα γύρω από τον χρόνο, την αυτογνωσία και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο χρόνος, ως κεντρικό μοτίβο, μας υπενθυμίζει πόσο σημαντική είναι η διαχείρισή του και η ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που δίνουμε στους άλλους και στον εαυτό μας· κατά πόσο αφήνουμε τον χρόνο να μας καθορίζει, και τι σημαίνει να τον αξιοποιούμε ουσιαστικά.

Τα σύμβολα, όπως οι καθρέφτες, αποτυπώνουν την αδυναμία των χαρακτήρων να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι μια κραυγή για αυτογνωσία και αποδοχή, στοιχεία που απαιτούν θάρρος. Παράλληλα, η συγκινητική μελωδία, στη σκηνή που εκτίθεται συναισθηματική η «μάδρε φαμίλιας» (Τίλντα Σουίντον), ενώνει τους χαρακτήρες, υπενθυμίζοντας τη δύναμη της μουσικής που φέρνει κοντά την πιο ανορθόδοξη οικογένεια.

Μέσα από παράδοξες στιγμές, όπως το παιχνίδι με τους ήχους οδηγεί κάποιους από τους χαρακτήρες στην ουσιαστική απελευθέρωση από κοινωνικά ταμπού και την ανάγκη για βαθύτερη σύνδεση. Ως φιλοσοφία ζωής (γιατί αυτό είναι) και περισσότερο φιλοσοφία ενός τέλους που ορίζεται από τον τίτλο το μεγάλο ερώτημα που ανατρέχει την ιστορία ενδυναμώνεται και ανθίζει· τι δηλαδή ορίζει το να αγαπάς και να αφήνεσαι;

KRAVEN, Ο ΚΥΝΗΓΟΣ

Ο Κρέιβεν της Marvel βρίσκει ανθρώπινο κουστούμι στα μέτρα του: τον Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον. Υπό το σεναριακό σχήμα «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», με ουσιαστικό άσβεστο μίσος για τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή αλλά και για αυτούς που απήγαγαν τον αγαπημένο του συγγενή και του έκοψαν μάλιστα και ένα δάχτυλο για να ζητήβσουν λύτρα, αποφασίζει να γίνει ο καλύτερος κυνηγός στον κόσμο, και να κάνει τον λαουτζίκο και τους μαφιόζους να λερώνουν τα βρακάκια τους από το φόβο.

Αν το δεις ως ψυχαγωγικό προϊόν, εκπληρώνει το σκοπό του. Οι σκηνές δράσης ιδιαίτερα στην καταδίωξη που περιλαμβάνει από σάλτο μορτάλε, καβάλημα αλεξίσφερων αμαξιών μέχρι και παράτολμη ορειβασία με αυτοσχέδια σκοινιά σε κινούμενο ελικόπτερο σε μόλις μια σεκάνς, έχουν πλάκα. Από ουσία όμως, κρατάτε μικρό καλάθι καθώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική ανάπτυξη χαρακτήρων. Όσο για τον Ράσελ Κρόου, ράβει κουστούμι ήδη για τα Χρυσά Βατόμουρα με τη φριχτή Ρωσική του προφορά που θυμίζει τους υποτιθέμενους θείους από την Αμερική στις ταινίες του ’60 στη χώρα μας.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΡΟΧΙΡΙΜ

Ο Κέντζι Καμιγιάμα μεταμορφώνει το επικό περιβάλλον του «άρχοντα των δαχτυλιδιών» σε anime και αυτό δεν είναι το μόνο αταίριαστο στην ταινία «Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών: Ο Πόλεμος των Ροχιρίμ». Με πανέμορφη σκίτσο στο χέρι δομεί μια ταινία πλουμιστή σε χαρακτήρες και γεγονότα που, ενώ αναγνωρίζεις τη συνοχή της και τη συνέπεια της, αν δεν είσαι λάτρεις του είδους, απλά σε πανικοβάλει.

Ο κόσμος του Τόλκιεν βλέπετε, οπτικοποιήθηκε τόσο χαρακτηριστικά και στο προγενέστερο animation αλλά και στις δύο επικές τριλογίες που κάθε τι διαφορετικής αισθητικής, ρυθμού, αφήγησης και διαλόγου, μοιάζει ξένο. Θα μου πείτε «αυτός ήταν ο στόχος». Για κάποιον θεατή όμως που αρχικά δυσκολεύται να μπει στον κόσμο των βιβλίων του Τόλκιεν, αυτό που για τους φαν είναι αβαντάζ, εκείνος θα το βιώσει ως υπερπληροφόρηση σε οπτικό και νοητικό επίπεδο με αντίστοιχες αντιδράσεις.

Σε αυτό το πρίκουελ  που διαδραματίζεται αιώνες πριν τα γεγονότα των δύο τριλογιών του Πίτερ Τζάκσον, ο βασιλιάς Ρόχαν θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί το βασίλειο ύστερα από μια αιφνιδιαστική επίθεση – απάντηση για ένα θάνατο που παραμένει άδικος και ασυγχρώρετος.

ΕΔΩ

Αν αντιμετωπίσετε την ταινία «Εδώ» ως installation που τόπος και άνθρωποι συναντούνται νοητά σε μια κυλιώμενη timeline, σίγουρα θα ξαφνιαστείτε ευχάριστα. Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις τολμά να φύγει από τα συνηθισμένα μονοπάτια αφήγησης που η συγκίνηση και η αγωνία πρωταγωνιστούν. Στρατολογεί κυρίως του Τομ Χανκς και Ρόμπιν Ράιτ στην κεντρική ιστορία που πριν και μετά θα ενσωματωθεί η ιστορία των προγενέστερων, των επόμενων… ακόμα και των δεινοσαύρων που υπήρχαν σε αυτό το κομμάτι γης. Επιδιώκει και καταφέρνει παράλληλα να μιλήσει για τις ρίζες και το ρίζωμα, τον οίκο και το οικείο, τους δεσμούς και την οικογένεια· με τη φόρμα -όμως- να επιβάλλεται στην ιστορία και την ανθρώπινη εμπειρία σε κάθε πλάνο· με το να σχολιάζει τη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, αλλά να μη συρράπτει τις χαμένες σελίδες. Το εδώ, είναι το εκεί και το παραπέρα σε μια εμπειρία που και αυτή είναι παρακάτω, πάρα δώθε και λίγο ακόμα πιο μακριά.

SUPERSANTA

Ο Σάντα, δηλαδή ο Άγιος Βασίλης, θέλει να μοιάσει στον κινηματογραφικό υπερήρωα Super Santa, που είναι σαν δωροφόρος Μπάτμαν στο μεγάλο παζάρι χωρίς Ζονκ. Η μοίρα όμως θα τα φέρει ανάποδα και ο Super Santa, θα αναπληρώσει τον ανάπηρο πραγματικό άγιο Βασίλη όταν από ατύχημα κινδύνευει να γίνει Άγιος Ρεζίλης. Θα σωθούν τα Χριστούγεννα; Θεέ μου, τι αγωνία!

ANDRIESH

Στο συνολικό αφιέρωμα των ταινιών του Σεργκέι Παρατζάνοφ προστίθεται και το ντεμπούτο του. Πρόβατα που μιλάνε, μάγοι, βοσκοί και σκύλοι ξυπνάνε μια οπτική παράφραση του μαγεμένου αυλού, του Πέτρου και του Λυκου και άλλων πιο τοπικών ιστοριών. Μέσα από τα μάτια του σπουδαίου σκηνοθέτη, ένα υποτιθέμενα απλό παραμύθι μετατρέπεται σε μια συμβολική ταινία για τις κοινωνικές ανισότητες αλλά και τη σημασία της παγκόσμιας ειρήνης. Και με αυτό, πάμε στην επόμενη ταινία…

Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Ο κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης Δαλάι Λάμα, και τα μαθήματα ζωής που αφηγείται μέσα από το ντοκιμαντέρ «Η Σοφία της Ευτυχίας», γίνονται η αφορμή για να τον γνωρίσουμε καλύτερα και αυτόν, και τον Θιβετιανό κόσμο. Αναλυτικότερα για αυτή την ταινία, στις συνεντεύξεις που ακολουθούν.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More