Τζορτζ Μιλς: Πώς ένας πρωταθλητής Ευρώπης μπορεί να συνδυάζει τη Μοναστική ζωή – «Είμαι ένας αθλητής όπως όλοι»

Όταν ο Τζορτζ Μιλς δεν πιέζει το σώμα του σε εβδομάδες προπόνησης 120 μιλίων στο αραιό «στρατόπεδό» του στο Ντάλστρουμ της Νότιας Αφρικής, θα μπορούσε να διδάξει στους βενεδικτίνους μοναχούς ένα ή δύο πράγματα για την αποχή.

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1500μ. στη Ρώμη, οι εορτασμοί του δεν περιλάμβαναν τίποτα άλλο παρά ένα κομπούτσα και στη συνέχεια ένα μακρύ τρέξιμο το επόμενο πρωί.

Και καθώς ο Μιλς μιλάει πριν αγωνιστεί στα 3.000μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Άπελντοορν το Σάββατο, τρώει βραστό κοτόπουλο και απλό ρύζι χωρίς καρυκεύματα για μεσημεριανό γεύμα. «Η γεύση δεν σε κάνει γρήγορο», λέει.

Το μοναστικό καθεστώς δεν τελειώνει εκεί. Στην ερώτηση αν έχει κάποιες ένοχες απολαύσεις, κουνάει το κεφάλι του. «Δεν ξέρω», λέει. «Είμαι ένας απλός τύπος. Μου αρέσει να προπονούμαι, να κάνω παρέα με τους φίλους και τους συμπαίκτες μου, αν μπορώ. Αυτή είναι μια καλή ζωή».

Φυσικά, είναι επίσης στο κρεβάτι μέχρι τις 10 το βράδυ. «Ο ύπνος είναι η ώρα που αναρρώνεις», λέει ο Μιλς. «Πρέπει να προσπαθήσεις να το βελτιστοποιήσεις αυτό. Προσπαθώ να παίρνω έναν υπνάκο τα περισσότερα απογεύματα και προφανώς να κοιμάμαι καλά. Έχω γυαλιά μπλε φωτός, ωτοασπίδες, μάσκες ματιών – όλα αυτά τα πράγματα».

Πρέπει να έχεις μια αδυναμία, προτείνει κάποιος. Ένα μπισκότο σοκολάτας ίσως; «Όχι», είναι η μονολεκτική απάντηση.

Ο Μιλς, γιος του πρώην ποδοσφαιριστή της Αγγλίας Ντάνι, είναι σίγουρα έντονος. Αλλά όπως το βλέπει ο ίδιος, έχει ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο για να μεγιστοποιήσει το ταλέντο του, οπότε γιατί να μην αφιερώσει τα πάντα για να πετύχει;

Ο 25χρονος φτάνει στην Ολλανδία με την πεποίθηση ότι μπορεί να κερδίσει ένα μετάλλιο. Ακόμα κι αν γνωρίζει ότι θα είναι δύσκολο να νικήσει τον διπλό Ολυμπιονίκη Jakob Ingebrigtsen, δεν το προεξοφλεί εντελώς.

«Προφανώς είναι ένας εκπληκτικός αθλητής», λέει ο Μιλς. «Όλοι έχουν στόχο στην πλάτη τους και σε αυτό το άθλημα κανείς δεν είναι ανίκητος. Αν κάνεις τα πάντα σωστά εσύ ο ίδιος και είσαι 100% την ημέρα, όλα είναι δυνατά.

«Πέρυσι στη Ρώμη πήρα μια γεύση από ένα μετάλλιο. Τώρα θέλω, σε κάθε πρωτάθλημα στο οποίο εμφανίζομαι, να αγωνίζομαι για μετάλλια. Αυτός είναι ο στόχος».

Το European Indoors θα είναι ο πρώτος μεγάλος αγώνας του Μιλς μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, οι οποίοι δεν πήγαν όπως είχαν προγραμματιστεί. Την εβδομάδα που προηγήθηκε ο Μιλς έμεινε σοβαρά εξασθενημένος αφού κόλλησε Covid. Αφού εγκατέλειψε τα 1.500μ. στον ημιτελικό, σκόνταψε στον προκριματικό των 5.000μ., αποκαταστάθηκε και πέρασε στον τελικό, αλλά φάνηκε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, καθώς τερμάτισε 21ος.

«Δεν κοιτάζω πραγματικά τι θα μπορούσε να είχε γίνει», λέει ο Μιλς. «Αυτή είναι μια αρνητική νοοτροπία. Αυτό δεν σε ωφελεί καθόλου στο μέλλον. Αυτό που θα πω για το Παρίσι είναι ότι μπόρεσα να αγωνιστώ πέντε φορές και να ζήσω πέντε πολύ διαφορετικές και ψυχικά και σωματικά απαιτητικές εμπειρίες. Αυτό θα με ωφελήσει πραγματικά τα επόμενα πέντε χρόνια».

Αλλά το 2025 είναι μια νέα χρονιά και ο Mills πιστεύει ότι η σκληρή προπόνηση του χειμώνα με τους συναθλητές του στο OAC (On Athletics Club) Europe τον έκανε ακόμα καλύτερο αθλητή.

«Η ομάδα On είναι σαν μια οικογένεια», λέει. «Περνάμε κάθε μέρα μαζί και κάνουμε τις δύσκολες δουλειές ο ένας με τον άλλον. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Τους θεωρώ περισσότερους συμπαίκτες από τους ανθρώπους που φορούν την ίδια εθνική σημαία στο γιλέκο σου, επειδή πιθανώς βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους τρεις ή τέσσερις ημέρες το χρόνο».

Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν του αρέσει τίποτα περισσότερο από το να βρίσκεται στο Dullstroom, το οποίο έχει υψόμετρο 2.100 μέτρων – που το καθιστά την υψηλότερη πόλη της Νότιας Αφρικής – και πληθυσμό μόλις 558 ατόμων.

«Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος», λέει. «Προσωπικά το αγαπώ, γι’ αυτό και περνάω τόσο πολύ χρόνο εκεί. Αλλά δεν συμβαίνουν και πολλά πράγματα. Ίσως μερικές καφετέριες, μερικά εστιατόρια. Είναι ουσιαστικά μια τουριστική πόλη με έναν δρόμο, ένα χιλιόμετρο από κάτω προς τα πάνω. Έχουμε στήσει ένα γυμναστήριο, υπάρχουν μερικά καλά μονοπάτια για τρέξιμο».

Κάνει μια παύση. «Και για μένα αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι».

Πηγή: The Guardian
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More