Τα μεταξωτά βρακιά και οι άνθρωποι από μετάξι

Εδώ και πολύ καιρό με προβληματίζει το πόσο επιθετικοί και σκληροί έχουν γίνει οι άνθρωποι. Και κυρίως στον δρόμο και στην οδήγηση.

Την ίδια ώρα, παράλληλα με την οδική οργή, βλέπω και εκπλήσσομαι με το πόσα πανάκριβα αυτοκίνητα κυκλοφορούν.

Μου φαίνεται ότι είναι πάρα πολλά τα πολυτελή αυτοκίνητα στους δρόμους των ελληνικών πόλεων,και όχι μόνο στην Αθήνα. Λίγα χρόνια μετά την κρίση και γεμίσαμε αστραφτερές Mercedes, δυναμικές BMW, αιλουροειδείς Jaguar, μεγαλοπρεπή τζιπ…

Θα περίμενε κάποιος ότι οι οδηγοί τόσο ξεχωριστών και πολυτελών αυτοκινήτων, θα έχουν και τους ανάλογους τρόπους. Δηλαδή, ότι καταρχάς θα σέβονται τους πεζούς. Δεν θα τους βλέπουν στη διάβαση και θα πατάνε γκάζι, αντί για φρένο.

Όλοι έχουμε δει έντρομους πεζούς να τρέχουν να περάσουν γρήγορα τη διάβαση. Όλοι έχουμε θυμώσει με εκείνους που σταματούν και παρκάρουν πάνω στον δρόμο, μ’ εκείνους που παρκάρουν κάθετα στα πεζοδρόμια καλύπτωντας τον χώρο των πεζών.Ολοι έχουμε φοβηθεί κάποτε, ότι δεν θα προλάβει να σταματήσει στο φανάρι ο οδηγός του θηριώδους τζιπ με τα φιμέ τζάμια, που τρέχει μέσα στην Αθήνα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Εδώ όμως ξεφεύγω.

Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα που θέλω να θίξω, για τα εντυπωσιακά αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους · τα μεταξωτά βρακιά δύσκολα τα φοράνε οι επιδέξιοι πισινοί που χρειάζονται, ώστε να ταιριάζουν.

Το να είναι κάποιος άνθρωπος ξεχωριστός και να έχει επίπεδο, δεν έχει καμία σχέση με το αυτοκίνητο που οδηγεί και φυσικά ούτε με το μέγεθος του τραπεζικού του λογαριασμού.

Έχει να κάνει περισσότερο με τη στάση και τη συνολική συμπεριφορά των ανθρώπων.

Θυμάμαι ένα εξαιρετικό άρθρο που είχε γράψει ο δημοσιογράφος Γιάννης Τριάντης, για τα χαρακτηριστικά των «μεταξωτών ανθρώπων».

Ήταν ο ποιητής, γράφει ο Τριάντης, Νίκος Καρούζος που χαρακτήρισε «μεταξωτούς ανθρώπους» κάποιους χωριάτες που συνάντησε στη Λέσβο: «Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι…»

Αντιγράφω από τον Τριάντη: «Η μεταξωτή συμπεριφορά δεν παραπέμπει απαραιτήτως -ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι. […] Οι ‘’μεταξωτοί άνθρωποι’’ λοιπόν. Που μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Που χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Που δεν σπεύδουν χαιρέκακα να ‘’κάνουν πλάκα’’, δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους… Εκείνοι, που δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα όταν λοιδορείται σε μια παρέα, χωρίς να είναι φίλος τους, αλλά επειδή νιώθουν ότι αδικείται…»

Πώς είναι λοιπόν οι άνθρωποι από μετάξι;

Σέβονται τους πάντες γύρω τους

Από τον διευθύνοντα σύμβουλο μέχρι τον εργάτη, φέρονται με το ίδιο επίπεδο ευγένειας και εκτίμησης. Εκτιμούν τους ανθρώπους γι’ αυτό που είναι, όχι για το τι μπορούν να τους προσφέρουν ή για το πώς μπορούν να προωθήσουν τον εαυτό τους. Ακούνε όταν μιλούν οι άλλοι, σέβονται τις απόψεις τους και ποτέ δεν υποτιμούν ή μειώνουν κάποιον.

Είναι γνήσια ταπεινοί και προσγειωμένοι

Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός υψηλού επιπέδου ατόμου είναι η γνήσια ταπεινότητα. Δεν είναι από εκείνους που καυχιούνται ή επιδεικνύουν τα επιτεύγματά τους, ακόμη και αν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είναι υπερήφανοι. Αφήνουν τις πράξεις τους να μιλούν.

Αποδέχονται τα λάθη τους

Για παράδειγμα, όταν κάνουν ένα λάθος στη δουλειά ή στην προσωπική τους ζωή, δεν το αποφεύγουν ή δεν προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη σε κάποιον άλλο. Το αποδέχονται, ζητάνε συγγνώμη αν χρειαστεί, μαθαίνουν από αυτό και προσπαθούν να μην το επαναλάβουν.

Δεν είναι υλιστές

Γνωρίζουν ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα.Για παράδειγμα, μπορεί να επιλέξουν να επενδύσουν σε ταξίδια, στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων ή στο να περνάνε ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους τους. Βλέπουν την αξία στη δημιουργία αναμνήσεων και στον εμπλουτισμό των εμπειριών της ζωής τους αντι μα αγοράζουν συνέχεια.

Έχουν καλούς τρόπους

Οι καλοί τρόποι είναι αποκαλυπτικά σημάδια ενός ανθρώπου που έχει ποιότητα. Το να λέμε «παρακαλώ», «ευχαριστώ» και «με συγχωρείτε» μπορεί να σας φαίνεται ασήμαντο, αλλά δείχνουν σε μεγάλο βαθμό σεβασμό προς τους άλλους ανθρώπους. Είτε πρόκειται για το να περιμένουν στη σειρά τους, είτε για το να μην διακόπτουν τους άλλους όταν μιλούν, είτε για το να είναι συνεπείς – αυτές οι μικρές πράξεις ευπρέπειας αντανακλούν το ειλικρινές ενδιαφέρον τους για τους άλλους.

Δεν κουτσομπολεύουν

Οι άνθρωποι που έχουν αξία καταλαβαίνουν ότι το κουτσομπολιό είναι μια συνήθεια που γεννά μόνο αρνητισμό και τοξικά συναισθήματα. Συζητούν για ιδέες, όχι για ανθρώπους. Κατανοούν ότι ο καθένας δίνει τις δικές του μάχες και αντί να κρίνουν προσφέρουν υποστήριξη και κατανόηση. Ξέρουν πολύ καλά πως αν κάποιοι κουτσομπολεύουν μαζί τους, πιθανότατα κουτσομπολεύουν και για εκείνους.

Επιμορφώνονται συνεχώς

Έχουν ένα σταθερό ενδιαφέρον για γνώση και επιδιώκουν πάντα να βελτιώνονται και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Αφιερώνουν λίγο χρόνο κάθε μέρα για να μάθουν κάτι καινούργιο. Διαβάζουν βιβλία, παρακολουθούν διαδικτυακά μαθήματα, κάνουν σεμινάρια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οποιαδήποτε γνώση είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ να τους αφαιρεθεί.

Αισθάνομαι τυχερή γιατί γνωρίζω και συναναστρέφομαι «μεταξωτούς ανθρώπους», όπως τη Δάφνη, που τώρα μάς λείπει, και το «μεταξωτή» της ταιριάζει γάντι.

Εσείς, έχετε κοντά σας ανθρώπους που έχουν ποιότητα μετάξι;

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More