Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου, 2024

Κεντρική Ελλάδα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΓΚΥΡΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ταινίες της εβδομάδας: Εκλεκτό μενού με σπόρους αγάπης, υπαρξιακές αναζητήσεις και πρώιμο φεμινισμό

Επιτέλους, μια εβδομάδα με λίγες και καλές ταινίες. Μας επιτρέπεται λοιπόν να κάνουμε μια πιο ενδελεχή ανάλυση. Η νέα ταινία του Αλεχάνδρο Γκονθάλες Ινιάριτου θα συναντηθεί με τον σπόρο της αγάπης, θα γευματίσουν σε ένα μενού χωρίς να γίνουν στενός κορσές στους λοιπούς καλεσμένους.

Κορσές (Corsage)

1877. Μέσα από τους στενούς κορσέδες, η Αυτοκράτειρα Σίσσυ ορθώνει φεμινιστικό ανάστημα στην ανδροκρατούμενη υψηλή κοινωνία. Σε ένα κύκλο γενεθλίων, κατά την είσοδο της στα 40 – μια ήδη προχωρημένη ηλικία για τα πρότυπα της εποχής -, βλέπουμε πως η έλλειψη αγάπης, η αποχή της από την ερωτική πράξη, η υπερπροστατευόμενη μοναξιά, η απόσταση της από τις αλήθειες της ζωής, οδηγούν την Σίσσυ σε αποφάσεις αυτοπροστασίας.

Αυτό που ήθελε να καταφέρει η Σοφία Κόπολα στη «Μαρία Αντουανέτα», επιτυγχάνει η Μαρί Κρόιτσερ · ξεγυμνώνει το δήθεν των αστών, βγάζει γλώσσα στο θεσμό της βασιλείας, δείχνει χωρίς φτιασιδώματα το τίποτα του να έχεις τα πάντα… και να μεγαλώνεις. Με τη Βίκι Κριπς στον ηγεμονικό ρόλο, που δημιουργεί με τη στιβαρή της παρουσία αντίβαρο στο μελαγχολικό πορτραίτο, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον μια ταινία που το παίζει αφελής για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η τελευταία σεκάνς ανάμεσα στους τίτλους τέλους, όπως και αυτή που προηγήθηκε στο κατάρτι του πλοίου, επιβεβαιώνει πως η ποίηση μπορεί να επιβληθεί στο ρεαλισμό, όταν αυτός είναι μικρότερος των περιστάσεων ή των γεγονότων.

Ο Σπόρος της Αγάπης (Return to Dust)

Η γλυκιά Μα και ο συνεσταλμένος Κάο έχουν απομακρυνθεί από τις οικογένειές τους, έχοντας εξαναγκαστεί να επιτελέσουν έναν κανονισμένο γάμο. Θα ζήσουν μαζί καθώς «Ο σπόρος της αγάπης» πρώτα σκάει και μετά ανθίζει. Φεστιβαλικής κοπής ταινία, που περιεργάζεται το αν μπορείς να ζήσεις με αγάπη, όταν ο έρωτας δεν έχει προηγηθεί. Ευαίσθητο. Αυτό.

Το μενού (The Menu)

Ένας σεφ, που εκ βαθέων έχει κατανοήσει πως το δήθεν της σύγχρονης μαγειρικής σκιάζει την πραγματικά εκλεπτυσμένη κουζίνα, αποφασίζει να «μαγειρέψει» μια εμπειρία χωρίς προηγούμενο σε επίλεκτους συνδαιτημόνες. Στο εστιατόριο του σε ένα απομακρυσμένο νησάκι, που κάθε ζεύγος πρέπει να πληρώσει δυο μηνιάτικα για ένα βραδινό (αν όχι να δώσει και το νεφρό του), θα προσφέρει μια γευστική εμπειρία που θα κάψει τον ουρανίσκο όσων επιλέξουν να το παίζουν ειδήμονες γαστρονομίας. Ένα παιχνίδι παρατήρησης σιγοψήνεται όσο η αγωνία σιγοβράζει.

Μόνο μια κατά λάθος προσκεκλημένη θα προσπαθήσει με την αλήθεια της και την αποστροφή της στο δήθεν, να βάλει τέλος στην υπεραξία της γεύσης του χρηματιστηρίου… του «καθώς πρέπει». Το «μενού» κρίνεται στο πρώτο πιάτο και στο επιδόρπιο, που είναι ζεστά και κρύα αντίστοιχα, όπως η εκδίκηση. Η Άνια Τέιλορ-Τζόι θα αντιμετωπίσει την εκκεντρική εκδίκηση του Ρέιφ Φάινς με νου και φαντασία, γεμίζοντας κάθε κάδρο με το μυστηριακό της ενδιαφέρον. Μετά την παρακολούθηση της ταινίας, έρχεται και η απεξάρτηση μας από τα ριάλιτυ κουζινικής τεχνογνωσίας.

Μπάρντο, το Ψευδές Χρονικό ενός Σωρού Αλήθειες (Bardo, False Chronicles of a Handful of Truth)

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η προσπάθεια του Ινιάριτου να κλείσει τον Μεξικανικό του κύκλο, κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχε κάνει ο Κουαρόν με το «Ρόμα». Στο «Μπάρντο, το ψευδές Χρονικό ενός Σωρού Αλήθειες», δεν προσομοιάζει μόνο στον τίτλο της προηγούμενης Οσκαρικής επιτυχίας του Ινιάριτου «Birdman ή (Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας)», αλλά και στο ύφος και την αφήγηση. Στο υπερμεγέθες χρονικά νέο του δημιούργημα (που έχει υποστεί διορθώσεις από την πρώτη του φεστιβαλική προβολή) βλέπουμε τις περιπέτειες ενός Μεξικανού δημοσιογράφου και ντοκιμαντερίστα.

Αν και η δουλειά του απαιτεί να γνωρίζει καλά τους συνομιλητές του, πλέον σε μια εσωτερική αναζήτηση στην πόλη του Μεξικό, πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του και τις αναμνήσεις του. Ο Ινιάριτου επιλέγει, με μια δύσκολα διαχειρίσιμη ιστορία, τον εύκολο δρόμο. 7 χρόνια μετά την «επιστροφή» -που χάρισε στον Λεονάρντο ντι Κάπριο το πρώτο του Όσκαρ – καταπιάνεται με την αλήθεια, την υπερβολή και το όνειρο μέσα από ένα υπαρξιακό φίλτρο. Θα επανέλθουμε με αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες στο ertnews, όταν δούμε και τη βελτιωμένη έκδοση, όπως θα βγει στις ελληνικές αίθουσες.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More