Σε ηλικία 41 χρονών έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια πυγμαχίας σε μόλις πέντε αγώνες!

Έγινε πρωταθλήτρια της WBA στα bantamweight τον περασμένο Νοέμβριο, νικώντας την Jamie Mitchell στο Ντουμπάι, στον πέμπτο μόλις επαγγελματικό της αγώνα.

Αυτό γίνεται πιο αξιοσημείωτο από το γεγονός ότι η Hughes είναι μια 41χρονη μητέρα δύο παιδιών, η οποία εξακολουθεί να εργάζεται με μερική απασχόληση ως γραμματέας για να συντηρεί τα μικρά παιδιά της.

“Είναι τρελό”, λέει στο BBC Sport. “Πέντε αγώνες και γίνομαι παγκόσμια πρωταθλήτρια, συνέβησαν όλα τόσο γρήγορα”.

Μετά την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου της, η Hughes υπέγραψε συμβόλαιο με μία από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις της χώρας, την Matchroom Boxing, και υπερασπίζεται τη ζώνη της για πρώτη φορά το Σάββατο στο Λονδίνο απέναντι στην Katie Healey.

Η Hughes είναι μία από τις τέσσερις Βρετανίδες που αγωνίζονται για παγκόσμιους τίτλους στην OVO Arena στο Wembley και η αρένα των 12.500 θέσεων είναι μακράν ο μεγαλύτερος χώρος στον οποίο έχει αγωνιστεί.

Όμως η άνοδος της Hughes δεν είναι τόσο γρήγορη όσο φαίνεται αρχικά. Ασχολείται με την πυγμαχία για περισσότερα από 15 χρόνια. Την έχουν ξεγράψει πολλές φορές, όχι μόνο η ίδια.

Από το Grays του Essex, ξεκίνησε μαθήματα πυγμαχίας σε ηλικία 25 ετών, αλλά δεν είχε καμία πρόθεση να μπει στο ρινγκ ανταγωνιστικά.

“Απολάμβανα καθαρά τη γυμναστική, αλλά με έπεισε ο προπονητής μου”, λέει. “Έτσι άρχισα να κάνω sparring, και μετά μου είπε ‘είσαι έτοιμη να πυγμαχήσεις’.

“Δεν πίστευα ότι ήμουν καλή, τα αγόρια συνέχισαν να με δέρνουν!”.

Ωστόσο, αφού μετέφερε την προπόνησή της σε γυμναστήριο γυναικών και συνειδητοποίησε τις ικανότητές της, η Hughes ξεκίνησε μια ερασιτεχνική καριέρα που αποδείχθηκε τόσο καρποφόρα που της χάρισε μια θέση στη βρετανική ομάδα.

Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για τουρνουά μαζί με μαχήτριες όπως η Nicola Adams, η οποία αγωνιζόταν στην ίδια κατηγορία βάρους.

Όταν ήρθε η στιγμή της επιλογής για το Λονδίνο το 2012 – τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στους οποίους συμπεριλήφθηκε η γυναικεία πυγμαχία – η Adams επιλέχθηκε, ενώ η Hughes έμεινε εκτός.

Η Άνταμς κέρδισε χρυσό στο Λονδίνο και έγινε γνωστή.

Εν τω μεταξύ, η Hughes ένιωθε ότι είχε φτάσει στα όριά της στην πυγμαχία, με περιορισμένες ευκαιρίες για τις γυναίκες να γίνουν επαγγελματίες.

Σταμάτησε το άθλημα και απέκτησε δύο παιδιά.

“Η απόφαση ήταν σωστή, [η Άνταμς] κέρδισε δύο χρυσά”, λέει η Χιουζ.

“Ήταν προφανώς πολύ στενάχωρο, επειδή η ηλικία μου πήγαινε εναντίον μου ακόμη και τότε – αν ήμουν νεότερη θα με είχαν κρατήσει για το Ρίο, αλλά εγώ έμπαινα στα 30.

“Μετά την προπόνηση πλήρους απασχόλησης ήταν δύσκολο να επιστρέψω στη δουλειά, ήταν μια μεγάλη αλλαγή. Έσπασε η καρδιά μου. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να επιστρέψω”.

Παρά τις αναποδιές της, το πάθος της Hughes για την πυγμαχία δεν έσβησε ποτέ.

Επέστρεψε στο γυμναστήριο μόλις τρεις εβδομάδες μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, αν και δεν υπήρχαν σκέψεις να αγωνιστεί ξανά αγωνιστικά μέχρι το 2020, όταν ο κοροναϊός είχε αποκλειστεί.

“Σκέφτηκα ότι ήταν καιρός να αποσυρθώ, αλλά μου έλειψε”, λέει.

“Έδειχναν πολλούς γυναικείους αγώνες στην τηλεόραση και σκέφτηκα “αν δεν το δοκιμάσω, δεν θα μάθω ποτέ””.

Η Hughes εντάχθηκε στο επαγγελματικό γυμναστήριο Newlands στο Wickford – και τα υπόλοιπα είναι ιστορία της πυγμαχίας που εξακολουθεί να γράφεται.

Έδωσε τον πρώτο της επαγγελματικό αγώνα τον Δεκέμβριο του 2021, προτού πάρει τρεις αγώνες σε έξι μήνες μέσα στο 2022.

Αυτό οδήγησε στην αναμέτρηση με την εν ενεργεία πρωταθλήτρια των bantamweight Mitchell, για την οποία ήταν το αουτσάιντερ. Όμως η Hughes κέρδισε μια ομόφωνη νίκη στους πόντους, μετά την οποία η Αμερικανίδα παραδέχτηκε ότι “ήταν πιο σκληρή από ό,τι νόμιζα”.

Η Hughes δεν αμφέβαλε ποτέ για τις ικανότητές της – ακόμη και αν η ταχύτητα της ανόδου της εξέπληξε ακόμη και την ίδια.

“Πιέζαμε, με στόχο να γίνουμε παγκόσμιοι πρωταθλητές σε δύο χρόνια”, λέει. “Πάντα ήξερα ότι θα ήμουν αρκετά καλή, αλλά δεν πίστευα ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία.

“Εκείνη [η Μίτσελ] πίστευε ότι θα περνούσε από μέσα μου, αλλά αυτό ήταν καλό για μένα. Αλλιώς δεν θα είχα την ευκαιρία.

“Είναι ωραίο συναίσθημα [να είσαι πρωταθλητής], πραγματικά ικανοποιητικό. Με την ηλικία μου με κοροϊδεύουν, δεν μου δίνουν ποτέ μια ευκαιρία. Τώρα που έχω τη ζώνη, όλοι θέλουν να παλέψουν”.

Η Hughes βλέπει μεγάλους αγώνες στο μέλλον, αν καταφέρει να περάσει την Healey από το Wolverhampton.

“Δεν αισθάνομαι την ηλικία μου, είσαι τόσο μεγάλος όσο αισθάνεσαι”, λέει. “Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να υφίσταμαι διακρίσεις επειδή είμαι 41 ετών.

“Θα καταλάβω πότε το σώμα μου θα μου πει ότι βαρέθηκα. Αν ξεκινούσα όταν ήμουν 12 ετών, το σώμα μου θα ήταν πολύ πιο φθαρμένο.

“Αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο, σίγουρα. Οι πυγμάχοι συχνά γαλουχούνται στις επαγγελματικές κατηγορίες, αλλά εγώ ήθελα να προχωρήσω γρήγορα”.

“Νομίζω ότι ο κόσμος με ξέγραψε, επειδή βλέπουν την έλλειψη επαγγελματικής εμπειρίας και την ηλικία μου, αλλά ήταν ένα ταξίδι 15 ετών για να φτάσω εδώ”, προσθέτει.

“Ήταν όλα ένα όνειρο, και μετά τελικά ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα κατάφερα πραγματικά”.

Πηγή: BBC
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More