Ρόδος: Ο χρυσοχόος που είναι και βραβευμένος ποιητής- «Σμιλεύει» μέταλλο και λέξεις

Συνδυάζοντας την ποίηση με την αργυροχρυσοχοΐα ο Σουλεΐμάν Αλάγιαλη -Τσιαλίκ μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου και πρώην μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών στη Ρόδο, καταφέρνει και διαπρέπει και στους δύο τομείς.

Ο Δωδεκανήσιος ποιητής έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές και μεταφρασμένα ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα έχει τιμηθεί με το ελληνοτουρκικό βραβείο ειρήνης και φιλίας «Αμπντί Ιπεκτσί».

Ο Σουλεΐμάν Αλάγιαλη -Τσιαλίκ μίλησε στην εκπομπή «Περίμετρο» της ΕΡΤ3 για το πως συνδυάζει όλα αυτά τα χρόνια την ποίηση με την αργυροχρυσοχοΐα, για το πως αντλεί έμπνευση και όσα πραγματεύεται στα ποιήματά του.

«Το επάγγελμα του καθενός από εμάς, το βιοποριστικό επάγγελμα, είναι κάτι ανεξάρτητο από το δημιουργικό κομμάτι, από την ίδια την τέχνη. Ο Σεφέρης, έλεγε πως να κάνω όταν το ένα είναι το πινάκιο της φακής που θα μου γεμίσει το στομάχι και μιλούσε για την την πορεία του ως διπλωμάτης, και το άλλο είναι ο μεγάλος μου έρωτας, ο ίδιος μου εαυτός, εννοώντας την ποίηση. Η οικογένειά μου είχε παράδοση στην αργυροχρυσοχοΐα και ο ξάδερφος μου και ο αδερφός μου ήταν μέσα σε αυτή τη δουλειά. Μοιραία κάποια στιγμή και εγώ αναγκάστηκα να την ακολουθήσω όμως σε καθημερινή βάση το να είσαι μέσα σε ένα κατάστημα και το ίδιο το αντικείμενο, οι πολύτιμες πέτρες, ο χρυσός, τα μέταλλα τα ίδια, με τη λάμψη τους, με την διαύγεια τους, με τα χρώματα τους, δεν έπαυαν να είναι μια πηγή έμπνευσης που κάποτε έβρισκαν τη θέση τους τα ίδια τα ποιήματα. Στο εμπορικό κομμάτι όλα έχουν συρρικνωθεί και αυτό είναι μια ευρύτερη απόρροια της οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε σε όλη τη χώρα. Ως προς τη λογοτεχνία ευρύτερα, οι εκδοτικοί οίκοι δεν είναι στην καλύτερη φάση τους, όμως και οι άνθρωποι αυτοί το παλεύουν.

Συγκεκριμένα, υπηρετώ για 35 ολόκληρα χρόνια τον ποιητικό λόγο και βρίσκομαι διαρκώς μέσα σ’ αυτή την ποιητική λειτουργία, δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα. Όταν γράφεις είσαι ενώπιος ενωπίω και δεν έχεις περιθώρια να σκεφτείς το τι θα βγάλω, αν το βγάλω ποτέ προς τα έξω. Όταν όμως ολοκληρωθεί, δεν μπορείς να τα κρατάς για τον εαυτό σου τον ίδιο. Θα πρέπει φυσικά και να το εκδώσεις, γιατί αυτή θεωρώ ότι είναι η κορυφαία στιγμή όταν ο αναγνώστης διασταυρώνεται με τον ποιητικό λόγο και ανακαλύπτει προσωπικά πράγματα. Και οι επτά συλλογές μου διαφέρουν στη θεματολογία τους. Αυτό που πρωτίστως φροντίζω, προσωπικά τουλάχιστον, είναι να μην επαναλαμβάνομαι, γιατί αυτό είναι ένα μεγάλο αμάρτημα στην ποίηση. Άλλοτε είναι προσωπικά βιώματα, άλλοτε μπορεί να είναι μυθοπλασία. Σίγουρα όμως η ποίηση θεωρώ ότι είναι μια άλλη οπτική στην καθημερινότητα και στα πράγματα που βρίσκονται γύρω μας. Είναι σαν να υπάρχει διαρκώς ένα πέπλο μυστηρίου που σε καλεί να το σηκώσεις και να δεις τα πράγματα από πίσω στην πιο διαυγή τους οπτική».

Ρεπορτάζ: Αριστείδης Μιαούλης

Διαβάστε επίσης: Ο Δωδεκανήσιος Σουλεΐμάν Αλάγιαλη Τσιαλίκ ποιητής της εβδομάδας στη Φωνή της Ελλάδας

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More