Ροδόπη: Στα ορεινά της Οργάνης λιγοστεύουν κάτοικοι και καπνοφυτείες

Η δροσιά του ορεινού όγκου αποζημιώνει τον επισκέπτη. Ο ήχος του νερού που ξεπροβάλλει από κάποια κρυφή πηγή αποτελεί επίσης ξάφνιασμα ευχάριστο, σ’ ένα τόπο που χρόνο το χρόνο αντιμετωπίζει ολοένα και πιο έντονα το πρόβλημα της λειψυδρίας.

Παλιότερα μικρά παιδιά έτρεχαν στους στενούς δρόμους κοιτώντας με χαμόγελο και ένα ελαφρύ κοκκίνισμα ντροπής τον επισκέπτη. Τώρα και οι δικές τους παρέες έχουν μειωθεί. Μητέρες και παιδιά ακολούθησαν τους πατεράδες στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο. «Το δύσκολο εκεί είναι να βρεις σπίτι και όχι δουλειά», λέει παππούς μιας τέτοιας οικογένειας, που αποχαιρέτησε πρόσφατα νύφη και γιο και δύο εγγόνια. Η Οργάνη και οι οικισμοί της χάνουν την «ψυχή» τους, τον πληθυσμό τους. Οι πιο νέοι μεταναστεύουν, οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία αποκαμωμένοι μειώνουν την προσπάθεια καταθέτοντας την απογοήτευση από τις πρώτες τους ακόμη κουβέντες, «έχουμε κουραστεί να τα λέμε, δεν αλλάζει τίποτα».
Το παλιό φαινόμενο, το κατέβασμα στα πεδινά χωριά, το διαδέχτηκε το κατέβασμα στην πόλη και τα τελευταία δέκα χρόνια η μετανάστευση στο εξωτερικό. «Παλιότερα, πριν είκοσι χρόνια, το χωριό της Κύμης είχε 70-80 παιδιά στο σχολείο του οικισμού, σήμερα ζήτημα είναι αν θα λειτουργήσει το ίδιο σχολείο», δηλώνουν κάτοικοι της περιοχής.
Μιλούν με αγάπη για τον τόπο τους που τα έχει όλα, αλλά και τίποτα. Κρατούν φύλλα καπνού στα κουρασμένα τους χέρια και περηφανεύονται για τον ποιοτικότερο καπνό ανατολικού Τύπου Μπασμά της Ροδόπης, που παράγεται στον τόπο τους. «Είναι ξερικά τα χωράφια της περιοχής, ο καπνός της Δρανιάς, της Οργάνης είναι ο πιο ποιοτικός», λένε με καμάρι και προσθέτουν: «Εξαιρετική ποιότητα, μειωμένη ποσότητα» σημειώνοντας με νόημα «ο καπνός δεν μπορεί πια να μας θρέψει». Στα καπνοχωριά της περιοχής από τις 100 οικογένειες που έβαζαν παλιότερα καπνό έχουν απομείνει 30 και 40 να συνεχίζουν τη δύσκολη προσπάθεια σε κάθε οικισμό.
Και η κτηνοτροφία, όμως, δεν αποτελεί αποκούμπι παρά για λίγους. Παρά τη μοναδικότητα των ντόπιων φυλών, τα έσοδά τους και από αυτή την ενασχόληση είναι περιορισμένα. Ενθαρρυντική εξέλιξη η πώληση του γάλακτος των αιγοπροβάτων γιατί και αυτό ήταν ζητούμενο πριν μερικά χρόνια. «Ευτυχώς έρχονται και το παίρνουν οι εταιρείες γάλακτος με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουμε έστω για δύο μήνες ένα μικρό εισόδημα», προσθέτουν για τα ζωντανά τους που «δεν δίνουν μεγάλη ποσότητα γάλακτος, αλλά προσφέρουν εξαιρετικό κρέας», όπως λένε.
Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει και δειλά βήματα στην δενδροκαλλιέργεια: μηλιές, καρυδιές, κερασιές πήραν τη σκυτάλη από τα αμπέλια που είχαν κάποιοι τολμηροί φυτεύσει στην ορεινή γη ζητώντας μεγαλύτερη στήριξη για ένα αντικείμενο που δεν το γνωρίζουν καλά, όπως σημειώνουν, αλλά που, ίσως, θα μπορούσε να ενισχύσει το εισόδημά τους. Και στο αντίκρυσμα του δασικού φυτωρίου της Οργάνης σπεύδουν να προσθέσουν πριν η ερώτηση διατυπωθεί: «Μικρό το διάστημα της λειτουργίας, δεν φτάνει. Υπήρξε κάποια μικρή κινητικότητα την άνοιξη και εκείνο για λίγους».
Όσον αφορά στο αίτημα που θέτουν; Η δημιουργία ταμιευτήρων επανέρχεται σταθερά κάθε χρόνο αυτή την εποχή που το πολυτιμότερο αγαθό για ανθρώπους, ζωντανά και καλλιέργειες, το νερό είναι ζητούμενο. Μαζί και η υλοποίηση έργων τέτοιων που ίσως να καταφέρουν να συγκρατήσουν τον πληθυσμό στα ορεινά της Ροδόπης δίνοντάς του μια εργασιακή διέξοδο.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More