Π. Μπαμπασίκας, αρχιτέκτονας – Με ποιες μικρές παρεμβάσεις μπορεί να πάρει η Αθήνα μια ανάσα δροσιάς
Το νερό και το πράσινο είναι αυτό που προτείνει για να πέσει η θερμοκρασία στο κέντρο της Αθήνας και να πάρουν ανάσα δροσιάς οι κάτοικοί της ο Πέτρος Μπαμπασίκας,αρχιτέκτονας – διευθυντής προγράμματος αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Τορόντο, μιλώντας στην ΕΡΤ και αναλύει τη μελέτη της ομάδας του στο πλαίσιο αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που έγινε το 2019 και για την οποία πήραν έπαινο. Όπως ενημέρωσε «το πρώτο βραβείο αυτή τη στιγμή υλοποιείται και αυτό είναι αξιέπαινο για τους φορείς και τους αρχιτέκτονες που το υλοποιούν». Βασικό στοιχείο της μελέτης της ομάδας του όπως εξηγεί είναι η συλλογή νερού, από αποθέματα βροχών, το οποίο μπορεί να συλλέγεται σε διάφορα σημεία της πόλης και να χρησιμοποιείται για να υδροδοτούνται και να συντηρούνται μικροί κήποι αυτό που ονομάζουμε pocket park – μικρά πάρκα. Όπως επισήμανε αυτές οι ήπιες παρεμβάσεις που έως τώρα υλοποιούνται σε συνδυασμό χορηγιών και κονδυλίων του δήμου, πρέπει να γίνουν σε δίκτυο – το πράσινο να κινείται και να αναπτύσσεται σε δίκτυο – και όχι εντελώς μεμονωμένες, με ταυτόχρονη βασική υποδομή συλλογής νερού.
Όπως ανέλυσε ο κ. Μπαμπασίκας, «η δικιά μας κατεύθυνση, η οποία μετά εξελίχτηκε σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο ήταν όχι τόσο μεγάλες επεμβάσεις σε δημόσιους χώρους μεγάλης κλίμακας, αλλά μια σειρά από πολύ ήπιες παρεμβάσεις σε διάφορα σημεία της πόλης, τα οποία είναι κάπως αφημένα όπως εγκαταλειμμένα οικόπεδα».
Και διευκρίνισε:
«Βασικό στοιχείο είναι η συλλογή νερού. Η Αθήνα έχει νερό από τη βρύση το οποίο έρχεται από το βορρά. Από μεγάλα έργα υποδομής τα οποία δίνουν το νερό της Στερεάς και Κεντρικής Ελλάδας το φέρνουν στο Μαραθώνα και στην Αθήνα. Όμως αυτά τα αποθέματα για τα οποία μιλάμε εμείς είναι αποθέματα των βροχών που πέφτουν με λιγότερη συχνότητα αλλά με μεγαλύτερη ένταση στη διάρκεια των χειμερινών μηνών, τα οποία μπορούν να συλλέγονται σε διάφορα σημεία της πόλης και να χρησιμοποιούνται για να υδροδοτούνται και να συντηρούνται μικροί κήποι αυτό που ονομάζουμε pocket park, μικρά πάρκα και μέσα σε αυτά υπάρχουν κάποιες προτάσεις για κάποιες πολύ φτηνές κατασκευές από κατακόρυφους κήπους και σκαλωσιές μέχρι υποδομές νερού, όπως δημόσιες κρήνες, οι οποίες θα μπορούν να δίνουν νερό στους πολίτες ή κάποια σιντριβάνια τα οποία δεν είναι γεμάτα με νερ,ό στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να έχουν επαφή με νερό περπατώντας μέσα σε αυτές τις επιφάνειες, τα οποία και δροσίζουν την πόλη, αλλά κυρίως αυξάνουν τη βιομάζα».
«Επίσης η δικιά μας μελέτη δίνει κάποιες γενικές κατευθύνσεις για το πώς θα μπορούσαμε να βάλουμε κάποια πράγματα στη σειρά. Δεν επαναφέρουμε τον τροχό, δεν ανακαλύπτουμε κάτι το οποίο δεν υπάρχει. Απλά λέμε ότι όταν η πόλη της Αθήνας εδώ και 80 – 70 χρόνια κινείται και μεγαλώνει και αλλάζει με βάση την αντιπαροχή, την πολυκατοικία και τις υποδομές του αυτοκινήτου και πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου η πολυκατοικία έχει γεράσει και θα πρέπει να δούμε πώς θα την ξανά συντηρήσουμε για τα επόμενα 100 χρόνια. Και το αυτοκίνητο δημιουργεί μεγάλες πληγές και στο κέντρο της πόλης και γύρω από αυτή και ίσως πρέπει να έχουμε άλλες κατευθύνσεις. Και οι δύο κατευθύνσεις που προτείνουμε είναι το νερό και το πράσινο, τα οποία είναι όντως προφανή πράγματα, αλλά αν κάποιος τα βάλει σε μια σειρά και μιλήσει για πρωτόκολλα συντήρησης, για το πώς και οι ίδιοι οι πολίτες και η πολιτεία μπορεί να συντηρεί και να κρατάει σε καλή κατάσταση το δημόσιο χώρο, ας μιλήσει για κάτι πιλοτικές παρεμβάσεις θα ανοίξουν το δρόμο έτσι σιγά σιγά».
Με αφορμή τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και κατά πόσο η συγκεκριμένη μελέτη έχει περιέλθει στα χέρια κάποιων υποψηφίων, κάποιων εν ενεργεία αυτοδιοικητικών για να πληροφορηθούν ότι υπάρχουν λύσεις βιώσιμες, πρακτικές και εύκολες και να κριθούν με τη θέση που θα πάρουν απέναντι σε αυτές τις προτάσεις, απάντησε πως δεν έχει περιέλθει ακόμη σε γνώση κάποιων δημάρχων και επισήμανε:
«Η κλιματική κρίση βρίσκεται μπροστά μας – Να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε»
«Για μένα αν μιλάμε για πολιτική υπάρχει και το ζήτημα της κλιματικής προσαρμογής. Υπάρχει και το ζήτημα του πώς μπορούμε και εμείς ως πολίτες, ως μηχανικοί, ως αρχιτέκτονες, ως ακαδημαϊκοί να αποφασίσουμε ότι η κλιματική κρίση είναι κάτι που βρίσκεται μπροστά μας αυτή τη στιγμή. Το ζούμε κάθε μέρα και πρέπει να κάνουμε κάποιες θυσίες, ίσως και έναν τρόπο ζωής που μπορεί να περιλαμβάνει το αυτοκίνητο, τη μετακίνηση με αυτοκίνητο, μπορεί να μην περιλαμβάνει χρήση πλαστικού και να αλλάξουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε»
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
