Π. Ιωακειμίδης στο Πρώτο: H διατλαντική σχέση έχει καταρρεύσει πλήρως –  H Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει συμμάχους στο παγκόσμιο σύστημα και στην Κίνα (audio)

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ευρώπη πρέπει να τρέξει, μάλιστα πάρα πάρα πολύ γρήγορα» τόνισε ο Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Παναγιώτης Ιωακειμίδης, αναφορικά με την πολιτική Τραμπ έναντι του Ουκρανικού και όχι μόνο.

Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Πρωινές Διαδρομές στο Πρώτο» με την Κατερίνα Σερέτη και τον Διονύση Χατζημιχάλη, με τη σημείωση ότι η Ευρώπη είναι ένας δυσκίνητος οργανισμός, αργός στη λήψη αποφάσεων, ο οποίος σε περιπτώσεις αδυνατεί να πάρει αποφάσεις λόγω του εσωτερικού της διχασμού, ο κ. Ιωακειμίδης επισήμανε ότι στη δεδομένη συγκυρία, η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή παρά να επιταχύνει στο μέγιστο δυνατό και ότι σε κάποιο βαθμό το κάνει.

«Πρώτον, η συνάντηση στο Λονδίνο δεν ήταν αποκλειστικά ευρωπαϊκή ή εν πάση περιπτώσει δεν ήταν εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ήταν κάπως εν ευρεία εννοία ευρωπαϊκή. Έδειξε ότι μπορεί να προχωρήσει στην επεξεργασία ενός σχεδίου ειρήνευσης, ευρωπαϊκού σχεδίου ειρήνευσης, το οποίο καταρτίζουν από κοινού Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο με τη σύμπραξη και κάποιων άλλων χωρών, ενώ μεθαύριο που υπάρχει έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αποφασίσουν ορισμένα μέτρα για την άμυνα της Ευρώπης. Συμμετείχε η Τουρκία και κατά τη δική μου ανάγνωση, καλώς συμμετείχε η Τουρκία, διότι είναι μία χώρα η οποία μπορεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο σε ό, τι αφορά τη διαδικασία ειρήνευσης και πολύ περισσότερο σε ό, τι αφορά το καθεστώς εγγυήσεων. Με άλλα λόγια, έχει τις δυνατότητες να συμπράξει και να συμβάλει με στρατιωτικές δυνάμεις. Δεύτερο σημείο, ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα λόγου χάρη, δεν συμμετείχε. Δεν εκλήθη να συμμετάσχει. Η άποψή μου είναι ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ήταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως διότι οτιδήποτε αποφασιστεί για την Ουκρανία δημιουργεί ένα κεκτημένο, δημιουργεί ένα προηγούμενο που μπορεί να έχει εκχύλισμα, μπορεί να είχε συνέπειες και για τα δικά μας ζητήματα, Αιγαίο κτλ. Επομένως, σκόπιμο θα ήταν να συμμετάσχει. Θα πρέπει όμως να παρατηρήσουμε εδώ ότι η σύνθεση του τραπεζιού, δηλαδή η παρουσία όσων ήταν στο Λονδίνο, παραπέμπει σε δύο κατηγορίες κατά κάποιο τρόπο. Πρώτον, στις χώρες που είχαν δηλώσει ότι είναι πρόθυμες να συνδράμουν το καθεστώς εγγυήσεων με στρατιωτικές δυνάμεις. Η Ελλάδα είχε τονίσει ότι δεν θα ήταν πρόθυμη να κάνει κάτι τέτοιο, δηλαδή δεν θα ήταν πρόθυμο να στείλει στρατό, να συμμετέχει ακριβώς, να είναι δηλαδή στο συνασπισμό των προθύμων. Και η δεύτερη κατηγορία που συμμετείχε, ήταν χώρες που είναι κομβικές για το ζήτημα της Ουκρανίας, όπως η Πολωνία και κάποιες άλλες. Οι Βαλτικές, λογου χάρη, που είναι επίσης πολύ σημαντικές χώρες, δεν συμμετείχαν στη Διάσκεψη του Λονδίνου. Η Ελλάδα, μολονότι έπαιξε έναν πολύ σημαντικό και θα έλεγα τον δέοντα ρόλο, αυτό που όφειλε να κάνει σε ό, τι αφορά το ζήτημα της Ουκρανίας δεν είναι ωστόσο η κομβική χώρα για την επίλυση του ουκρανικού ζητήματος. Αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε, είτε μας αρέσει είτε όχι. Παρά το γεγονός, όπως προείπα, θα έπρεπε να είναι εκεί» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Ιωακειμίδης.

Ερωτηθείς γιατί ο πρόεδρος Τραμπ έχει ταχθεί με τον Ρώσο Πρόεδρο, ο κ. Ιωακειμίδης αναφέρθηκε σε μία σειρά από λόγους.

«Πρώτα απ’ όλα διότι ουσιαστικά είναι ένας πολιτικός, ο νταής, πολιτικός, αυταρχικός, ο οποίος συνεννοείται πολύ ευκολότερα με έναν άλλο αυταρχικό ηγέτη, ο οποίος έχει το παρόμοιο μυαλό και πολύ λιγότερο με φιλελεύθερους δημοκρατικούς ηγέτες, όπως είναι οι ηγέτες οι περισσότεροι της Ευρώπης. Μιλάει πολύ πιο άνετα με τον Πούτιν απ’ ότι μιλάει με τον Μακρόν, παρά την καλή σχέση που φαίνεται ότι υπάρχει μεταξύ των δύο ανδρών. Δεύτερον, διότι έχει μια φαντασίωση μέσα στο μυαλό του ότι μπορεί να ξανά επιχειρήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, από κοινού και με τη σύμπραξη ενδεχομένως της Κίνας, να ξανά μοιράσουν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής. Και επομένως ο Ντόναλντ Τραμπ χρειάζεται τη σύμπραξη της Ρωσίας πολύ περισσότερο και για έναν δεύτερο στόχο, με την ελπίδα ότι θα αποσπάσει τη Ρωσία από την Κίνα και ως εκ τούτου θα σχηματίσει μια συμμαχία εναντίον της Κίνας. Εάν δεν πετύχει αυτό το σκέλος, τότε θα υπάρξει το τρίο, δηλαδή Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Κίνα, προκειμένου να γίνει αυτός ο διαμοιρασμός μολονότι η Κίνα έχει μια κάπως διαφορετική προσέγγιση» επισήμανε αρχικά ο κ. Ιωακειμίδης.

«Ελπίζω ότι δεν θα πετύχει αυτό το σχέδιο, αυτό το grand strategy, αυτή η μεγάλη στρατηγική που έχει στο μυαλό. Και κάτι ακόμη ως υποσημείωση, το οποίο όμως έχει τη σημασία του. Ο Τραμπ είναι ένας ρηχός πολύ ηγέτης, όπως θα έχετε διαπιστώσει, Έχει μία φαντασίωση ότι εάν εμφανιστεί ως ο ειρηνοποιός, στην περίπτωση της Ουκρανίας, θα λάβει το βραβείο Νόμπελ. Και ξέρετε, θέλει διακαώς να λάβει το βραβείο Νόμπελ, διότι πιστεύει ότι με το βραβείο θα αναδειχθεί ως ο μεγάλος, ο μέγιστος ηγέτης πάνω από τον Ομπάμα, που επίσης πήρε το βραβείο και επομένως και αυτό έχει τη σημασία του. Ξέρετε, με το δίδυμο και τον θίασο, ο οποίος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον, το δίδυμο εννοώ Τραμπ-Βανς, τον αντιπρόεδρο δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με πολιτικούς οι οποίοι έχουν μια ορισμένη άποψη, οποιαδήποτε κι αν είναι. Έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς οι οποίοι στερούνται ήθους, στερούνται αισθητικής. Δεν υπάρχει αισθητική. Είναι άξεστοι, αγενείς, νταήδες και αυτό καθιστά όλη τη διαχείριση εξαιρετικά δύσκολη. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχει ένας Δαβίδ, ο Ζελένσκι, που πρέπει να αντιμετωπίσει εντός του Λευκού Οίκου ένα Γολιάθ. (…) Στην επαγγελματική μου διαδρομή έχω συμμετάσχει και έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές διπλωματικές συναντήσεις αυτού του επιπέδου και για πρώτη φορά αισθάνθηκα αυτό, σήκωσα ψηλά τα χέρια. Δηλαδή ήταν αδιανόητο. Αλλά παρά ταύτα ο Ζελένσκι είχε το τσαγανό, να απαντήσει και να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι, ξέρετε, απάνθρωπο και είναι ανήθικο οι Βανς και Τραμπ να ζητούν να εκδηλώσει ευγνωμοσύνη ο Ζελένσκι, ενώ αντιθέτως ευγνωμοσύνη προς τον Ζελένσκι όφειλαν να εκδηλώσουν αυτοί οι δύο ηγέτες, διότι ο Ζελένσκι και η χώρα του μάχονται για τις αξίες για τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη αγωνίστηκαν σε πολέμους στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή την αξία της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας» συμπλήρωσε ο Καθηγητής.

«Η λεγόμενη διατλαντική σχέση, δηλαδή η σχέση Ευρώπης-Ηνωμένων Πολιτειών, ουσιαστικά έχει καταρρεύσει πλήρως. Με άλλα λόγια, όταν αυτή τη στιγμή ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε προκειμένου να στριμώξει την Αμερική, όταν επιβάλει δασμούς πολύ υψηλούς στις ευρωπαϊκές, δεν το έχει κάνει ακόμη, θα το κάνει, εξαγωγές. Όταν δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όταν ο νέος καγκελάριος της Γερμανίας τονίζει ότι αυτό το οποίο προέχει είναι να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία της Ευρώπης, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει διατλαντική σχέση. Επομένως, η Ευρώπη θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους στο παγκόσμιο σύστημα, στην Κίνα, στο μέτρο που αυτό δεν παραβιάζει πολύ ορισμένα βασικά, αν θέλετε δεδομένα, βασικές αξίες, αλλά και σε άλλες χώρες, σε άλλες πλευρές του παγκόσμιου χάρτη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή είναι εχθρός της Δύσης και δεν το λέω εγώ. Το γράφουν οι Financial Times που δεν είναι κάποια αριστερή εφημερίδα. Γνωρίζετε την πολιτική γραμμή και την πολιτική ιδεολογία της εφημερίδας. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο, εάν μπορούμε με την Κίνα να την κατά κάποιο τρόπο να οικοδομήσουμε μια σχέση εταιρική, η οποία να εξυπηρετεί αμφότερους, χωρίς, επαναλαμβάνω, να παραβιάζει ορισμένα βασικά, τα οποία είναι, μεταξύ άλλων, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, του πολυμερούς συστήματος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε αυτό είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό και αυτό, μεταξύ άλλων, επιχειρεί να κάνει η Ευρώπη» τόνισε καταλήγοντας ο κ. Ιωακειμίδης.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More