Πρεμιέρες με ψυχή, λιοντάρια και… σύκα – Οι ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε αυτήν την εβδομάδα

Οι απανταχού λάτρεις του Καζαντζίδη ίσως περίμεναν στη γωνία, είτε «μεταφορικά» είτε απλά για να πάρουν εισιτήρια. Η αγωνία τους τελειώνει σήμερα που η ταινία «Υπάρχω» κάνει την πρεμιέρα της. Ο Μουφάσα έρχεται να μας πει ένα άλλο μέρος της ιστορίας του Βασιλιά των Λιονταριών, σε 3D με θερμές προσδοκίες αποκλειστικά από τους μικρούς μας φίλους. «Ο Σπόρος της Ιερής Συκιάς» είναι η προσωπική μας επιλογή για αυτή την εβδομάδα, ένα πρωτότυπο στην αφήγηση θρίλερ που ερευνά την πατριαρχία. Ενδιαφέρον δε έχει ότι ο σκηνοθέτης φυλακίστηκε, αυτοεξορίστηκε και συνεχίζει να υπερασπίζεται την ταινία του με πραγματικό πάθος. Αντί δεν να εκπροσωπήσει το Ιράν στα Όσκαρ, η Γερμανία την υπέβαλε… ως Γερμανική συμπαραγωγή. Να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο ότι από την προηγούμενη εβδομάδα βγήκε εκτάκτως η ταινία «Εδώ», και αν μας το επιτρέψει ο χρόνος θα αναφερθούμε και σε εκείνη εδώ… και αργότερα.

MUFASA: THE LION KING 3D/DIS

Κάπου στις αφρικανικές σαβάνες ελληνόφωνα ψηφιακά σχεδιασμένα λιοντάρια που τραγουδούν στο σωστό τόνο, αποκτούν οικογενειακούς δεσμούς και οδηγούνται σε αντιπαλότητα για μια Λέαινα. Με τη σχέση του Τάκα [μελλοντικός Σκαρ] και του Μουφάσα σε πρώτο πλάνο αλλά και τα οράματα του Ραφίκι οδηγούνται τα λιονταράκια μας σε νέες περιπέτειες (ή για την ακρίβεια παλιότερες).

Ευτυχώς η νέα ιστορία είναι συγκεντρωμένη στην αφήγηση πάρα το θρύλο που φέρνει. Θυμηθείτε τη μεταφορά του «Βασιλικά των Λιονταριών» σε live action 5 χρόνια πριν μαζί με την αγανάκτηση σας που την πατήσατε και πληρώσατε εισιτήριο. Εδώ τα πράγματα δεν είναι χάλια: υπάρχει ενδιαφέρουσα ιστορία, διακειμενικές αναφορές με λίγες safe τρολιές και κλείσιμο του ματιού από τους χαρακτήρες που ήδη γνωρίζουμε τη μετεξέλιξη τους.

Κεντρικό θέμα αναζήτησης, ο φόβος επιβίωσης και δημιουργία δεσμών οικογένειας. Μαζί με αυτό και μια υπενθύμιση: «Ο ψύλλος ενοχλεί το λιοντάρι περισσότερο από ότι το λιοντάρι ενοχλεί τον ψύλλο».   

ΥΠΑΡΧΩ (GR)

Υπάρχει, μια μόδα ή ένα κύμα μουσικών βιογραφιών ανά τον κόσμο, με απογοητευτικές ή στην καλύτερη τίμιες προσπάθειες. Σε κατηγοριοποίηση, ξεχωρίζουν ερμηνευτές με τραγική ζωή, σπουδαία καριέρα και άδικο θάνατο ή καλλιτέχνες που οι βιογραφίες τους αποκαλύπτουν στοιχεία που δεν γνωρίζαμε για τις ζωές τους  Κάθε τι άλλο, είναι λειψό και στηρίζεται εξ ολοκλήρου στη δημοτικότητα των καλλιτεχνών. Το «υπάρχω» μετατρέπει τον υπαρξιακό προβληματισμό του τραγουδιού σε αυτοπαθή αγιογραφία, που, έχει αρετές αλλά στερείται πραγματικού δράματος και εμβάθυνσης. Ποια η σημασία του «υπάρχειν» σε μια εποχή που ο καλλιτέχνης προστατεύεται από τη σκιά του; Ή για να μιλήσουμε με όρους Καζαντζιδικούς, η απορία του «τί ψάρια πιάσαμε σήμερα», παραμένει και μετά τον τελευταίο τίτλο τέλους.  Στο λέπι έτσι και αλλιώς, ξυρίζουν τον γαμπρό. Τρώγεται… παστό, με την αλμύρα του.

CHRISTMAS EVE IN MILLER’S POINT

Οικογενειακή μάζωξη χωρίς πολλές εντάσεις με συναντήσεις εντός σπιτιού -αλλά και εκτός- σε μια χαλαρή διάθεση και πορεία. Τα «Τελευταία Χριστούγεννα στο Πατρικό» βλέπονται εύκολα, και ξεχνιούνται αντίστοιχα.

UNREST

1876: Εργάτρια στρατολογείται σε τοπικό κίνημα αναρχικών. Εκεί συναντά τον χαρτογράφο Πιότρ Κροπότκιν και γοητεύεται από την προσωπικότητα του.

Αποστασιοποιημένο στην καταγραφή του ιστορικό δράμα που συγχρονίζεται με το τικ-τακ του ρολογιού αποκλειστικά των σινεφίλ που είναι δεκτικοί στον χρόνο που περνάει μέχρι το παζλ να ολοκληρωθεί και να κατανοηθεί το «δια ταύτα» της ταινίας.

Ανάμεσα στην ανησυχία, την κοχλάζουσα κοινωνική αναταραχή, και τις ευρεσιτεχνίες, η ταινία κουρδίζει το μηχανισμό αφήγησης πάνω στο σφυγμό του θεατή. Στιγμές το έδαφος δε μοιάζει στέρεο· έτσι η ομορφιά κρύβεται πίσω από το λεπτοδείκτη και αποκαλύπτεται στο κλάσμα του.

THE SEED OF THE SACRED FIG

Ο πάτερ φαμίλιας μιας πολυπληθούς οικογένειας που απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες προάγεται σε ρόλο ευθύνης στη δημόσια υπηρεσία ανακρίσεων. Ενόσω οι πιέσεις για να ακολουθήσει τη νόρμα του νομικού συστήματος συναντιούνται με την επανάσταση των νέων (AKA τις κόρες του) κατά της φίμωσης της ελευθερίας του λόγου, ένα περιστατικό θα τον μεταμορφώσει σε κτήνος: η κλοπή του όπλου που του έχει παραδοθεί με ευθύνη κατά το πρωτόκολλο του νέου job description. Κάπως έτσι ο πατέρας, μεταμορφώνεται σε τέρας.

Το ημερολογιακό έτος κλείνει με την καλύτερη ταινία της χρονιάς μη αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης. Στη σχεδόν τρίωρη διάρκεια του, που πραγματικά δεν την καταλαβαίνεις, με μελετημένη ισορροπία στην ακροβασία παρακολουθούμε το salto mortale όχι κάποιου από τους ήρωες αλλά του ιδίου του διαβρωμένου συστήματος που τρέφεται με περισσότερη διάβρωση και ανελευθερία. Το πατρικό χάδι μετατρέπεται σε πατριαρχικό ράπισμα, η εφηβική ανεμελιά σε επαναστατική ενηλικίωση και η μητρική/συντροφική στοργή σε κραυγή αγωνίας.

Δύσκολα μια πηγαία πολιτική ταινία είχε τη δυνατότητα να διαρρηγνύει το κέλυφος που την περιβάλλει αμολώντας το τέρας που τρέφεται από την ίδια και τον ιμένα της στη μήτρα του οικογενειακού σασπένς. «Ο Σπόρος της Ιερής Συκιάς» φυτρώνει στον κήπο του θεού που ο επιβεβλημένος «θείος» λόγος του λιπαίνει με αδικία την γυναικεία ύπαρξη και τα δικαιώματα της, τις ελευθερίες της και τις προσδοκίες της. Βλέπετε, το σύκο, το πρωτόπλαστο, δεν φτιάχτηκε μόνο για να καλύψει με τα φύλλα του τη γύμνια του Αδαμ και της Εύας, αλλά κυρίως το φύλο τους με τη σωστή και τη λάθος ορθογραφία. Ίσως και τη φυλή. Το σύμβολο της γονιμότητας (και του Διονύσου) απαιτεί αλλαγές στις φέρουσες την ευλογία της γονιμότητας, κάτι που -δυστυχώς- στο Ιράν, έχει ακόμα πολλούς κύκλους καρποφορίας για να αλλάξει -αν αλλάξει-, με τους καρπούς του δέντρου -που απαιτεί πλησίον του το αντίστοιχο αρσενικό-, να στηρίζονται στον κορμό του. Οι ρίζες κρατούν την παράδοση, και από αυτές και το τσεκούριασμα τους, ίσως πηγάσει μια νέα καλλιέργεια, χωρίς προαπαιτούμενα.

LOVEABLE

Μητέρα τεσσάρων παιδιών αναλογίζεται τα σωστά και τα λάθη στη ζωή της. Προβληματισμοί με βάθος σε Βίπερ-Νόρα περιβάλλον, με θεατρική αύρα και νορβηγική στιβαρότητα, προκαλεί αστάθεια στο θεατή μέχρι να βρει λιμάνι και να ζυγίσει στη χαμηλών μποφόρ φουρτούνα από ποια πλευρά θα μπατάρουν οι ήρωες με τις λιγότερες απώλειες. Με έναν άκρως ειρωνικό τίτλο, αυτή η «Αξιαγάπητη» ηρωίδα, σε εκείνη την «αξιαγάπητη» συνθήκη με την ακόμα πιο «αξιαγάπητη» προσπάθεια, κερδίζει τις «αξιαγάπητες» ψυχές που αγαπησιάρικα συμπονούν και συμμετέχουν στα εξ’ αποστάσεως προβλήματα των άλλων.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More