Ποια είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που δεν έχει εθνική ομάδα

Είναι η τελευταία χώρα στη Γη χωρίς εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Αλλά για πόσο ακόμα;
Η αλυσίδα των ηφαιστειακών νησιών και των κοραλλιογενών ζωνών στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού που σχηματίζουν τα Νησιά Μάρσαλ έχουν από καιρό συνδεθεί, από μακριά, με τον ρόλο τους ως οικοδεσπότες των πυρηνικών δοκιμών των ΗΠΑ.

Τώρα ελπίζει να γίνει μια ανεξάρτητη δύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Υπάρχει αρκετός δρόμος να διανυθεί μέχρι τέτοια όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.

Στην πρώτη γραμμή αυτών των φιλοδοξιών – όχι μόνο για τη δημιουργία μιας εθνικής ομάδας των Νήσων Μάρσαλ, αλλά και μιας ομάδας που θα μπορεί να είναι ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο – βρίσκεται ο Άγγλος Lloyd Owers.

Από το Oxfordshire, με προπονητικό υπόβαθρο που τον έχει οδηγήσει σε χώρες όπως ο Καναδάς, οι ΗΠΑ και η Σουηδία, ο Owers έχει αναλάβει να χτίσει τα θεμέλια που θα φέρουν το διεθνές ποδόσφαιρο στο τελευταίο σύνορο του παιχνιδιού.

Όλα ξεκίνησαν από “τυχαίες συζητήσεις” με τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, Σεμ Λιβάι, μετά από αναρτήσεις σε διαδικτυακό προπονητικό blog που έγραψε ο Όουερς.

“Ξεκίνησε μέσω emails, στη συνέχεια έγινε πιο εύκολο να μιλήσουμε μέσω WhatsApp λόγω της διαφοράς ώρας”, δήλωσε ο Owers στο BBC Sport.

“Στη συνέχεια έφτασε στο στάδιο όπου μου ζητήθηκε να συντάξω μια πρόταση μαζί με τη δική μου φιλοσοφία για το πώς βλέπω το παιχνίδι να αναπτύσσεται”.

Ο Owers, τεχνικός διευθυντής για τις Νήσους Μάρσαλ, ταξίδεψε για πρώτη φορά στη χώρα αυτή 13.000 χιλιόμετρα φέτος το καλοκαίρι.

Εκεί, επέβλεψε την πρώτη ποδοσφαιρική συνεδρία για παιδιά υπό την καθοδήγηση της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου των Νήσων Μάρσαλ (MISF), που ιδρύθηκε από τον Λιβάι το 2020.

Ο στόχος, όσος χρόνος και αν χρειαστεί, είναι το έθνος των 60.000 κατοίκων να γίνει μέλος της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας της Ωκεανίας (OFC) – προτού τελικά συμμετάσχει σε παγκόσμιους αγώνες.

Για τον 33χρονο Όουερς, η ευκαιρία να ηγηθεί του φιλόδοξου σχεδίου από τα σπάργανα ήταν μια ευκαιρία που δεν μπορούσε να απορρίψει.

“Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν η ευκαιρία να συμμετέχω σε κάτι τόσο μεγάλο- το μοναδικό έθνος στον κόσμο χωρίς καθορισμένη εθνική ομάδα”, πρόσθεσε ο Owers.

“Αλλά ήταν επίσης η φιλοδοξία του. Η ομοσπονδία θέλει να είναι μέρος της OFC, αλλά θέλει επίσης να γίνει τελικά μέλος της Fifa.

“Δεν θέλουν απλώς να παίζουν εναντίον τοπικών χωρών, θέλουν να είναι μέρος ενός μεγαλύτερου προγράμματος.

“Ξέρουμε ότι θέλουμε να συμμετέχουμε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θέλουμε να συμμετέχουμε στο πρωτάθλημα OFC, θέλουμε να είμαστε μέρος του mainstream ποδοσφαίρου.

“Νομίζω ότι σε 10 χρόνια, αν συνεχίσουμε με τον τρόπο που η ομοσπονδία θέλει να προωθήσει τους στόχους και τις φιλοδοξίες της, δεν υπάρχει λόγος να μην συμβεί αυτό”.

Οι Νήσοι Μάρσαλ κατελήφθησαν από τις ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για δοκιμές πυρηνικών όπλων, αλλά τελικά έγιναν κυρίαρχο έθνος το 1986.

Και ενώ το έθνος θέλει να ξεπεράσει αυτή τη σύνδεση, ο Owers πιστεύει ότι η αμερικανική πολιτιστική επιρροή είναι εν μέρει υπεύθυνη για την αυξανόμενη δημοτικότητα του ποδοσφαίρου στα νησιά.

“Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα να κρύψουμε από αυτό, επειδή είναι μέρος της κουλτούρας τους, είναι μέρος της ιστορίας”, δήλωσε.

“Υπάρχει μια πλήρως λειτουργική στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στο Kwajalein. Είναι μέρος της ταυτότητάς τους και, επειδή είναι πολύ έντονα αμερικανικής κουλτούρας, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για αθλήματα όπως το μπέιζμπολ και το μπάσκετ.

“Αλλά τώρα με το ποδόσφαιρο ή το ποδόσφαιρο, επειδή αυτό έχει αναπτυχθεί στις ΗΠΑ, έχει αναπτυχθεί και στα Νησιά Μάρσαλ”.

Ενώ οι επιπτώσεις από τις πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ εξακολουθούν να επηρεάζουν τη ζωή στα Νησιά Μάρσαλ, η κλιματική αλλαγή αποτελεί μια άμεση περιβαλλοντική απειλή – με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας να αποτελεί μια μόνιμη ανησυχία.

Στην πρωτεύουσα Ματζούρο, κατασκευάζεται ένα εθνικό στάδιο που περιβάλλεται από θαλάσσια αμυντικά έργα. Εκεί, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι η άνοδος της στάθμης κατά ένα μέτρο θα πλημμύριζε το 40% των κτιρίων.

“Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια τεράστια συνειδητοποίηση ότι οι Νήσοι Μάρσαλ θα χάσουν δυστυχώς πολλά νησιά – και μέχρι το 2050 θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος της γης”, δήλωσε ο Owers.

Ελπίζεται ότι, μέσω του ποδοσφαίρου, το έθνος μπορεί να επιστήσει μεγαλύτερη προσοχή στον αντίκτυπο που έχει η κλιματική αλλαγή.

Όταν η MISF ανακοίνωσε για πρώτη φορά το όνειρό της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λίγοι εμπλεκόμενοι – συμπεριλαμβανομένου του Owers – μπορούσαν να φανταστούν τη θετική αντίδραση που θα λάμβανε.

Από τότε το έθνος αποκάλυψε την πρώτη του ποδοσφαιρική φανέλα, την οποία ελπίζεται ότι οι παίκτες της Μαρσαλίας θα φορέσουν κατά τη διάρκεια του εναρκτήριου αγώνα τους τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 2024.

Η ομοσπονδία δήλωσε ότι ήταν “απολύτως συγκλονισμένη από τις υπέροχες θετικές αντιδράσεις που λάβαμε από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο” για τη φανέλα – τα κέρδη από την οποία πρόκειται να επανεπενδυθούν σε προγράμματα λαϊκής βάσης, υποδομές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις.

“Ελπίζαμε αλλά δεν περιμέναμε”, δήλωσε ο Όουερς για την αντίδραση. “Είχαμε περίπου 1.500 followers μόνο στο Twitter μέσα σε δύο ή τρεις ημέρες, απίστευτο. Πραγματικά δεν το περιμέναμε καθόλου αυτό.

“Η αρχική διαδικασία της εμπλοκής μας ήταν να βοηθήσουμε στη δημιουργία μιας ευαισθητοποίησης για τη χώρα, κάτι που καταφέραμε να πετύχουμε. Η όλη συμμετοχή στο ποδόσφαιρο της χώρας ήταν καταπληκτική.

“Για εμάς, ήταν πρώτα να βάλουμε τη χώρα στο χάρτη. Το πετύχαμε αυτό – ο κόσμος δεν ήξερε πού βρισκόταν.

“Αν κοιτάξετε στο Google Maps, είναι μια μικρή κουκίδα. Όταν πήγα πριν από ένα μήνα, χρειάστηκα πάνω από 40 ώρες για να φτάσω εκεί και, όταν φτάνεις εκεί, συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η χώρα”.

Ο σχεδιασμός του κιτ έγινε από έναν νικητή του διαγωνισμού από την Αργεντινή, η ιδέα του οποίου επιλέχθηκε από περισσότερους από 200 υποψηφίους.

Το ζωηρό μπλε και πορτοκαλί χρώμα είναι αντιπροσωπευτικό των χρωμάτων της εθνικής σημαίας, ενώ τα σχέδια και οι ρίγες έχουν πολιτιστική χροιά και αντανακλούν τη σύνδεση του νησιού με τον ωκεανό.

Σύμφωνα με τον Owers, έχει ήδη πωληθεί σε περισσότερες από 30 χώρες από τότε που άρχισε να πωλείται στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Η επόμενη -και μάλλον κρίσιμη- πρόκληση για τον Owers είναι να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική ομάδα παικτών που θα εκπροσωπήσει την πρώτη ομάδα των Νήσων Μάρσαλ, όταν το έθνος θα είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε διεθνή ποδοσφαιρικό αγώνα.

Για να το πετύχει αυτό, σκοπεύει να αρχίσει τη στρατολόγηση κοντά στο σπίτι του, μεταξύ άλλων από εκείνους που παίζουν σήμερα στα γύρω νησιά σε έθνη με καθιερωμένες ομάδες συλλόγων και εθνικές ομάδες.

Πέρα από αυτό, έχει ήδη αρχίσει η πρόοδος προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας βιώσιμης υποδομής, με μια δομή πρωταθλήματος και τακτικές οργανωμένες συνεδρίες διαθέσιμες σε παιδιά και ενήλικες κάθε εβδομάδα.

“Υπάρχουν πολλοί παίκτες στα γύρω νησιά”, πρόσθεσε ο Owers. “Έχουμε τα Νησιά του Σολομώντα, την Παπούα Νέα Γουινέα – όλα αυτά τα έθνη που παίζουν πραγματικά. Αυτά τα παιδιά ζουν στα Νησιά Μάρσαλ και βοηθούν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.

“Αρχικά θα ανταγωνιστούμε τοπικά έθνη που έχουν παρόμοιους στόχους – αλλά οι μακροπρόθεσμοι στόχοι μας είναι πολύ μεγαλύτεροι από αυτό.

“Θέλουμε να αναγνωριστούμε από τη FIFA και θέλουμε να συμμετέχουμε στους Αγώνες Συνομοσπονδίας και στα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων”.

Πηγή: BBC
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More