«Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου»: Το μακροβιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας επιστρέφει

21 Νοεμβρίου 2022

Το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το μακροβιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας επιστρέφει, γιορτάζοντας τα 35α γενέθλιά του. Το φεστιβάλ θα φιλοξενηθεί από την Πέμπτη 24/11 μέχρι την Τετάρτη 30/11, στους κινηματογράφους «ΕΛΛΗ» και «ΑΝΔΟΡΑ».

Ακολουθεί ένα σύντομο σχόλιο του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του φεστιβάλ, Νίνου Φένεκ Μικελίδη, για το φετινό πρόγραμμα:

«Το μεγάλο μας αφιέρωμα φέτος παρουσιάζει ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του Ζορζ Ζιμενόν, γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες (Ρενουάρ, Μαρσέλ Καρνέ, Κλοντ Σαμπρόλ, Κλοντ Οτάν-Λαρά, Ταβερνιέ κ.ά.). Ένα δεύτερο μεγάλο αφιέρωμα, με τίτλο «35 Χρόνια Προσωπικότητες» περιλαμβάνει ταινίες Ευρωπαίων, και όχι μόνο, σκηνοθετών, δημιουργών και ηθοποιών που τιμήθηκαν με το Ειδικό Βραβείο του Πανοράματος αυτά τα 35 χρόνια ύπαρξης του φεστιβάλ (Μικελάντζελο Αντονιόνι, Χάρολντ Πίντερ, Ανιές Βαρντά, Εμίρ Κουστουρίτσα, Άρθουρ Πεν, Κώστα Γαβρά, Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι, Κρίστοφερ Λι, Μόντι Πάιθον). Άλλο ένα αφιέρωμα είναι αυτό στο έργο του Αλέν Ρενέ, γιορτάζοντας φέτος τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Στο φετινό εορταστικό πρόγραμμα προστίθεται και μια σειρά από αφιερώματα, με το ελληνικό σινεμά πάντα στο επίκεντρο: αφιέρωμα «στη γυναίκα πίσω από την κάμερα», με τρεις ταινίες της Αγγελικής Αντωνίου, και ένα αφιέρωμα στον σκηνοθέτη Τάκη Σπετσιώτη (από τους τιμώμενους του φεστιβάλ φέτος) με τρεις ταινίες του. Και όπως σταθερά γίνεται τα τελευταία χρόνια, το φεστιβάλ θα εμπλουτιστεί και με τους ταλαντούχους μικρομηκάδες των Κινηματογραφικών Σχολών (Horme Pictures) και του New York College που θα παρουσιάσουν τη φετινή δουλειά τους, αλλά και με την βουβή ταινία, που φέτος θα προβληθεί, ως προέναρξη, στις 23 Νοεμβρίου, στο ιστορικό σινεμά ΣΤΟΥΝΤΙΟ, το οποίο φιλοξένησε, άλλωστε, το 1988, το πρώτο «ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ».

Προ-έναρξη του φεστιβάλ

Την Τετάρτη 23/11, στον κινηματογράφο STUDIO New Star Art Cinema θα προβληθεί η βουβή ταινία «Ο τελευταίος των ανθρώπων» (Der Letzte Mann, Γερμανία/Germany – 1924 – Ασπρόμαυρη/B&W, Βωβή/Silent – 90’)

Ένας ηλικιωμένος θυρωρός αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση των φίλων, των γειτόνων του και της κοινωνίας, μετά την απόλυσή του από την «αξιόλογη», για τα δεδομένα της εποχής, δουλειά του σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο.

Η πρώτη «dolly» (ή αλλιώς, η συσκευή που επιτρέπει σε μια κάμερα να κινείται κατά τη διάρκεια μιας λήψης) δημιουργήθηκε για αυτήν την ταινία. Το συνεργείο το κατάφερε χρησιμοποιώντας ένα καροτσάκι μωρού.

Συνοδεύουν live οι μουσικοί: Νίκος Πλάτανος (πιάνο), Νίκος Παπαιωάννου, (βιολοντσέλο), Φώτης Σιώτας (βιολί),
Σκηνοθέτης: F.W. Murnau,
Σεναριογράφος: Carl Mayer
Φώτα: Karl Freund
Μοντάζ: Elfi Böttrich
Μουσική: Giuseppe Becce
Ηθοποιοί: Emil Jannings, Maly Delschaft, Max Hiller, Emilie Kurz, Hans Unterkircher, Georg John, Emmy Wyda
Παραγωγή: Erich Pommer

Διεθνές διαγνωστικό τμήμα: Αναλυτικά οι ταινίες

BLACK STONE (Ελλάδα – 2022 – Έγχρωμη – 87’)

Δύο κινηματογραφιστές πέφτουν τυχαία πάνω στη Χαρούλα, μια απελπισμένη, υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα, η οποία αναζητά τον γιο της. Όταν αυτός κατηγορείται για απάτη, η Χαρούλα ξεκινάει μαζί με τον άλλο ανάπηρο γιο της και έναν Eλληνο-Aφρικανό ταξιτζή για να τον φέρει πίσω στο σπίτι…Τότε έρχεται αντιμέτωπη για πρώτη φορά με το ποιος είναι πραγματικά.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, όπου έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Έλληνα Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη από τα Βραβεία Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, διάκριση που μοιράστηκε με την Ασημίνα Προέδρου για την ταινία «Πίσω από τις Θημωνιές». Στο ίδιο φεστιβάλ, η ταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από τα Βραβεία Νεότητας Φοιτητών Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης.

ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ (Ελλάδα – 2022 – Έγχρωμη – 95’)

Ένας μοναχός ηγείται μιας πομπής. Ένα κορίτσι διασώζεται από την πορνεία. Δύο κολεγιόπαιδα γίνονται δράστες βίαιων περιστατικών. Ένας ηλικιωμένος πέφτει θύμα μιας αστυνομικού. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να αποκαταστήσει τη σχέση του. Μια γυναίκα εκφράζει τον θυμό της σε έναν δημόσιο υπάλληλο. Ένας άνδρας απάγει τον καλύτερό του φίλο. Επτά διαφορετικές ιστορίες για την αγάπη στη σύγχρονη Ελλάδα, από ανθρώπους που την αναζητούν, τη βρίσκουν, τη χάνουν.

Η ταινία πραγματοποίησε την ελληνική της πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαζωμένος | Σενάριο: Βασίλης Μαζωμένος, Βασίλης Γουδέλης | Φωτογραφία: Φώτης Μήτσης | Μοντάζ: Αλέξανδρος Χριστάρας, Εύη Λόη | Μουσική: DNA | Ηθοποιοί: Μαρία Ζορμπά, Θοδωρής Κατσαφάδος, Γιάννης Κοκιασμένος, Κώστας Μπάρας, Νεφέλη Κουρή, Βαγγέλης Ψωμάς, Ανδρέας Νάτσιος, Αγγελική Καρυστινού, Adrian Frieling, Ηλέκτρα Γεννατά, Νίκος Παντελίδης, Θανάσης Χαλκιάς, Μαρία Καρακίτσου, Χρήστος Ζαχάρωφ, Δημήτρης Φουρλής, Χριστίνα Σωτηρίου, Στέφανος Κακαβούλης, Αλέξιος Κοτσώρης, Δημήτρης Σιγανός, Natalie Pawloff, Κατερίνα Τσάση, Δημήτρης Μωραΐτης, Άννα Γούλα | Παραγωγή: Βασίλης Μαζωμένος, Πάνος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Αλατάς

ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (Travelling Ghosts) (Ελλάδα/Greece, Ιταλία/Italy – 2022 – Έγχρωμη/Color – 100’)

Ένας Έλληνας σκηνοθέτης βρίσκεται στην Τεργέστη, κινηματογραφώντας ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τα βήματα του Ρήγα Φεραίου στην Ευρώπη του Διαφωτισμού. Στη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο ελληνορθόδοξο νεκροταφείο, μια ομάδα φαντασμάτων του 18ου αιώνα αποφασίζει να τον ακολουθήσει στην πόλη. Μια σύγχρονη κωμωδία βασισμένη σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Σκηνοθεσία: Θάνος Αναστόπουλος | Σενάριο: Θάνος Αναστόπουλος, Stefano Dongetti | Φωτογραφία: Ηλίας Αδάμης | Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος | Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου | Ηθοποιοί: Γιώργος Χωραφάς, Πηνελόπη Τσιλίκα, Paolo Rossi, Αινείας Τσαμάτης, Νίκος Γεωργάκης, Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργος Συμεωνίδης, Laura Bussani, Γιάννης Αναστασάκης, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Έκτωρ Λιάτσος, Ivan Zerbinati, Max Sbarsi, Ariella Reggio, Lorentzo Acquaviva, Alessandro Mizzi, Rade Šerbedžija | Παραγωγή: Στέλλα Θεοδωράκη, Nicoletta Romeo, Θάνος Αναστόπουλος, Roberto Romeo

Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο (The Happiest Man in the World ) (Βόρεια Μακεδονία, Βέλγιο, Σλοβενία, Δανία, Κροατία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη – 2022 – Έγχρωμη – 95’)

Η Άσια, μια 40χρονη αδέσμευτη γυναίκα που ζει στο Σαράγεβο, αναζητά τον έρωτα. Προσπαθώντας εντατικά να γνωρίσει νέο κόσμο και με την παρότρυνση της μητέρας της, συμμετέχει σε μια δράση speed-dating, όπου της «τυχαίνει» ο Ζόραν, ένας 43χρονος τραπεζικός υπάλληλος. Όμως παρά το φαινομενικά πετυχημένο ζευγάρωμά τους, το παρελθόν τους ξυπνά για να αποδείξει πως αυτοί οι δύο άνθρωποι κάποτε βρίσκονταν σε αντίπαλα στρατόπεδα· ο Ζόραν αναζητά μάλλον την εξιλέωση παρά μια ερωτική σχέση…

Η ταινία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Venice Horizons στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Επίσης, έκανε την ελληνική της πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Σκηνοθεσία: Teona Strugar Mitevska | Σενάριο: Elma Tataragić, Teona Strugar Mitevska |Φωτογραφία: Virginie Saint Martin | Μοντάζ: Per K. Kirkegaard | Κοστούμια: Monika Lorber | Ηθοποιοί: Jelena Kordic Kuret, Adnan Omerovic, Labina Mitevska, Ana Kostovska, Ksenija Marinkovic, Izudin Bajrovic, Irma Alimanovic, Vedrana Bozinovic, Mona Muratovic, Nikolina Kujaca, Sinisa Vidovic, Kemal Rizvanovic | Παραγωγή: Labina Mitevska, Sébastien Delloye, Danijel Hočevar, Vanja Sremac, Maria Møller Christoffersen, Amra Bakšić Čamo, Adis Đapo

THE KIEV TRIAL (Ολλανδία, Ουκρανία – 2022 – Ασπρόμαυρη – 106’)

Η Δίκη του Κιέβου έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1946 στη Σοβιετική Ένωση και ήταν μία από τις πρώτες μεταπολεμικές δίκες που καταδίκασαν Γερμανούς Ναζί και τους συνεργάτες τους. 15 εγκληματίες, ένοχοι για φρικαλεότητες, οι οποίες αργότερα αναγνωρίστηκαν από τις δίκες της Νυρεμβέργης ως «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», αντιμετώπισαν τη δικαιοσύνη στην υπόθεση Νο. 1679 «Σχετικά με τις φρικαλεότητες που διέπραξαν φασίστες εισβολείς στο έδαφος της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας».

Χρησιμοποιώντας μοναδικά, αφανή στο παρελθόν, πλάνα αρχείου, ο Sergei Loznitsa ανασυνθέτει βασικές στιγμές της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων των κατηγορουμένων και των μαρτύρων, μεταξύ αυτών και των επιζώντων του Άουσβιτς και του Μπάμπι Γιαρ. Η ταινία αποκαλύπτει την «κοινοτοπία του κακού» και είναι αδιανόητα επίκαιρη σήμερα, καθώς ο ουκρανικός λαός υφίσταται και πάλι τη βία των βάρβαρων εισβολέων.

Η ταινία είναι υποψήφια για Χάλκινο Ίππο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης. Είχε κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ συμμετείχε και σε άλλα σημαντικά διεθνή φεστιβάλ, όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βιέννης και του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Σκηνοθεσία: Sergei Loznitsa | Σενάριο: Sergei Loznitsa | Μοντάζ: Sergei Loznitsa, Tomasz Wolski, Danielius Kokanauskis | Παραγωγή: Sergei Loznitsa, Maria Choustova

BENTU (Ιταλία – 2022 – Έγχρωμη – 70’)

Ο Ραφαέλε μόλις συγκέντρωσε τον μικρό σωρό του με σιτηρά, που του χρησιμεύει ως προμήθειες για έναν ολόκληρο χρόνο. Μη θέλοντας να πιαστεί απροετοίμαστος, κοιμάται στην ύπαιθρο εδώ και μέρες, μακριά από όλους, περιμένοντας να έρθει ο άνεμος και να τον βοηθήσει επιτέλους να ξεχωρίσει τους κόκκους του σιταριού από τα άχυρα. Αλλά ο άνεμος δεν έρχεται. Μόνο ο μικρός Αντζελίνο έρχεται και τον επισκέπτεται κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να νιώθει λιγότερο μόνος. Ίσως μια μέρα, όταν θα μεγαλώσει, ο Ραφαέλε να του δανείσει την αδάμαστη φοράδα του και τελικά να καταφέρει να την ιππεύσει. Αλλά ο Αντζελίνο δεν έχει σκοπό να περιμένει.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου ο σκηνοθέτης Salvatore Mereu ήταν υποψήφιος για Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Τμήμα «Giornate degli Autori».

Σκηνοθεσία: Salvatore Mereu | Σενάριο: Salvatore Mereu | Φωτογραφία: Francesco Piras | Μοντάζ: Andrea Lotta, Salvatore Mereu, Claudia Pitzalis | Ηθοποιοί: Peppeddu Cuccu, Giovanni Porcu

Σ’ ΕΝΑ ΑΣΦΑΛΕΣ ΜΕΡΟΣ (Sigurno Mjesto | Safe Place) (Κροατία – 2022 – Έγχρωμη – 103’)

Η ξαφνική είδηση μιας απόπειρας αυτοκτονίας αναστατώνει την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Αντιμέτωπη με τον αδιαφορία των γιατρών, η οικογένεια θα συναινέσει στην απόφαση του -παρολίγον αυτόχειρα- γιου της να αποδράσει από το νοσοκομείο και, μέσα σε 24 ώρες, θα παλέψει λυσσαλέα ενάντια στο χάος του συστήματος Υγείας – και, τελικά, ενάντια στη σκληρότητα του ίδιου του θανάτου. Εμπνευσμένη από την απόπειρα αυτοκτονίας του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος επιπλέον υποδύεται τον κεντρικό ήρωα, η ταινία είναι μια ωμή, βαθιά ειλικρινής και πρόδηλα αυτοβιογραφική κατάθεση οδύνης, όπως και μια ωδή στην ανιδιοτελή, άδολη οικογενειακή αγάπη.

Η ταινία διακρίθηκε στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, όπου ο σκηνοθέτης Juraj Lerotic κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας και ο Goran Markovic κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού. Επίσης, διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο κερδίζοντας δύο βραβεία. Η ταινία πραγματοποίησε την ελληνική της πρεμιέρα στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε και στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Λιουμπλιάνας, της Βαρσοβίας και του Ζάγκρεμπ.

ΗΛΙΟΣ (Sonne) (Αυστρία – 2022 – Έγχρωμη – 87’)

Τρεις έφηβες κοπέλες από τη Βιέννη χορεύουν έξαλλα φορώντας τις χιτζάμπ τους και τραγουδούν ένα ποπ τραγούδι. Ένα βίντεο τους που απαθανατίζει τη σκηνή, ανεβαίνει στο YouTube και μέσα σε ένα βράδυ τις κάνει διάσημες, και ιδιαίτερα στην κοινότητα των Κούρδων Μουσουλμάνων. Η Γιεσμίν, η μόνη από τις τρεις φίλες που έχει κουρδική καταγωγή, αποστασιοποιείται ολοένα και περισσότερο από την κουλτούρα της. Η Νάτι και η Μπέλα, από την άλλη, φαίνεται να μαγεύονται από έναν κόσμο που παραμένει ξένος γι’ αυτές. Όταν τα κορίτσια συναντούν δύο νεαρούς Κούρδους πατριώτες, η κατάσταση κινδυνεύει να εκτροχιαστεί. Μια ταινία για μια γενιά που βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της ανακάλυψης του εαυτού, μια ιστορία για τις νέες γυναίκες με ανυπότακτο πνεύμα.

Η ταινία κέρδισε το Βραβείο GWFF Καλύτερης Πρώτης Ταινίας στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Πραγματοποίησε την ελληνική πρεμιέρα της στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε και ήταν υποψήφια για βραβεία και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σεβίλλης, του Σαν Φρανσίσκο και του Σάο Πάολο.

ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ (Aus Meiner Haut | Skin Deep) (Γερμανία – 2022 – Έγχρωμη – 103’)

Με την πρώτη ματιά, η Λέιλα και ο Τριστάν φαίνονται να είναι ένα ευτυχισμένο νεαρό ζευγάρι. Όταν όμως ταξιδεύουν σε ένα μυστηριώδες και απομακρυσμένο νησί, ένα παιχνίδι ταυτοτήτων ξεκινά και σταδιακά θα αλλάξει τα πάντα.

Η ταινία έλαβε τον Queer Λέοντα στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ ήταν υποψήφια και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης.

Σκηνοθεσία: Alex Schaad | Σενάριο: Alex Schaad, Dimitrij Schaad | Φωτογραφία: Ahmed El Nagar | Μοντάζ: Franziska Koeppel | Μουσική: Richard Ruzicka | Ηθοποιοί: Mala Emde, Jonas Dassler, Dimitrij Schaad, Maryam Zaree, Thomas Wodianka, Edgar Selge | Παραγωγή: Richard Lamprecht, Tobias Walker, Philipp Worm

ΑΦΙΕΡΩΜΑ – 35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ (Dom za Vesanje) (Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο – 1988 – Έγχρωμη – 142’)

Σε αυτή τη φωτεινή ιστορία που διαδραματίζεται στην περιοχή γύρω από το Σαράγεβο και στην Ιταλία, ο Πέρχαν, ένας ελκυστικός νεαρός τσιγγάνος με τηλεκινητικές δυνάμεις, παρασύρεται από τον κόσμο του μικροεγκλήματος που απειλεί να καταστρέψει τον ίδιο και αυτούς που αγαπά.

Ο Emir Kusturica κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών το 1989, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.

Σκηνοθεσία: Emir Kusturica | Σενάριο: Emir Kusturica, Gordan Mihic | Φωτογραφία: Vilko Filac | Μοντάζ: Andrija Zafranovic | Μουσική: Goran Bregovic | Ηθοποιοί: Davor Dujmovic, Bora Todorovic, Ljubica Adzovic, Husnija Hasimovic, Zabit Memedov | Παραγωγή: Mirza Pasic, Harry Saltzman

ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ (Alice’s Restaurant) (ΗΠΑ – 1969 – Έγχρωμη – 111’)

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ένα μεταβαλλόμενο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα ενέπνευσε μια νέα γενιά να ζήσει έξω από το σύστημα. Όταν ένα περιστατικό στο Εστιατόριο της Αλίκης παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποφυγή ενός νεαρού άνδρα από την στράτευση, θα σκεφτεί το μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να διατηρήσει την ελευθερία και τις πεποιθήσεις του.

Ο Arthur Penn υπήρξε υποψήφιος για Βραβείο Oscar Καλύτερης Σκηνοθεσίας για αυτή την ταινία.

Σκηνοθεσία: Arthur Penn | Σενάριο: Arthur Penn, Venable Herndon | Φωτογραφία: J. Michael Nebbia | Μοντάζ: Dede Allen | Μουσική: Arlo Guthrie | Ηθοποιοί: Arlo Guthrie, Patricia Quinn, James Broderick, Pete Seeger, Lee Hays, Michael McClanathan, Geoff Outlaw | Παραγωγή: Hillard Elkins, Joseph Manduke, Harold Leventhal

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Arthur Penn (1922-2010): Το Θαύμα της Άνι Σάλιβαν (1962), Η Καταδίωξη (1966), Μπόνι και Κλάιντ (1967), Το Μεγάλο Ανθρωπάκι (1970), Οι Φυγάδες του Μιζούρι (1976), Ο Στόχος (1985)

Η ΚΛΕΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΕΩΣ ΤΙΣ 7 (Cléo de 5 à 7) (Γαλλία, Ιταλία – 1962 – Ασπρόμαυρη, Έγχρωμη – 90’)

Κατά τη διάρκεια δύο ωρών, μια όμορφη τραγουδίστρια, γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομα Κλεό, προσπαθεί να ξοδέψει τον χρόνο της στην πόλη του Παρισιού περιμένοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων από τον γιατρό της.

Η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών το 1962.

Σκηνοθεσία: Agnès Varda | Σενάριο: Agnès Varda | Φωτογραφία: Paul Bonis, Alain Levent, Jean Rabier | Μοντάζ: Pascale Laverrière, Janine Verneau | Μουσική: Michel Legrand | Ηθοποιοί: Corinne Marchand, Antoine Bourseiller, Dominique Davray, José Luis de Vilallonga, Michel Legrand | Παραγωγή: Georges de Beauregard, Carlo Ponti

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Agnès Varda (1928-2019): La Pointe-Courte (1955), Η Ευτυχία (1965), Τοιχογραφίες (1981), Δίχως Στέγη, Δίχως Νόμο (1985), Ο Ζακό από τη Νάντη (1991), Μην Πετάξεις Τίποτα (2000), Πρόσωπα και Ιστορίες (2017)

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ: Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ (Dracula: Prince of Darkness) (Ηνωμένο Βασίλειο – 1966 – Έγχρωμη – 90’)

Δύο παντρεμένα ζευγάρια ταξιδεύουν στα Καρπάθια Όρη. Όταν πέσει η νύχτα, ο τρομοκρατημένος αμαξάς τούς εγκαταλείπει και καταλήγουν σε ένα απειλητικό κάστρο. Ο παράξενος υπηρέτης που τους υποδέχεται σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το αίμα τους για να επαναφέρει στη ζωή τον αφέντη του.

Ο Christopher Lee δεν λέει ούτε μία ατάκα σε αυτή την ταινία.

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Terence Fisher (1904-1980): Mantrap (1953), Four Sided Triangle (1953), Η Μάσκα του Φρανκενστάιν (1957), Δράκουλας, ο Βρικόλακας των Καρπαθίων (1958), Ο Δράκος της Μαύρης Λεωφόρου (1959), Ο Ήχος του Θανάτου (1967), Η Ερωμένη του Διαβόλου (1968)

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΖΟ (My Name is Joe) (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία – 1998 – Έγχρωμη – 105’)

Μία ιστορία αγάπης γεμάτη χιούμορ, πάθος και κίνδυνο. Ο Τζο και η Σάρα, αγωνίζονται συναισθηματικά και επηρεάζονται από τα ναρκωτικά, την πορνεία και τη βία, που διέπουν τη ζωή τους. Γύρω στα τριάντα τους, το ζευγάρι φέρει τα σημάδια από προηγούμενες συναισθηματικές μάχες.

Η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών το 1998. Στο ίδιο φεστιβάλ, ο πρωταγωνιστής Peter Mullan κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, βραβείο που επίσης κέρδισε στα βρετανικά Empire Awards και London Critics Circle Film Awards. Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για το Βραβείο Alexander Korda Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας στα Βραβεία BAFTA.

Σκηνοθεσία: Ken Loach | Σενάριο: Paul Laverty | Φωτογραφία: Barry Ackroyd | Μοντάζ: Jonathan Morris | Μουσική: George Fenton | Ηθοποιοί: Peter Mullan, Louise Goodall, Gary Lewis, Lorraine McIntosh, David McKay, Anne-Marie Kennedy, Scott Hannah, Stephen McCole | Παραγωγή: Rebecca O’Brien, Ulrich Felsberg

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Ken Loach (1936): Kes (1969), Οικογενειακή Ζωή (1971), Κρυφή Ατζέντα (1990), Βροχή από Πέτρες (1993), Ψωμί και Τριαντάφυλλα (2000), Γλυκά Δεκάξι (2002), Jimmy’s Hall (2014)

Ζ (Γαλλία, Αλγερία – 1969 – Έγχρωμη – 127’)

Σε μια χώρα υπό στρατιωτική κυριαρχία, μια ειρηνική οργάνωση, που υποστηρίζει την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, σχεδιάζει να πραγματοποιήσει μια αντιμιλιταριστική διαμαρτυρία. Ο ηγέτης της οργάνωσης προγραμματίζει να φτάσει την ημέρα της διαδήλωσης, κατά τη διάρκεια της όμως, κάποιοι άγνωστοι τον δολοφονούν. Η επίσημη αναφορά παρουσιάζει το περιστατικό ως ατύχημα, αν και στην πραγματικότητα, ο θάνατός του σχεδιάστηκε από τη μυστική αστυνομία. Μέσα σε αυτή την αναστάτωση, ένας δημοσιογράφος αγωνίζεται να αποκαλύψει την αλήθεια.

Η ταινία κέρδισε Βραβείο Oscar Καλύτερου Μοντάζ για την Françoise Bonnot και Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1970, ενώ ήταν υποψήφια και σε ακόμα τρεις κατηγορίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών το 1969, ο Jean-Louis Trintignant κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.

Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς/Costa-Gavras | Σενάριο: Jorge Semprún, Κώστας Γαβράς, Ben Barzman | Φωτογραφία: Raoul Coutard | Μοντάζ: Françoise Bonnot | Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης | Ηθοποιοί: Yves Montand, Ειρήνη Παπά, Jean-Louis Trintignant, François Périer, Jacques Perrin, Charles Denner, Pierre Dux, Georges Géret, Bernard Fresson, Marcel Bozzuffi, Renato Salvatori | Παραγωγή: Jacques Perrin, Ahmed Rachedi, Philippe d’Argila, Eric Schlumberger

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Κώστας Γαβράς (1933): Η Ομολογία (1970), Ειδικό Δικαστήριο (1975), Ο Αγνοούμενος (1982), Χάννα Κ. (1983), Το Μουσικό Κουτί (1989), Mad City (1997), Το Τσεκούρι (2005), Παράδεισος στη Δύση (2009)

Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ (The French Lieutenant’s Woman) (Ηνωμένο Βασίλειο – 1981 – Έγχρωμη – 124’)

Η Άννα είναι μια ηθοποιός που πρωταγωνιστεί δίπλα στον Μάικ σε ένα έργο εποχής για την απαγορευμένη αγάπη μεταξύ των αντίστοιχων χαρακτήρων τους, της Σάρα και του Τσαρλς. Και οι δύο ηθοποιοί εμπλέκονται σε σοβαρές σχέσεις, αλλά η παθιασμένη φύση του σεναρίου οδηγεί και σε έναν έρωτα εκτός κάμερας. Ενώ προσπαθούν να διατηρήσουν την ψυχραιμία και τον επαγγελματισμό τους, η Άννα και ο Μάικ αγωνίζονται να συμβιβαστούν με την απιστία τους.

Η ταινία ήταν υποψήφια για πέντε Βραβεία Oscar, μεταξύ των οποίων και για Βραβείο Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Harold Pinter και Καλύτερου Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Meryl Streep.

Επιλεκτική Φιλμογραφία – Karel Reisz (1926-2002): Σάββατο Βράδυ… Κυριακή Πρωί (1960), Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (1966), Ισιδώρα (1968), Ο Τζογαδόρος (1974), Τα Όνειρα μιας Γυναίκας (1985), Everybody Wins (1990)

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (Monty Python’s The Meaning of Life) (Ηνωμένο Βασίλειο – 1983 – Έγχρωμη – 112’)

Οι Monty Python, η ομάδα των Βρετανών κωμικών που με το αναρχικό τους χιούμορ αποτέλεσαν μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της κωμωδίας, σατιρίζουν μέχρι τελικής πτώσεως κάθε κοινωνικό περιορισμό που μας εμποδίζει να χαρούμε το πραγματικό νόημα της ζωής. Μέσα από διαφορετικά κεφάλαια, μας παρουσιάζουν όλα τα στάδια της ζωής ενός ανθρώπου, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, ισοπεδώνοντας όλα τα κοινωνικά στερεότυπα, στηλιτεύοντας θεσμούς της πολιτισμένης κοινωνίας και αφήνοντας στον κινηματογράφο ως κληρονομιά τη δική τους συμβολή για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.

Η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών το 1983, ενώ ήταν και υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.

Σκηνοθεσία: Terry Jones & Terry Gilliam | Σενάριο: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin | Φωτογραφία: Peter Hannan, Roger Pratt | Μοντάζ: Julian Doyle | Μουσική: John Du Prez | Ηθοποιοί: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin | Παραγωγή: John Goldstone

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More