Παμμικρασιατική Ένωσις Νέας Ερυθραίας 1928 και Ερμής Ερυθραίας – Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στο γήπεδο
Και μόνο το όνομα της περιοχής προϊδεάζει για την ιστορία της. Νέα Ερυθραία, τόπος εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων από τη χερσόνησο της Μικρασιατικής Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο. Πως θα μπορούσε λοιπόν μαζί με όλα τα στοιχεία του σπουδαίου πολιτισμού και της κουλτούρας που έφεραν οι ξεριζωμένοι στις νέες τους πατρίδες, να άφηναν πίσω τον αθλητισμό. Όπως υπάρχουν σήμερα στην περιοχή δραστήριοι σύλλογοι Μικρασιατών, αλλά και το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης Μικρασιατικής Ερυθραίας, έτσι και στο ποδόσφαιρο η ρίζα είναι βαθιά και μας πάει πολλά χρόνια πίσω.
Στις 8 Μάρτη 1933 η εφημερίδα «Αθλητική Φωνή», αναφέρει: «Ένα από τα καλύτερα ανεπίσημα σωματεία ασφαλώς είναι και ο Ερμής Ερυθραίας. Το σωματείον αυτό ιδρύθη το 1928 υπό μερικών ενθουσιωδων φιλάθλων υπό το όνομα «Παμμικρασιατική Ένωσις Νέας Ερυθραίας», η οποία από της ιδρύσεώς της μέχρι τούδε έχει κάνει πραγματικούς θριάμβους, νικώντας τα ισχυρώτερα ανεπίσημα σωματεία. Υπό την επωνυμίαν Παμμικρασιατική Ένωσις ενίκησε τα κάτωθι ισχυρά σωματεία: Ολυμπιακόν Ηρακλείου, Σπάρτα Αχαρνών, Γεωργική Σχολή Συγγρού, Γυμναστικόν Σύλλογον Ν. Ερυθραίας, Αδριατικόν Πολυγώνου, Νυχτερινήν Σχολήν Νέας Ιωνίας, Β’ Φιλάθλων Νέας Ιωνίας, Ελπίδα Νέας Ιωνίας, Ένωσιν Νεαπόλεως, κ.α.
Υπό το αυτό όνομα δε, μετέβη εις Λαύριον όπου και συνηντήθη μετά του εκεί ισχυρού σωματείου Ολυμπιακού, όπου και ηττήθη.
Η ομάς Ελληνικής Παμμικρασιατικής Ενώσεως απαρτίζετο από τους κ.κ. Μπαλήν, Καρέλην, Αυλωνίτην, Τσαγγέτον, Λαδήν, Τσουνάκην, Πρωτοψάλτην, Τεννιάν, Ανδριαδάκην, Μεγαλέσην και Κουνέλαν.
Πρόεδρος του σωματείου ήτο ο κ. Βιταράκης και αρχηγός ο Β. Κουνέλος εις τους οποίους ως επί το πλείστον οφείλεται η τότε λαμπρά δράσις του σωματείου αυτού. Την 20 Μαρτίου του 1930 όμως προσήλθον άπαντα τα μέλη του συλλόγου ανερχόμενα εις 75 εις γενικήν συνέλευσιν και απεφασίσθη όπως το σωματείον από Μικρασιατική Ένωσις μετονομασθή Ερμής.
Την αυτήν δε ημέρα εξελέγη το κάτωθι Διοικητικόν Συμβούλιον. Πρόεδρος ο κ. Πλατουνάρης, Αντιπρόεδρος ο κ. Ανδρεαδάκης, ταμίας ο κ. Ανταράκης, Γενικός Γραμματέας ο κ. Βαρκαρότος και σύμβουλοι οι κ.κ. Μπούζας και Πέττας.
Από τότε το σωματείον αυτό άρχισε μία νέα δράση αξιοζήλευτον οφειλομένη εις το ασυγκράτητον Διοικητικόν Συμβούλιον και εις την ισχυράν σύνθεσιν της ομάδος υπό την επωνυμίαν «Ερμής» εσυναντήθη με τα κάτωθι σωματεία τα οποία και ενίκησε: Ολυμπιακόν Ηρακλείου, Ατρόμητος Ν. Ιωνίας, Ελπίδα Ν. Ιωνίας, Φιλάθλους Ν.Ιωνίας, Ένωσιν Ριζουπόλεως, Αδριατικόν Πολυγώνου, Αστέρα Πολυγώνου, Πανιώνιον Καισαριανής, Βυζάντιον Καισαριανής. Μετέβη δε και εις Ναύσταθμον συναντηθείς μετά του Κεραυνού εξελθών ισόπαλος.
Κατόπιν μετέβη εις Μέγαρα συναντηθείς με το Βυζάντιον όπου και ενίκησε. Αργότερον δε μετέβη εις Ελευσίνα νικήσας την εκεί ισχυράν ομάδα Πανελευσινιακόν. Λαμβάνει δε και μέρος εις το πρωτάθλημα Κ.Ε.Α.
Την ομάδα απαρτίζουν οι Τσιγκουδής, Καρέλης,Παρδάλης, Προδρόμου, Παπαζογλου, Τσονανάκης, Ανδρεαδάκης, Τσόλος, Γεωργιάδης, Παπαδόπουλος, Δημάκης.
μαρμάρινο έμβλημα του Α.Ο. Κηφισιάς στο Ζηρίνειο – φωτο αρχείο:Ν.Μπράτσος
Σε δημοσίευμα της 22 Φεβρουαρίου αναφέρεται ότι: «Την παρελθούσαν Κυριακήν εδόθη εις το γήπεδον Ζηρίνειο Κηφισιάς το ματς δια το τοπικόν πρωτάθλημα ΚΕΑ με αντιμέτωπους την Ένωσιν Αμαρουσίου και τον Ερμήν Ερυθραίας.
Εις τας 4μμ άρχεται ο αγών με εναρκτήριον λάκτισμα των Αμαρουσιωτών, οι οποίοι περικλείουν στενώς το τέρμα των αντιπάλων άνευ όμως αποτελέσματος διότι τα σουτ των αστοχούν. Εις το 16′ ο Ερμής κατέρχεται ορμητικώς και κατορθώνει εις το τέλος να σουτάρη στα χέρια του τερματοφύλακος.
Εις το 31′ ισχυρόν σουτ του Καραγκιούλη της Ενώσεως, περνά σύριζα των γκολ πόστ.
Τα υπόλοιπα λεπτά παρέρχονται με ανιαράς καθόδους από αμφοτέρας τας ομάδας.
Και το ημιχρόνιον λήγει με τας ομάδας ισοπάλους άνευ ουδενός αποτελέσματος.
Κατά το β’ ημιχρόνον εις το 11′ κάθοδος των Αμαρουσιωτών αποσοβείται.
Από του σημείου αυτού οι του Ερμού αρχίζουν να δείχνουν σημεία υπερισχύσεως και δεν αργούν να σημειώσουν υπό του Αχέπα εις το 23′ το πρώτο τέρμα των.
Έπειτα από την επιτυχίαν αυτή του Ερμού το παιχνίδι αρχίζει σκληρό με αρκετούς τραυματισμούς και υπεράριθμα φάουλ από αμφοτέρας τας ομάδας.
Τέλος εις το 39′ από θυελλώδη κάθοδον του Ερμού και σφάλματος του οπισθοφυλακος Ζημπά, οι του Ερμού σταθεροποιούν την νίκη τους με 2 έναντι 0 των αντιπάλων.
Kαι ο αγών λήγει προς γενικήν κατάπληξιν των φιλάθλων υπέρ του Ερμού.
Σημειωτέον όμως ότι η ομάς του Αμαρουσίου κατέβηκε με ελλειπήν σύνθεσιν διότι πλείστοι των παικτών της Α’ ομάδος ευρίσκονται προσβεβλημένοι εκ γρίππης.
Την Κυριακήν συνεχίζεται το πρωτάθλημα Κ.Ε.Α. με αντιμετώπους την Ένωσιν Κηφισσιάς και τον Ερμήν Ερυθραίας.
Την ανταπόκριση υπογράφει ο Μ. Αλκαίος
Μία διαφορετική εκδοχή δίνει στην ιστοσελίδα του ο Πανερυθραϊκός, η ομάδα που είναι ο ποδοσφαιρικός «κληρονόμος» της Παμμικρασιατικής Ένσης και του Ερμή Ερυθραίας και συνεχίζει τη δράση του και στις μέρες μας.
Συγκεκριμένα στο πεδίο της ιστορίας της ομάδας, αναφέρεται πως: «Tο 1928 ιδρύθηκε ο γυμναστικός σύλλογος Νέας Ερυθραίας γνωστός ως “ΕΝΩΣΗ”, πρωτοστατούντος του Ανδρέα Ανδρεαδάκη, με μόνο ποδοσφαιρικό τμήμα και άρχισε να αγωνίζεται σαν ανεξάρτητο σωματείο της περιοχής. Το στοιχείο της καλώς εννοούμενης άμιλλάς και διάκρισης στάθηκε αφορμή το 1931 να ιδρυθεί και δεύτερο σωματείο, με την επωνυμία “ΕΡΜΗΣ”, με πρωταγωνιστές τους Κώστα Ζυμαράκη, τους αδελφούς Μπαλή (Κλεάνθη, Γιάννη, Νίκο) και άλλους.
Ο “ΕΡΜΗΣ” αν και είχε καταστατικό (η Ένωση δεν είχε), αγωνιζόταν κι αυτό ως ανεξάρτητο, δεδομένου ότι η ποδοσφαιρική ιεραρχία του αθηναϊκού ποδοσφαίρου ήταν τελείως διαφορετική της σημερινής. Την διάρθρωση της ποδοσφαιρικής κλίμακας και την ανάλυση της δεν είναι απαραίτητη να την σχολιάσουμε και να την αναλύσουμε τώρα, θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο και δεν πρόσθετε τίποτα στον στόχο του παρόντος.
Από το 1928 μέχρι τα μέσα του 1933, ο ποδοσφαιρικός πυρετός τόσο στον τότε οικισμό όσον και στην υπόλοιπη περιοχή ήταν ήταν υψηλός και η άμιλλα και ο φανατισμός πολλές φορές ήταν αυξημένα , αλλά πάντα μέσα στα καλώς εννοούμενα πλαίσια.
Λέγω δε μέχρι τα μέσα του 1933 γιατί κατόπιν η δραστηριότητα και των δύο σωματείων έπεσε κατακόρυφα και τούτω λόγω ελλείψεως αγωνιστικού χώρου και απαραίτητου για τέτοιου είδους δραστηριότητες. Πρώτος αγωνιστικός Ιωάννης Ζηρίνης, ζήτησε χώρο για να κάνει στον προσφυγικό συνοικισμό γυμναστήριο, βλέποντας την αθλητική δραστηριότητα, αλλά στάθηκε αδύνατον να βρεθεί ο απαιτούμενος και ο κατάλληλος χώρος, πράγμα που επωφελήθηκε η Κηφισιά. Τα ανωτέρω δεν κατόρθωσα επίσημα να διασταυρώσω όσο κι αν έψαξα.
Το 1935 όμως συνέβη το αντίθετο για το ποδόσφαιρο της περιοχής. Δηλαδή ενώ το ποδόσφαιρο της Ερυθραίας με τα δύο σωματεία και αφού εξασφάλισε σαν αγωνιστικό χώρο το Ζηρίνειο , άρχισε πάλι να δραστηριοποιείται , αντίθετα το ποδόσφαιρο της Κηφισιάς και του Αμαρουσίου μπήκε σε κάποια ύφεση , με αποτέλεσμα πολλά και αξιόλογα ταλέντα για την εποχή εκείνη να ενισχύσουν τις ομάδες της Νέας Ερυθραίας όπως ο μετέπειτα διεθνής παίκτης του Παναθηναϊκού Κωνσταντίνος Τριανταφύλλης , ο Γεωργανές και άλλο από το Μαρούσι ως και ο Γιατρούσης, ο Μαρκέτος, ο Πανανός από την Κηφισιά.
Το 1937 ο Ερμής έγινε επίσημα δόκιμο μέλος της Ένωσης Αθηνών με αποτέλεσμα ο ποδοσφαιρικός πυρετός να ανέβει κατακόρυφα και η δίψα για διάκριση, τόσο του Ερμή σαν επίσημου πια σωματείου, όσο και της Ένωσης σαν ανεπίσημο να εξάψει τον φανατισμό μεταξύ των φιλάθλων της Νέας Ερυθραίας.
Χαρακτηριστικά εκείνη την χρόνια έγινε ένας αγώνας μεταξύ Ερμή και Ένωσης, κάτι σαν τοπικό ντέρμπυ, που για λόγους τάξεως, μια και τα πράγματα έδειχναν πολύ φανατισμό και έξαψη, αποφασίστηκε από τις διοικήσεις, και των 2 σωματείων, ο αγώνας να γίνει σε ουδέτερο γήπεδο και σαν τέτοιο επιλέγει το γήπεδο της ΝΗΑΡ – ΗΣΤ, στην Καισαριανή. Ήταν δε τόσος ο φανατισμός και το ενδιαφέρον που τον αγώνα αυτόν τον παρακολούθησε σχεδόν όλος ο ανδρικός πληθυσμός της Νέας Ερυθραίας, επιστρατεύοντας κάθε μεταφορικό μέσο.
Στον αγώνα εκείνον νικήτρια αναδείχθηκε η Ένωση με σκορ 1-0 και σκόρερ τον Δημήτρη Μαρκομπότσαρη.
Από το 1938 ο Ερμής χάρη στις ενέργειες του προέδρου του τότε Κώστα Ζυμαράκη έγινε επίσημα σωματείο Γ’ κατηγορίας της Ενώσεως Αθηνών. Ως εκ τούτου όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν από οικονομικής πλευράς λόγω των αυξημένων πια αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Όσοι έζησαν είτε σαν ποδοσφαιριστές, είτε σαν διοικήσεις, είτε σαν παράγοντες την ποδοσφαιρική ζωή, θα ξέρουν πόσο κοστίζει η καθημερινή αγωνιστική υποχρέωση κάθε σωματείου. Συνεκτιμώντας τα παραπάνω, και με δεδομένη την αδυναμία του τόπου να σηκώσει 2 σωματεία ακόμα σε κοινή σύσκεψη όλων των τότε παραγόντων, αποφασίστηκε η συγχώνευση των δύο σωματείων.
Εκτός από την διοικητική και επίσημη αναγνώριση του ο ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΣ βρέθηκε να διαθέτει μια πλειάδα έμπειρων στελεχών και παραγόντων, ορεξάτων για δουλειά, αλλά προπάντων άριστο έμψυχο αθλητικό δυναμικό από παιδιά της Νέας Ερυθραίας και μόνο.
Το γεγονός αυτό, δηλαδή η στελέχωση από παίκτες καθαρά της Νέας Ερυθραίας του επέτρεψε έστω και με το καταστατικό του ΕΡΜΗ αλλά με την καινούργια ονομασία να αγωνιστεί στην υπόλοιπη σεζόν στην Γ’ κατηγορία Αθηνών με καταπληκτικά για την εποχή εκείνη αποτελέσματα και με νικηφόρα πορεία που κατέληξε τους πάντες».
Κοινός τόπος των δύο διαφορετικών εκδοχών που η μία θεωρεί τον Ερμή μετονομασία της Παμμικρασιατικής Ένωσης και η άλλη τη συνένωση των δύο διαφορετικών ομάδων, είναι το 1928 και η αφετηρία, η Παμμικρασιατική Ένωση, δηλαδή το προσφυγικό στοιχείο αποτέλεσε την ποδοσφαιρική μήτρα της περιοχής, όπως άλλωστε συνέβη εκείνη την περίοδο σε πολλές περιοχές της χώρας.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
