Ο Μάρτιος είναι αφιερωμένος στην Ιζαμπέλ Ιπέρ – Αποκλειστική συνέντευξη
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο μήνας Μάρτιος είναι αφιερωμένος στην Ιζαμπέλ Ιπέρ. Με αφορμή κυρίως την ταινία «Ασυνήθιστες Φιλίες» που θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου κινηματογράφου -και αμέσως μετά στις Ελληνικές αίθουσες από τη weirdwave στις 3 Απριλίου-, το αφιέρωμα του cinobo Πατήσια με την απαναπροβολή της ταινίας «Αγάπη» αλλά και την παράσταση «Βερενίκη» σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Καστελούτσι που θα δούμε σύντομα στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» για μόλις 5 μέρες στα τέλη Μαρτίου.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
Πώς αισθάνεστε γνωρίζοντας ότι το ταλέντο σας και ο τρόπος που προσεγγίζετε τους ρόλους σας συνδέονται… με την τελειότητα;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Δεν έχω ιδέα, αλλά είναι ένας ωραίος τρόπος να ξεκινήσει η συζήτηση. Πώς να απαντήσω; Είναι πολύ κολακευτικό. Δεν ξέρω αν η τελειότητα (είναι η σωστή λέξη)… καθώς είναι κάτι πολύ υποκειμενικό (γέλιο). Κάποιοι το εκτιμούν, κάποιοι ίσως λιγότερο. Αλλά νομίζω πως εξαρτάται και από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι και από το έργο που κάνεις. (Σχολιάζοντας την τοποθέτηση σας) είναι επίσης αποτέλεσμα των υπέροχων ανθρώπων με τους οποίους έχω δουλέψει και των υπέροχων ρόλων που έχω αναλάβει. Δεν είμαι σίγουρη για την τελειότητα, αλλά σίγουρα είναι πιο εύκολο να την προσεγγίσεις όταν έχεις σπουδαίους ρόλους και συνεργάτες.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση που είχατε στην ταινία, γιατί έκανε την ηρωίδα σας λίγο πιο καλοσυνάτη με μια παράξενη (σιωπή) – και το λέω με πολύ θετικό τρόπο. Όταν συνειδητοποίησα ότι ο πρωτότυπος τίτλος (Οι Φυλακισμένοι του Μπορντώ) ήταν ο χαρακτήρας σας και η νέα σας σύμμαχος (ή ακόμα και φίλη, αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι), κατάλαβα πόσο παγιδευμένες ήταν και οι δύο σε έναν μοναδικό κόσμο που έπρεπε να δημιουργήσουν για να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Όταν διαβάσατε για πρώτη φορά το σενάριο, είχατε την ίδια εντύπωση;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Φυσικά, όταν επιλέχθηκε ο τίτλος της ταινίας, κατάλαβα αμέσως τη διπλή σημασία της λέξης. Όπως σωστά είπατε, οι δύο φυλακισμένες δεν είναι μόνο οι άντρες, αλλά κυρίως αυτές οι δύο γυναίκες που είναι παγιδευμένες στη ζωή τους. Ειδικά ο χαρακτήρας μου – η αίσθηση της παγίδευσης είναι ακόμη πιο έντονη γι’ αυτήν. Ζει σε ένα τεράστιο σπίτι, έχει φαινομενικά μεγάλη ελευθερία, έχει χρήματα, όμορφους πίνακες στους τοίχους. Φαινομενικά, έχει τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη. Όμως, καθώς η ταινία προχωρά, καταλαβαίνεις πως ο πραγματικός φυλακισμένος ίσως είναι εκείνη. Και η πορεία της στην ταινία είναι η αναζήτησή της για ελευθερία. Και καταλαβαίνουμε ότι απελευθερώνεται μέσα από αυτή τη σημαντική συνάντηση.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
Υπάρχουν πολλές σκηνές με παιδιά στην ταινία. Κάποιοι ηθοποιοί προτιμούν να εξηγούν τον εαυτό τους στα παιδιά για να κάνουν τις σκηνές πιο προσιτές. Άλλοι αφήνουν τον σκηνοθέτη να κάνει όλη τη «δύσκολη δουλειά». Σε ποια κατηγορία ανήκετε;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Ήταν πολύ εύκολο στην περίπτωση μας. Έγινε πολλή προεργασία με τα παιδιά, τουλάχιστον όσον αφορά την επιλογή τους. Έγινε μεγάλη διαδικασία κάστινγκ, και αυτά τα δύο παιδιά ήταν απλώς τέλεια. Ήξεραν ακριβώς τι έπρεπε να κάνουν. Δεν χρειαζόταν τίποτα ιδιαίτερο. Σε τέτοιες στιγμές, ο κινηματογράφος τα κάνει όλα από μόνος του. Δεν χρειάστηκαν πολλές οδηγίες. Απλώς αφεθήκαμε στην κατάσταση. Και η κατάσταση είχε μια κωμική χροιά, γιατί ο χαρακτήρας μου… δεν έχει παιδιά, έτσι, ο τρόπος που αλληλοεπιδρά μαζί τους είναι λίγο αδέξιος. Δεν ξέρει πραγματικά πώς να τα χειριστεί, και αυτό δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
Υπάρχει μια σκηνή στον παιδικό σταθμό, όπου αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ποια πραγματικά είστε και μαθαίνουμε περισσότερα για τα μυστικά σας. Όμως, ο χαρακτήρας σας δεν μιλά ποτέ άμεσα για τον εαυτό του. Πάντα βρίσκει έναν καθρέφτη – ένα άλλο πρόσωπο – για να εκφραστεί. Θα ήθελα τη γνώμη σας για αυτή τη σκηνή και αυτή την προσέγγιση. Και αν θέλετε, θα ήθελα να μάθω την άποψη σας σχετικά με το αν είναι δύσκολο να μιλήσουμε απευθείας για τον εαυτό μας και τα τραύματά μας;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Τίποτα δεν ήταν πραγματικά δύσκολο σε αυτή την ταινία, γιατί η Πατρίσια Μαζούι είναι σπουδαία σκηνοθέτιδα. Το σενάριο ήταν πανέξυπνο και πολύ καλά γραμμένο. Οι διάλογοι ήταν υπέροχοι και οι καταστάσεις πολύ δυνατές. Όταν το σενάριο είναι τόσο καλά δομημένο, επιτρέπει πολλές ερμηνείες. Όσον αφορά τη σκηνή στον παιδικό σταθμό, ο χαρακτήρας μου προσπαθεί να γεμίσει τη ζωή της με αυτές τις νέες καταστάσεις και ποτέ δεν παραπονιέται. Θέλαμε, από την αρχή, ο χαρακτήρας να έχει έναν πιο ανάλαφρο τόνο, παρά να είναι σκοτεινός ή βαρύς. Αυτή η αμφισημία κάνει την ταινία πιο ενδιαφέρουσα.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
(Εμπνευσμένος από την τελική σκηνή της ταινίας με τον πίνακα, που δεν αναφέρω για την προστασία της έκπληξης) Αν είχατε την ευκαιρία να πάρετε για τον εαυτό σας – εντελώς εγωιστικά και χωρίς συνέπειες – ένα έργο τέχνης από οποιοδήποτε μουσείο του κόσμου, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Ω, δεν ξέρω… Ίσως την Τσοκόντα; (γέλια)
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
(αναφερόμενος στο 4 by Michael Haneke @ Cinobo Πατησίων) Στην Ελλάδα θα γίνουν ειδικές προβολές των ταινιών του Μίκαελ Χάνεκε. Πιστεύω πως οι καλύτερες ερμηνείες της καριέρας σας, όπως και οι καλύτερες ταινίες του, είναι αυτές στις οποίες συνεργάζεστε. Πώς ήταν η εμπειρία σας μαζί του;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Είναι πολύ εύκολο να δουλεύεις μαζί του. Οι ταινίες του έχουν τεράστια δύναμη, αλλά η συνεργασία μαζί του είναι απλή και φυσική. Δεν μιλάει πολύ, αλλά αυτό είναι ο κινηματογράφος – η ταινία από μόνη της απαντά σε όλες τις ερωτήσεις.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος:
Θα σας δούμε ξανά στην Ελλάδα;
Ιζαμπέλ Ιπέρ:
Ναι! Στο τέλος Μαρτίου, θα παίξω στη Bérénice του Ρακίνα, σε σκηνοθεσία Ρομέο Καστελούτσι.
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
