Ο αθλητής στίβου και Χρυσός Παραολυμπιονίκης, Νάσος Γκαβέλας, μιλά στο Πρώτο Πρόγραμμα (audio)
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» ανάμεσα στον Χρήστο Μιχαηλίδη και στους Νάσο Γκαβέλα, αθλητής στίβου και Χρυσός Παραολυμπιονίκης στους αγώνες του Παρισιού στα 100μ, Νέστορα Κολοβό, ο προπονητής τουκαι στον Γιάννη Νυφαντόπουλο, οδηγός του Νάσου Γκαβέλα στους αγώνες.
Ξεδιπλώνοντας λοιπόν, τη ζωή του στο στούντιο του ραδιοφώνου της ΕΡΤ, ο Νάσος Γκαβέλας αφού αρχικά μίλησε για τις οικογένειά του, τα ενδιαφέροντά του, τη μουσική που αγαπά, τις σπουδές του στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ένα ετήσιο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής και το Μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Οργάνωση και Διαχείριση αθλητικών εκδηλώσεων για ΑμεΑ, εστίασε έπειτα στην ενασχόλησή του με τον στίβο και τον αθλητισμό. Όπως και υπογράμμισε χαρακτηριστικά στον Χρήστο Μιχαηλίδη, «Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό όταν μπορείς να σπουδάσεις ταυτόχρονα αυτό που μαθαίνεις τόσο καιρό. Δηλαδή έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλές και αθλητικές διοργανώσεις και μη αθλητικές, οπότε σίγουρα βοηθάει πάρα πολύ στο να έχω και μια επιστημονική εικόνα, μια μόρφωση η οποία θα με βοηθήσει να το εξελίξω και να το πάω ένα βήμα παραπέρα». Αναφορικά τώρα, με το πότε άρχισε να χάνει την όρασή του και το πώς αυτό επηρέασε τη ζωή του, τόνισε «Η όρασή μου ξεκίνησε να μειώνεται σταδιακά από τα 10 και μετά από μια σπάνια τότε γονιδιακή πάθηση. Πριν όμως, έβλεπα κανονικά τα πάντα. Πήρε κάποια χρόνια μέχρι το γυμνάσιο να ξεκινήσει να είναι πιο επιθετική η μείωση της όρασης. Απλά εμένα είναι λίγο πιο σπάνια και έφτασε να με επιβαρύνει περισσότερο (…)».
«Ο αθλητισμός μέσα σε όλο αυτό δεν ήταν δύσκολη η συνθήκη. Δεν αισθάνθηκα κάποια δύσκολη συνθήκη ποτέ μου. Ε οκ, δυσκολευόμουν να κάνω κάποια πράγματα, αλλά εντάξει, δεν με ένοιαζε. Πάντα από μικρός έκανα αθλητισμό και πάρα πολλά αθλήματα. Και όταν έβλεπα ειδικά έκανα πάρα πολλά. Μετά που μεγάλωνα κιόλας, ταυτόχρονα σημείωνα κάποια αθλήματα γιατί ήθελα να αφιερωθώ σε κάτι και να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκανα για ένα μικρό χρονικό διάστημα κολύμβηση και ποδόσφαιρο. Μετά έκανα στίβο και κολύμβηση και μετά είπα θα κάνω μόνο στίβο στο Λύκειο και ασχολήθηκα μόνο με το στίβο και είπα θα το πάω μέχρι όπου με πάει, μέχρι εκεί που μπορώ. Και εκεί κάπου στην ηλικία των 17 ετών γνωρίστηκα με τον προπονητή μου (…)».
Έπειτα, από την δική του τη ματιά, ο Νέστορας Κολοβός, ο προπονητής του, ερωτηθείς να σχολιάσει την συνεργασία με τον Νάσο Γκαβέλα αλλά και το πώς μπήκε στη διαδικασία να αναλάβει έναν άνθρωπο σε αυτή τη κατάσταση, είπε «Όταν ήρθε ο Νάσος, εγώ τον ήξερα. Είχα δει δυο τρεις αγώνες που είχε κάνει. Ένα γρήγορο παιδί. Έρχεται μια μέρα και μου λέει «Εγώ θέλω να εξελιχθώ, θέλω να γίνω Ολυμπιονίκης». Του εξήγησα κάποια πράγματα πως μπορεί να γίνει αυτό, αλλά του είπα ένα πράγμα: Ότι για να συμβεί αυτό εγώ δεν θα είσαι γυμνάσω σαν ΑΜΕΑ. Εγώ θα σε γυμνάσω, σαν αρτιμελή, έχοντας δίπλα τον συνοδό, ο οποίος βοηθούσε, εγώ βοηθούσα και μέχρι τώρα σχεδόν όλη του η προπόνηση είναι σαν να είναι αρτιμελής (…). Εάν ο Νάσος έβλεπε σίγουρα θα κέρδιζε όλους στην Ελλάδα. Αλλά αυτό που έχει ο Νάσος δεν είναι μόνο το ταλέντο σωματικό. Για να μπορέσει κάποιος να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ειδικά να κερδίσει πρέπει οι ψυχικές ανοχές που έχει να είναι στον υψηλότερο βαθμό που μπορεί να υπάρχει, και αυτό ο Νάσος το έχει. Σε Ολυμπιάδα δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στον βαθμό που αντεπεξέρχεται ο Νάσος. Το να ανεβαίνει στο βάθρο και μάλιστα δύο φορές, στις δύο τελευταίες Ολυμπιάδες και να κερδίζει ίσως το δυσκολότερο αγώνισμα που υπάρχει, τα 100 μέτρα».
Τέλος, ο οδηγός του Νάσου Γκαβέλα στους αγώνες και πρωταθλητής Ελλάδος στο στίβο στα 100μ, κ. Γιάννης Νυφαντόπουλος, σε τηλεφωνική επικοινωνία που πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια της εκπομπής επισήμανε από την πλευρά του τα εξής «Ο Νάσος μαζί με τον κ. Νέστορα εμένα μου το έκαναν πολύ εύκολο. Τα αγωνίσματα μας είναι ίδια, τα 100 μέτρα. Ο Νάσος με την εμπειρία του και ο κ. Νέστορας με τις συμβουλές του πάνω στο κομμάτι του συνοδού, μου έκαναν τη ζωή μου αρκετά εύκολη μπορώ να πω. Δηλαδή αυτό το σχοινάκι που μας ενώνει την ώρα που τρέχουμε φρόντισαν να είναι οριακά ανύπαρκτο. Να τρέχουμε δηλαδή, σαν ένα (…)».
Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να την ακούσετε παρακάτω:
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
