Ουκρανοί μιλούν αποκλειστικά στην ΕΡΤ για το πώς διέφυγαν από την κατακτημένη Χερσώνα

Δύο Ουκρανοί, οι οποίοι κατάφεραν να φύγουν από την κατακτημένη Χερσώνα, λίγο μετά από την κατάληψή της από τον Ρωσικό στρατό, μιλούν στην ρεπόρτερ της ΕΡΤ, Ελβίρα Κρίθαρη, περιγράφοντας τη ρωσική κατοχή.

Οι μαρτυρίες του δύο Ουκρανών

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω όπως παλιά», λέει ο Αρτούρ από την Νόβα Καχόβκα, μια πόλη στην περιφέρεια της Χερσώνας, που βρίσκεται υπό ρωσική κατάληψη από την πρώτη ημέρα της εισβολής. Από το Κίεβο ο Αρτούρ μοιράζεται με την ΕΡΤ βίντεο και φωτογραφίες που του στέλνουν συγγενείς και φίλοι που παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στην δίνη του πολέμου.
Πώς κατάφεραν να φύγουν από την Χερσώνα

«Υπάρχουν 2 τρόποι να φύγει κάποιος από τις κατεχόμενες περιοχές και είναι και οι δύο πολύ επικίνδυνοι. Ο πρώτος τρόπος είναι να φύγουν μέσα από την περιφέρεια της Ζαπορίζια, από το σημείο περάσματος που λέγεται Βασίλεφκα προς την Ουκρανία και το δεύτερο είναι μέσα από την περιφέρεια της Χερσώνας προς την Κριμαία.

Ο πρώτος δρόμος περνάει μέσα από τη γκρίζα ζώνη ανάμεσα στους δύο στρατούς κι εκεί διεξάγονται μάχες και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο με αποτέλσμα ο κόσμος να φοβάται πολύ. Αλλά παρόλα αυτά βλέπουμε ότι κάθε μέρα εκατοντάδες αυτοκίνητα περνούν μέσα και στέκονται εκεί με τις ώρες στις ουρές υπό τον ήλιο ή με το κρύο προσπαθώντας να φύγουνε. Για την άλλη διαδρομή υπάρχουν κάποιοι που βοηθάνε τους ανθρώπους να φύγουνε μέσω της Κριμαίας και να πάνε προς την Ευρώπη, αλλά αυτό ενέχει σοβαρούς κινδύνους και κοστίζει πολλά χρήματα. Καθώς οι άνθρωποι βρίσκονται πολύ καιρό σε κατοχή τα χρήματά τους έχουν εξαντληθεί», τονίζει ο Αρτούρ.

Ο δραματικός τρόπος διαφυγής μέσα από τα μπλόκα

Η 18χρονη Μάργκο έζησε στην κατεχόμενη Νόβα Καχόβκα για 4,5 μήνες πριν καταφέρει να διαφύγει περνώντας από τα ρωσικά μπλόκα. Η καθημερινότητά της περιλάμβανε διαμοιρασμό ειδών πρώτης ανάγκης στους συμπολίτες της που δεν είχαν πια πόρους για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. «Δεν μπορούσες να κάνεις περισσότερα» αναφέρει, ενώ η επαφή της με το ρωσικό στρατό συχνά την τρομοκρατούσε.

«Ήδη από την 4η ημέρα ξεκίνησα να κάνω εθελοντισμό. Αυτό με βοήθησε αφενός να ξεχαστώ και αφετέρου να έχω την αίσθηση ότι είμαι χρήσιμη και βοηθάω τους ανθρώπους μας. Είχαμε φτιάξει ένα πρόγραμμα, ξυπνούσαμε νωρίς το πρωί προκειμένου να πηγαίνουμε και να αγοράζουμε διάφορα απαραίτητα πράγματα, στη συνέχεια να τα μοιράζουμε και αυτό γινόταν καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας. Υπήρχε πάρα πολύς φόβος όσο κυκλοφορούσαμε, βλέπαμε τα στρατιωτικά οχήματα και τους Ρώσους στρατιώτες και ανά πάσα στιγμή δεν ξέραμε τι μπορούν να κάνουνε και τι έχουν στο μυαλό τους. Όταν γυρνούσα κατά τις 7 το απόγευμα όταν ξεκινούσε η απαγόρευση κυκλοφορία, ουσιαστικά το μόνο που έκανα ήταν να κοιμηθώ. Και αυτό ήταν το πρόγραμμά μου».

Ο φόβος για την συμπεριφορά των κατακτητών

«Υπάρχουν κάποιοι Ρώσοι που είναι περισσότερο λογικοί αλλά υπήρχαν και πολλοί Ρώσοι που νιώθουν την εξουσία που έχουν στην πόλη και πάνω στους ανθρώπους. Πάρα πολλοί από αυτούς πίνουν συνέχεια αλκοόλ και πολλές φορές μας σπρώχνανε, μας προσέβαλαν και κάνανε και άλλα πράγματα. Εμένα 4 φορές με έχουν παρενοχλήσει και είναι πολλοί που πείραζαν τα κορίτσια και σε κάποιες πρότειναν λεφτά για να πάνε μαζί τους».

Πηγή: ΕΡΤ

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More