Οι τιμές των εισιτηρίων των κινηματογράφων και οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι η αρχή του τέλους της σινεφίλ εμπειρίας

Ο δημιουργός της σειράς «Righteous Gemstones», Danny McBride, βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα θέση στο Χόλιγουντ: παραμένει ένας σημαντικός παίκτης στη βιομηχανία, αλλά ζει μόνιμα στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, μακριά από τα κέντρα εξουσίας του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης.

Το Hollywood Reporter τον ρώτησε σχετικά με την οπτική του πάνω στην κρίση του Χόλιγουντ και εκείνος άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και τους πήρε και τους σήκωσε όλους.

Κινηματογραφική μπόχα και δυσωδία με εσάνς από ’90s

Ο McBride απάντησε πως το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιες οι ταινίες, αλλά η εμπειρία που προσφέρουν οι κινηματογράφοι. «Σε μέρη όπως το Λος Άντζελες ή η Νέα Υόρκη έχεις ακόμα απίστευτους κινηματογράφους με υπερσύγχρονο ήχο και οθόνες», λέει. «Εδώ γύρω, αγοράζω εισιτήριο και νιώθω λες και μπαίνω σε “ίδρυμα αποκατάστασης”. Υπάρχουν αίθουσες που μόλις μπω και δω σε ποια οθόνη παίζει η ταινία, φεύγω κατευθείαν, γιατί ξέρω ότι το ηχείο βουίζει ή η αίθουσα μυρίζει άσχημα.»

Όλο αυτό προκύπτει ως συνεπακόλουθο της ραγδαίας ανόδου του συστήματος των αμερικανικών κινηματογράφων λίγα χρόνια πριν. «Στα προάστια, έχτισαν τεράστια συγκροτήματα 16 αιθουσών στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Σήμερα αυτά τα μέρη μοιάζουν με απομεινάρια μιας περασμένης εποχής. Παίζουν έξι ταινίες, αλλά το περιβάλλον θυμίζει την πτώση της Ρώμης. Ακόμα κι αν το Χόλιγουντ φτιάχνει καλές ταινίες, είναι δύσκολο να πείσεις τον κόσμο να μη δει την ταινία σπίτι του, στην τεράστια τηλεόρασή του, όταν ξέρει ότι στον κινηματογράφο θα φάει 30 λεπτά διαφημίσεις και ίσως ο προβολατζής ξεχάσει να σβήσει τα φώτα της αίθουσας.» (σ.σ. ή να παίζει out of focus την ταινία, θα συμπληρώσουμε εμείς).

Τα σινεμά στην Αμερική, εκτός των κεντρικών σημείων των σινεφίλ πολιτειών, συχνά δεν προσφέρουν ποιοτική εμπειρία. Τα προβλήματα δε της ποιότητας και της εμπειρίας της θέασης συσσωρεύονται και σταδιακά αποθαρρύνουν τον κόσμο από το να πάει σινεμά.

Τι γίνεται εκτός των ΗΠΑ;

Το φαινόμενο δεν περιορίζεται όμως στις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οπτικοακουστικού Παρατηρητηρίου, η επισκεψιμότητα στους κινηματογράφους μειώθηκε κατά 30% μεταξύ 2019 και 2023, με κύρια αιτία όχι τις τιμές, αλλά την εμπειρία (παλιές εγκαταστάσεις, χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών, έλλειψη προσωπικού).

Στην Ασία, η κατάσταση έχει δύο όψεις. Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, οι παραδοσιακές αίθουσες αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με αυτά που περιγράφει ο McBride, αλλά σε χώρες όπως η Κίνα, οι μεγάλες αλυσίδες (όπως η Wanda Cinemas) έχουν επενδύσει μαζικά σε πολυτελείς αίθουσες IMAX και 4DX (σ.σ. αίθουσες που κάνουν την εμπειρία βιωματική με τρεμάμενα καθίσματα, ανεμιστήρες και εκτοξευτήρες νερού που συγχρονίζονται με την ταινία), με αποτέλεσμα η εμπειρία να θεωρείται γενικά ανώτερη και η προσέλευση να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, παρά τις πλατφόρμες streaming.

Όσο για την Ελλάδα, που οι εισπράξεις στη μετά-Covid εποχή ήταν αρκετά πεσμένες, η λύση θυμίζει τη φορολογία – και φοβάμαι θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα –: αύξηση τιμών σε χώρους που ελάχιστοι από αυτούς έχουν κάνει πλήρη και συθέμελη ανακαίνιση.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι μόνο οι ταινίες ή οι τιμές· είναι το αν η αίθουσα και οι ανοιχτοί χώροι σινεμά μπορούν να προσφέρουν κάτι που το σπίτι δεν μπορεί. Αν δεν το καταφέρουν, λογικό είναι χωρίς βιντεοκυκλοφορίες, λέσχες ή άλλες εναλλακτικές, ο κόσμος να μένει σπίτι.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More