Οι ταινίες της εβδομάδας: Τρία θρίλερ και τρεις επανεκδόσεις

Τρία θρίλερ μας κρατάνε σε αγωνία αυτήν την εβδομάδα: Ο γαλλικός «Εύκολος Στόχος» με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, το ισπανικό «75 Μέρες» και το franchise τρόμου «Η Καλόγρια 2». Επίσης, θα δούμε σε επανέκδοση δυο κλασικά αριστουργήματα και μία αντισυμβατική ταινία της δεκαετίας του ’70. Αυτές είναι οι ταινίες που βγαίνουν στους κινηματογράφους την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2023.

Η καλόγρια 2 (The Nun II)

Το 1956, στη Γαλλία, ένας ιερέας δολοφονείται. Θα ακολουθήσουν και άλλοι φόνοι, όπως και δαιμονισμοί με το κακό να εξαπλώνεται ταχύτατα. Η αδελφή Άιριν θα έρθει για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με τη δαιμονική δύναμη της Valak. Δεν θα είναι όμως η μόνη, καθώς κάποια ακραία γεγονότα θα ξεσπάσουν και σε ένα οικοτροφείο. 

Είναι άξιο απορίας πού εξυπηρετεί νοηματικά [και αφηγηματικά] η ιστορία της συνέχειας [που αποτελεί πρίκουελ] της «Καλόγριας» και πως συνθέτει καλύτερα το υπερ-φλύαρο παζλ στο σύμπαν των ταινιών «Το Κάλεσμα» [αλλά και της «Annabelle»]; 

Το παρελθόν και το παρόν των ιστοριών των Ed and Lorraine Warren το γνωρίσαμε μέσα από τις αφηγήσεις τους. Η δαιμονική καλόγρια μας είπε την ιστορία της στην προηγούμενη ταινία. Τώρα μαθαίνουμε όσα προηγήθηκαν. Είναι πραγματικά ανάγκη; Ο τρόμος και η οικειότητα δεν πάνε μαζί. Αυτή η καλόγρια προστέθηκε ως σουσάμι σε πρόσφορο σε αρκετές συνέχειες και πλέον τα τερτίπια και οι ρουτίνες της είναι απολύτως προβλέψιμα στον μέσο θεατή.

Τρομάζεις αποκλειστικά με τα ξαφνιάσματα και όχι με τις προφάσεις μεταφυσικών κακών που θα σκάσουν για να ενδυναμώσουν την πίστη σου. Η παρουσία της Βάλακ είναι ελάχιστη και λιγότερο τρομακτική από κάθε άλλη ταινία. Με εξαίρετη τη σεκάνς με τα περιοδικά που σχηματίζουν διάφορες μορφές, αλλά και το εύρημα του “τράγου-βιτρώ”, όλο το υπόλοιπο είναι για να μασουλάς αμαρτωλά μήλα μέσα από ζύμες κάποιας μηλόπιτας που ποτέ δεν ψήθηκε στον φούρνο της αμαρτίας.

Κατανυκτικά φλύαρο, χωρίς να προκαλεί φόβο ή αγωνία, αυτό το sequel λαμβάνει χώρα τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη ταινία «Το Κάλεσμα» και χρονολογικά τοποθετείται λίγο μετά το «Annabelle: Η Δημιουργία». Στην χρονική σειρά του franchise του «Καλέσματος» η ταινία «Καλόγρια ΙΙ» είναι τρίτη και αποκλειστικά φτιαγμένη όχι για να λύσει απορίες, αλλά για να αναπαράγει σκηνές βίας και φρίκης. 

75 μέρες: Οι φόνοι της Αλκάσερ (75 dias)

H Ελένα, η Τάνια και η Μαρίνα ένα βράδυ του 1992 θα βρεθούν στο Αλκάσερ, μια μικρή πόλη της Ισπανίας κοντά στη Βαλένθια. Ήταν περίπου 14 έως 15 ετών. Εκείνο ήταν το τελευταίο βράδυ της ζωής τους. Προσπαθώντας να φτάσουν με ωτοστόπ στο διπλανό χωριό, όπου είχαν μαζευτεί συμμαθητές τους με διάθεση για ξεφάντωμα, χάνονται τα ίχνη τους. Η -μάλλον όχι αδικαιολόγητη- αστυνομική ολιγωρία στην υπόθεση των «κοριτσιών του Αλκάσερ» παραμένει 30 χρόνια μετά ακόμα εφιάλτης, όχι μόνο για τα κοντινά τους πρόσωπα αλλά και για την ισπανική κοινωνία. 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλεύονταν τους γονείς καλώντας τους σε πάνελ με μέντιουμ που έλεγαν το μακρύ και το κοντό τους. Ιατροδικαστές έβγαιναν εκτός της υπόθεσης και αρχεία εξαφανίζονταν ακόμα και όταν τα πτώματα, σε προχωρημένη αποσύνθεση, είχαν να πουν ένα μέρος της χαμένης αλήθειας.

Όλο αυτό το υλικό θα μπορούσε να αποτελέσει μια θεσπέσια βάση ενός αγωνιώδους θρίλερ. Ο Ισπανός σκηνοθέτης Μαρκ Ρομέρο επανεξετάζει την αληθινή ιστορία που συγκλόνισε -και συνεχίζει να εγείρει συζητήσεις- σε ολόκληρο το έθνος, εστιάζοντας το σενάριο όχι τόσο στα θύματα, αλλά στην έρευνα των κρατικών υπηρεσιών, των σωμάτων ασφαλείας και των οικογενειών, χωρίς όμως να έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του τί θέλει να μοιραστεί με το κοινό. Αποφεύγει μεθοδικά τις νοσηρές περιγραφές και στοχοπροσηλώνεται στην αφήγηση των γεγονότων, καθιστώντας ξεκάθαρα τα λάθη και τα κενά της μακροχρόνιας έρευνας. Η παράλληλη προσπάθεια του να μείνει πιστός στην έρευνα και να παραθέσει τις υπόλοιπες θεωρίες σχετικά με τους φόνους, τον οδηγεί σε ασταθές έδαφος που δεν λειτουργεί με θετικό πρόσημο στην αφήγηση.

Όμως οι μετρημένες ερμηνείες ιδιαίτερα της Άνα Φερνάντεζ και της (σε μεγάλο μέρος της ταινίας σιωπηλής) Αντόνια Σαν Χουάν, του «επιστρέφουν» τα χαμένα ψίχουλα που θα του δείξουν το μονοπάτι του πολύπλοκου δράματος που εκμεταλλεύτηκαν αποκλειστικά για τις ακροαματικότητες τα ΜΜΕ. Χωρίς κεντρικό αφηγητή [ή ομάδα αφηγητών], η ταινία χαώνεται σε γεγονότα δημοσιογραφικής καταγραφής και ερμηνείες που μεμονωμένα έχουν ωραία στοιχεία, αλλά δεν δένουν στο σύνολο της ερμηνευτικής ομάδας.  

Εύκολος Στόχος (La syndicaliste)

Βασισμένη στη σοκαριστική αληθινή ιστορία μιας ακτιβίστριας συνδικαλίστριας που, όσο αγνοούμε την αλήθεια της, υποπτευόμαστε ότι είτε είναι θύμα μιας φριχτής εγκληματικής απειλής είτε αδίστακτη για να προστατέψει τους ανθρώπους που εκπροσωπεί. Εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 17 Δεκεμβρίου 2012, μια συνδικαλίστρια που γνωρίζει τη μυστική σύμβαση μεταξύ της Areva και της Κίνας λίγες στιγμές πριν το ραντεβού με τον Φρανσουά Ολάντ, θα βρεθεί δεμένη στο υπόγειο του σπιτιού της, με μια λαβή μαχαιριού μέσα στον κόλπο της και το γράμμα «Α» χαραγμένο στο κοιλιά της. Η ιστορία τη δικαίωσε καθώς κινδύνεψαν χιλιάδες θέσεις εργασίας από τη μυστική συνεργασία. Ήταν όμως απολύτως ειλικρινής;

Προσαρμοσμένο από ένα βιβλίο της ερευνητικής δημοσιογράφου Καρολάιν Μισέλ-Αγκιρέ, η ταινία εμπνέεται από το «Εκείνη» του Paul Verhoeven. Αυτό το πολιτικό θρίλερ όμως θα είχε σχηματική υπόσταση αν η Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν αντιλαμβανόταν αυτό το ρόλο (που την εξέλιξη θα μπορούσατε απλά να την βρείτε σε παλιότερα γαλλικά πρωτοσέλιδα) ως μεγάλη πρόκληση.

Στην τύχη ο Μπαλτάζαρ (Au Hasard Balthazar, Ρομπέρ Μπρεσόν, 1966)

«Στην τύχη ο Μπαλτάζαρ» είναι ΙΣΩΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ της εβδομάδας, με πρωταγωνιστή έναν υπέροχο γαϊδαράκο. Ένας ταλαίπωρος αλλά πάντα ανεκτικός στην ανθρώπινη κακία γάιδαρος, ο Balthazar, από τη στιγμή της γέννησης του ως τον θάνατό του δέχεται καρτερικά τις κακουχίες και αποδέχεται ως δώρο εξ ουρανού τις ελάχιστες στιγμές αγάπης [της επίσης κακοποιημένης Μαρί]. Το ζώο, που όλοι του συμπεριφέρονται σαν να είναι ανόητο ή εργαλειοποιημένο βοήθημα στις αγροτικές δουλειές, ξέχειλο από καλοσύνη και καρτερικότητα, βρίσκεται εκεί για να τους βοηθήσει.

Με ένα επιτελείο από ερασιτέχνες ηθοποιούς, ο Μπρεσόν απογυμνώνει το μεγαλείο της άκριτης παρατήρησης εξαλείφοντας την εκφραστικότητα και το «παίξιμο» σε κάθε του σκηνή. Από τις σπουδαιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ!

Η Περιφρόνηση

Για να τιμήσει την 60η επέτειο του πιο αξιοσημείωτου φιλμ του γαλλικού Νέου Κύματος, η STUDIOCANAL αποκαθιστά ψηφιακά σε 4K το LE MÉPRIS, αυτό το ορόσημο του παγκόσμιου κινηματογράφου από το τρομερό παιδί του σινεμά, τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ.

Ο Αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος (Τζακ Πάλανς) προσλαμβάνει τον γνωστό Αυστριακό σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ (υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία) προκειμένου να μεταφέρει στον κινηματογράφο την Οδύσσεια του Ομήρου. Δυσαρεστημένος με την «καλλιτεχνική» προσέγγιση που ακολουθεί ο σκηνοθέτης, προσλαμβάνει τον Πωλ Ζαβάλ (Μισέλ Πικολί), συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και θεατρικών έργων, για να επεξεργαστεί το σενάριο. Η σύγκρουση μεταξύ καλλιτεχνικής έκφρασης και εμπορικής απήχησης ακολουθεί μια παράλληλη πορεία με την προοδευτική αποξένωση του Πωλ από τη σύζυγο του Καμίλ (Μπριζίτ Μπαρντό) η οποία φαίνεται να ξεκινά από τη στιγμή που ο Πωλ αφήνει την Καμίλ μόνη με τον εκατομμυριούχο παραγωγό.

Τα Μυστήρια του Οργανισμού (W.R.: Mysteries of the Organism)

Μια ταινία του «αναρχικού του Γιουγκοσλάβικου σινεμά» σκηνοθέτη Ντούσαν Μακαβέγιεφ (Dušan Makavejev – γεννημένος το 1932) που έκανε πάταγο το 1971. Διερευνά τη σχέση μεταξύ κομμουνιστικής πολιτικής και σεξουαλικότητας, καθώς και την αμφιλεγόμενη ζωή και το έργο του Αυστρο-αμερικανού ψυχαναλυτή Wilhelm Reich (1897-1957). Η αφηγηματική δομή της ταινίας είναι αντισυμβατική, αναμειγνύοντας στοιχεία μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More