Οι ταινίες της εβδομάδας: Καφτάνια, βασίλισσες και… δράκοι στη μεγάλη οθόνη

«Το Μπλε Καφτάνι» καλύπτει σε ένα πέπλο σιωπής και αγάπης τις 12 ταινίες που κυκλοφορούν. «Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» άρχει όλων των ντοκιμαντέρ που είδαμε φέτος. Το reboot του franchise από το “Dungeons and Dragons” κερδίζει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από το αναμενόμενο κοινό.

Air: Κυνηγώντας ένα θρύλο

Ο Μπεν Άφλεκ αρέσκεται με τη σκηνοθετική του ιδιότητα να αφηγείται ιστορίες συνδεδεμένες με τον αθλητισμό, την πολιτική και την pop κουλτούρα. Το «AIR» δεν αποτελεί εξαίρεση. Περιγράφει τα πρώτα βήματα σε αθλητικά παπούτσια του πρωτάρη τότε Μάικλ Τζόρνταν και την αναβίωση της εταιρείας Nike μέσα από το πρόσωπό του και το μπραντ του AirJordan. Μια ομάδα μάρκετινγκ, η μητέρα του αθλητή, ατζέντηδες ανακαλύπτουν -και εκμεταλλεύονται- το ταλέντο και τη διασημότητα του σπουδαίου αθλητή που μεταμόρφωσε το μπάσκετ σε υπερθέαμα.

[Θα επανέλθουμε με αναλυτική κριτική].

Dungeons & Dragons: Εντιμότητα μεταξύ κλεφτών

Ένας γοητευτικός κλέφτης και μια ομάδα τυχοδιωκτών οργανώνουν μια επική ληστεία για την απόκτηση ενός χαμένου κειμηλίου, αλλά τα σχέδια τους θα στραβώσουν επικίνδυνα, όταν συγκρουσθούν με τα λάθος άτομα.

To επικό role play game Dungeons and Dragons που χρόνια πριν έγινε και δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι που κυριαρχούσε στις κονσόλες 25 και βάλε χρόνια πριν, μεταφέρθηκε και πάλι στον κινηματογράφο. Η πρώτη απόπειρα, μία άθλια ταινία που διανεμήθηκε το 2000 και ακολούθησαν 2 τηλεταινίες στο ίδιο ύφος και αισθητική.

Σε αντίθεση με τις ταινίες που προαναφέραμε, η σύγχρονη συμπαραγωγή της εταιρίας παιχνιδιών Hasbro αλλά και το στούντιο της Paramount έπαιξαν πολύ σωστά το χαρτί τους. Δημιούργησαν ναι μεν μια ταινία που πατάει στο σύμπαν του παιχνιδιού, είναι όμως απολύτως κατανοητή ανεξαρτήτως συναισθηματικής εμπλοκής. Αυτό ανοίγει αυτομάτως την ψαλίδια του ηλικιακού κοινού καθώς οι 40+ που θα ήθελαν να το παρακολουθήσουν πιθανότατα θέλουν να βιώσουν εκ του ασφαλούς μια όμορφη εφηβική ανάμνηση, οι τριαντάρηδες αισθάνονται οικειότητα από το σύμπαν των δράκων που αναβίωσε με το Game of Thrones και οι νεότεροι με το είδος ταινίας που καλύπτει την ηρωική τους ενέργεια.

Με διάσπαρτες τρολιές, ιδιαίτερα στην τρίτη πράξη, επικούς σκοτωμούς και μια ξεκαρδιστική cameo εμφάνιση από τον Μπράντλεϊ Κούπερ, η ταινία είναι ένα eye candy για τους λάτρεις των επικών περιπετειών.

Το Μπλε Καφτάνι

Σπάνιας ευαισθησία ταινία, το «Μπλε Καφτάνι» φτάνει μια ανάσα πριν την Οσκαρική πεντάδα διαρρηγνύοντας τα ιμάτια των κοινωνικών περιορισμών που ιδιαίτερα στον Αραβικό κόσμο κατευθύνουν την αγάπη αδιέξοδα σε έρημο ψυχής. Στο Μαρόκο μια φιλάσθενη γυναίκα έχει αποδεχτεί σιωπηρά την ομοφυλοφιλία του συζύγου της, διασφαλίζοντας του -όσο κρατάει τα προσχήματα- τη συντροφικότητα αλλά και τη στήριξη στην αδιαπραγμάτευτη καλλιτεχνία του ως λεπτολόγου ράφτη. Ο νεαρός βοηθός που θα μπει στη ζωή τους και το μαγαζί τους, αρχικά θα σβήσει τον καταπιεσμένο πόθο του κυρίου μόνο και μόνο για να τιμωρηθεί από τη γυναίκα που παλεύει να αποδεχτεί δύο σημαντικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν: την επικείμενη διάγνωση που θα προσδιορίσει στο ελάχιστο τη ζωή που της απομένει και την πράξη μεγαλοσύνης που περιλαμβάνει την αποδοχή πως ο αγαπημένος της σύζυγος πρέπει να αγαπήσει και να αγαπηθεί πριν εκείνη πει αντίο. Όλα αυτά, όσο ένα χειροποίητο μπλε καφτάνι ετοιμάζεται να παραδοθεί σε μια κακότροπη πελάτισσα. Το «Μπλε Καφτάνι» λεπτοβελονιά κεντά τα ψυχικά παράσημα όλων των συμμετεχόντων σε έναν ύμνο στην αγάπη πριν και μετά το αδυσώπητο παρόν. Είναι μία από τις -μέχρι στιγμής- 5 ταινίες της χρονιάς που πρέπει να δείτε.

Lord of Ants / Ο Άρχοντας των Μυρμηγκιών

Στον «Άρχοντα των Μυρμηγκιών», παράφραση του εμβληματικού βιβλίου «Ο Άρχοντας των Μυγών» παρουσιάζεται μέρος της ζωής του ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη, Άλντο Μπραϊμπάντι, που από πρωτεργάτης των τεχνών τη δεκαετία του ’60 καταλήγει στη φυλακή λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Στη φυλακή θα συναντήσει τον πληροφοριοδότη που ευθύνεται για τη σύλληψή του. Σε μια δίκη φάντασμα, με δεξιοτεχνία ο Τζιάνι Αμέλιο, εκθέτει δια της ευθείας οδού την «plagia», δηλαδή τη γελοία κατηγορία που οδήγησε στην καταδίκη ενός πρωτοπόρου. Μελετημένα εκθέτει τα κακώς κείμενα του συντηρητισμού και του ιταλικού σκοταδισμού, σε μια ταινία που λούζεται στο φως και τις αντιθέσεις του.

Τα Οχτώ Βουνά

Ένα παιδί από την πόλη και ένα από την επαρχία, θα συναντιούνται τυχαία τα καλοκαίρια. Οι διαφορετικές ζωές τους και φιλοδοξίες τους, θα εκθέσουν τις χαρές της ζωής αλλά και τα προβλήματα της εξέλιξης τους.

Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες για τα «8 βουνά», μια συγκινητική ιστορία φιλίας.

ΖΛΑΤΑΝ (I Am Zlatan)

Αθλητικό δράμα για τα νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Σε ένα αστικό προάστιο της Σουηδίας, ένα νεαρό αγόρι με καταγωγή από τα Βαλκάνια, μαθαίνει την τέχνη του ποδοσφαίρου κάτω από αντίξοες συνθήκες, προτού φτάσει να κερδίζει πρωταθλήματα σε όλον τον κόσμο. Πρόκειται για μια αγιογραφημένη αθλητική βιογραφία που απευθύνεται στο οικογενειακό κοινό αλλά και τους λάτρεις των αθλημάτων.

Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης

«Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης», με στέμμα το σπάνιο αρχειακό υλικό, σκήπτρο τη μυστικοπάθεια της ηρωίδας και θρόνο τους πορνοκινηματογράφους της Time Square του ‘70 γίνεται ένας φόρος τιμής στην προ-HIV, προ-νεοσυντηρητική και προ-ενοχοποίησης Αμερική και το παρασκήνιο, που μόνο αν δείτε αυτήν την απολαυστική ταινία, θα μάθετε. Οδηγός μας η Εβραιο-Ελληνίδα Chelly Wilson. Η Valerie Kontakos καταφέρνει να χωρέσει σε ένα μικρής διάρκειας ντοκιμαντέρ, τη γενοκτονία των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το μεταναστευτικό κίνημα στην Αμερική, τη διανομή μαύρου χρήματος από τη μαφία, τη θέση της γυναίκας στον ανδροκρατούμενο κόσμο, τη μετάβαση στη νομιμοποιημένη πορνογραφία και τον νεοσυντηρητισμό που εμφανίστηκε με τον Ρέιγκαν. Όλα αυτά σε χορταστικές δόσεις που αφομοιώνονται με αυτοκρατορικό glamour.

*[Περιορίζομαι στην υπόσχεση και δεν αποκαλύπτω περισσότερα· αν πρέπει να δείτε ένα ντοκιμαντέρ αυτή τη σαιζόν, ας είναι αυτό].

Ανθρωπόπαυση

Στην «Ανθρωπόπαυση», ακατάστατα, με νηματικές συνδέσεις, το θαύμα, το μυστηριακό, ο κενός χώρος, το μεταφυσικό θα συναντηθούν. Με γυρίσματα από το 2018 μέχρι το 2020, σε έναν κόσμο που αλλάζει, παρατηρούμε πέρα από τις αλλαγές, τον χώρο και τον χρόνο. Τηλεοπτικής κοπής ντοκιμαντέρ, με το ερώτημα να κατευθύνει τη συζήτηση και συνεντευξιαζόμενο στο ίδιο κάδρο με τον ερευνητή. Η επιλογή κυρίως των διακεκριμένων επιστημόνων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η αφήγηση όμως στερείται ομοιομορφίας και κινηματογραφικής ματιάς.

Μεγαλέξαντρος

Ο Αλέξανδρος με μια ομάδας ληστών διαφεύγουν από το σωφρονιστικό ίδρυμα στο οποίο κρατούνταν. Θα οδηγηθούν σε ένα χωριό που λειτουργεί με βάση την κοινοκτημοσύνη, όμως όταν προσπαθήσουν να πείσουν τους τοπικούς άρχοντες να δώσουν πίσω τα κτήματα των χωρικών, οι ισορροπίες θα αλλάξουν. Ένα ταξίδι στην ουτοπία, τον μύθο και τις πεποιθήσεις. Η σκηνή της ανθρωποφαγίας είναι ανθολογίας. Πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε να βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη έστω και αφιερωματικά τη φιλμογραφία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Δεν καταλαβαίνεις πως περνούν 4 ώρες.

Το Δείπνο του Βοσκού

Βραβευμένο σε μυριάδες θρησκευτικού ύφους Φεστιβάλ αλλά και σε εκδόσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως φεστιβάλ, έρχεται μια ταινία που κατά πρόθεση επιτελεί θρησκευτικό έργο, κινηματογραφικά όμως ακροβατεί επικίνδυνα στη σοβαρή προσπάθεια και την αφελή κατήχηση. Ένας ευγενικός βοσκός, γευματίζει με τον μονογενή υιό του θεού, δείχνοντας του τον δρόμο της αρετής. Το παραβολικό έργο, μονοδιάστατο και μονοεπίπεδο, δεν θέτει ούτε μέσω του κεντρικού χαρακτήρα, ούτε μέσω της ροής της αφήγησης αμφιβολίες που να εξυπηρετούν τη δραματουργία, παράγοντας μια κομψή μα πρόχειρη αγιογραφία. Είναι πάντως μια έντιμη προσπάθεια θρησκευτικού κινηματογράφου, που η χώρα μας δεν προάγει και δεν παράγει.

Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη

Ίσως η σημαντικότερη στο χαρτί προσωπική μαρτυρία για την Επανάσταση του ’21, η ιστορική αφήγηση που υπαγόρευσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον Γεώργιο Τερτσέτη, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Αν και θέλει να αυτοαποκαλείται ιστορικό ντοκιμαντέρ, στην πραγματικότητα είναι μια πρόχειρα κινηματογραφημένη θεατρική παράσταση με προσθήκες στο μοντάζ εικόνων. Η κατά τα άλλα προσεγμένη θεατρικά ερμηνεία του Μάνου Βακούση πνίγεται στην προχειρότητα της καταγραφής, στο ασπόνδυλο της πρόθεσης, στην έλλειψη οράματος.

Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba – Swordsmith Village

Σε μια χρονιά που στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να βγαίνουν ακατάστατα ταινίες κινουμένων σχεδίων της Ιαπωνικής κουλτούρας, φτάνει σε μικρές δόσεις και το Demon Slayer (συγκεκριμένα το σίκουελ της ταινίας του 2019). Αρχικά η τηλεοπτική σειρά και σε συνέχεια οι ταινίες έχουν ήδη κατακτήσει το νεανικό κοινό αλλά και τους λάτρεις του anime. Με μία έκρηξη φαντασίας όπου το μεταφυσικό συναντά τους οικογενειακούς δεσμούς, τις συνδέσεις φιλίας, την ομάδα, η μάχη του καλού και του κακού θα ξεκινήσει απροσδόκητα. Μετά από επίθεση δαίμονα που συνθλίβει την οικογένεια του, ο Ταντζίρο ξεκινά ένα επικίνδυνο ταξίδι για να βρει μια θεραπεία και να εκδικηθεί όσους χρειάζεται. Συνειρμικές σκηνές που κόσμος ανθρώπων και δαιμόνων θα συναντηθούν σε anime περιβάλλον.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More