Ν. Σεβαστάκης στο Πρώτο: Ο διχασμός, η παθολογία της ψηφιακής μας ζωής (audio)
Ο διχασμός και η σύνδεσή του με τον ψηφιακό κόσμο, ήταν το περιεχόμενο της «Σκέψης της Ημέρας», όπως την μοιράστηκε με τους ακροατές του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8, ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ Νίκος Σεβαστάκης, στο ομώνυμο ένθετο της εκπομπής «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη.
«Ο διχασμός είναι λέξη που δεν την συμπαθούν οι περισσότεροι. Θυμίζει σκληρές ημέρες, καιρούς που ο διχασμός σήμαινε αίμα και αληθινό πόλεμο. Όμως από την άλλη δυσκολευόμαστε πολύ να μην διχαζόμαστε γιατί διαφωνούμε και θυμώνουμε. Και θέλουμε να δείξουμε την οργή μας σε όλους, ιδίως σε όσους έχουν την αντίθετη θέση. Και υπάρχουν ολόκληρα ρεύματα της πολιτικής σκέψης που βλέπουν στον διχασμό και στην πόλωση κάτι υγιές για την δημοκρατική ζωή. Από την στιγμή που δεν βγαίνουν τα όπλα, λένε, οι διαφωνίες είναι το άλας της έντονης δημοκρατικής ζωής. Χωρίς δράμα, η δημοκρατία γίνεται ανιαρή και μελαγχολική. Αυτό έλεγαν πολλοί γύρω στο 1990 και όσο κράτησε εκείνη η θριαμβολογία για το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Μόνο που η εμπειρία του διχασμού είναι συνήθως πιο επώδυνη από την μακάρια θεωρητική της δικαιολόγηση. Μπορεί να λέμε ότι η δημοκρατία τρέφει από την διαφωνία, αλλά ο τρόπος με τον οποίο διαφωνούμε στην εποχή των social media, φέρνει λιγάκι τρόμο. Δεν διαφωνούμε απλώς, αλλά ζούμε σε ένα καθεστώς πολλαπλών διαιρέσεων που αποκτούν αμέσως έναν οξύ, απερίφραστο συναισθηματικό χαρακτήρα. Είτε ήταν τα μέτρα περιορισμού και το εμβόλιο στην πανδημία είτε η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία είτε κάτι μικρό και ανώδυνο στο πολιτικό μας ημερολόγιο, μια πόζα του Πρωθυπουργού, μια λέξη του Αλέξη Τσίπρα, ο κάμπος παίρνει φωτιά. Αναδύεται μια κατάσταση όπου ο διχασμός γίνεται φυλετική διάσπαση, φυλετικός διαχωρισμός, όπου μοναδική διέξοδος γίνεται η στεγανοποίηση της κάθε φυλής από τα λόγια και τα πρόσωπα των αντίπαλων κόσμων. Και όσο ο κοινωνικός μας κόσμος ενοποιείται σε ύφος ζωής, μόδες, καθημερινές συνήθειες, όσο οι πολίτες μοιάζουν να μοιράζονται περισσότερα κοινά από ποτέ, τόσο αυτή η νέα κατάτμηση βαίνει αυξανόμενη. Αυτός όμως ο πολυκερματισμός του μίσους δεν έχει σχέση με τις παραγωγικές διαφωνίες της δημοκρατικής ζωής. Γίνεται μια τραυματική εμπειρία αποξένωσης και σχίσματος που αποτελεί παθολογία της ψηφιακής μας ζωής. Είναι καταστατικά αδύνατο να μην διαφωνούμε. Δεν μπορούμε όμως να αφεθούμε στην ανεξέλεγκτη αγορά των παθών που όπως όλες οι ανεξέλεγκτες αγορές οδηγεί στην απορρύθμιση του κοινού μας βίου και στην άνοδο των πιο βάναυσων και μισαλλόδοξων συναισθημάτων».
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
