Νικόλαος Φαραντούρης: Η Τουρκία θα παραμείνει ένας δύστροπος γείτονας – Δεν πιστεύω στη διπλωματία των σεισμών
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τον φονικό σεισμό σε Τουρκία και Συρία, αλλά και πριν από αυτόν, καθώς και για το πως η Ελλάδα μπορεί να «εκμεταλλευτεί» αυτό που συνέβη για την αναβίωση της σχέσης της με την Τουρκία και για την πολεμική ρητορική της γειτόνου χώρας μίλησε στην εκπομπή του Θάνου Σιαφάκα και του Κώστα Λασκαράτου ο καθηγητής της έδρας του Ευρωπαϊκού Δικαίου Ενέργειας και Μεταφορών και σύμβουλος του Άλεξη Τσίπρα, Νίκος Φαραντούρης.
Για την βοήθεια που έδωσε η Ελλάδα στην Τουρκία:
«Το πρώτο λοιπόν σχόλιό μου είναι ότι καλώς η χώρα μας σπεύδει και έτσι πρέπει να κάνει και έτσι έχει κάνει στο παρελθόν να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί σε χειμαζόμενους λαούς, στον χειμαζόμενο συριακό λαό και στον χειμαζόμενο τουρκικό λαό. Και οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν όταν οι ηγεσίες τους τους οδηγούν σε όξυνση και σε εσωτερική πολέμου. Και θέλω να πω ότι μαζί με τη διεθνή κοινότητα και ως αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής οικογένειας, ναι, η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει να συμβάλουμε στο να σταθούν όρθιοι στα πόδια τους οι άνθρωποι, τα χωριά, οι πόλεις που ισοπεδώθηκαν.».
Για το πως η Ελλάδα μπορεί να «εκμεταλλευτεί» τον σεισμό για να φτιάξει τις σχέσεις της με την Τουρκία:
«Η Ελλάδα με τους πόρους και τις δυνατότητες που έχει, ναι μεν δεν έχει ανεξάντλητους τους πόρους, ούτε ανεξάντλητες δυνατότητες. Στο μέτρο όμως που η χώρα μας είναι μια δύναμη σταθερότητας και ειρήνευσης και μια δύναμη η οποία έστω με το υστέρημά της, μπορεί να συνδράμει στην ανοικοδόμηση, έστω με αυτούς τους λιγοστούς πόρους μιας γείτονος χώρας. Θα έλεγα ότι είναι μια συγκυρία στην οποία θα πρέπει να επαναφέρουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εκεί που πραγματικά θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε και να αντιμετωπίζονται, ως δηλαδή ευρωτουρκικό ζήτημα. Διότι φοβάμαι ότι τα τελευταία δυο τρία χρόνια, έχει διολισθήσει σε ένα διμερές ζήτημα ελληνοτουρκικό. Η τουρκική επιθετικότητα, η όξυνση των σχέσεων, η απειλή πολέμου. Προς Θεού δεν είναι ελληνοτουρκικό πρόβλημα. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται διαχρονικά και σήμερα ακόμη περισσότερο ως ευρωτουρκικό ζήτημα. Διότι επιτέλους δεν είμαστε μόνοι μας και δεν πρέπει να μας πετάνε το μπαλάκι οι εταίροι μας, η οικογένειά μας, είτε στην Αμερική είτε στην Ευρώπη. «Βρείτε τα». Δεν είναι η ενδεδειγμένη αυτή η στάση των συμμάχων μας και δεν πρέπει να είναι μια αποδεκτή στάση και από εμάς, αλλά η αρνητική συγκυρία αυτή, η συγκυρία με πόνο, με αίμα και καταστροφή. Ωστόσο, νομίζω ότι μπορεί να τροχοδρομήσει στις ράγες της επαναφοράς των σχέσεων με την Τουρκία σε έναν άλλο δρόμο».
Αν το Αιγαίο μπορεί να γίνει μια «λίμνη» συνεργασίας και ειρήνης και για την θέση των τρίτων χωρών στο ελληνοτουρκικό ζήτημα:
«Θέλω να κάνω μνεία της δράσης της θέσης του αείμνηστου Νεκτάριου Σαντορινιού, τον οποίο αποχαιρετήσαμε πριν από μερικές ώρες στη Ρόδο, ο οποίος ως υπουργός Ναυτιλίας έβαλε το ζήτημα της νησιωτικότητας μιας ευρωπαϊκής έννοιας που υπάρχει στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Την έκανε πράξη και την ενσωμάτωσε στις εξωτερικές μας σχέσεις και στην εσωτερική πολιτική και με θετικές δράσεις και έξυπνο τρόπο θωράκισε τα νησιά μας ποικιλοτρόπως, θεσμικά, ρυθμιστικά, οικονομικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή ακούμε το «Βρείτε τα». Δυστυχώς δεν το ακούμε μονάχα από τους Αμερικανούς εταίρους μας. Υπάρχουν φιλέλληνες, στο Κογκρέσο, που κρατάνε «Θερμοπύλες». Υπάρχουν όμως και άλλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ήθελα να ήταν η οικογένειά μας καθώς είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της οικογένειας. Θα ήθελα μια πιο σταθερή, μια πιο ξεκάθαρη θέση. Σας θυμίζω το 2019 ένα συμφωνημένο πακέτο κυρώσεων προς την Τουρκία εγκαταλείφθηκε πριν ακόμα κλιμακωθεί αυτή η ένταση και η πολεμική ρητορική»
Για την πολεμική ρητορική της Τουρκίας και αν συνεχίσει να την ακολουθεί μετά τις εκλογές
«H επιθετική ρητορική της Τουρκίας δεν είναι συγκυριακή από χειλέων Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Εντάσσεται σε ένα ευρύτερο δόγμα αναθεωρητισμού και συνεπώς κρατάω πολύ μικρό καλάθι για οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει μετά τις τουρκικές εκλογές. Πολλώ δε μάλλον εάν αυτή η κυβέρνηση είναι μια ακραιφνής κεμαλική κυβέρνηση. Έχουμε δει στο παρελθόν, η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι η κρίση των Ιμίων. Συνεπώς λοιπόν, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στο εκλογικό μέτωπο της Τουρκίας, η Τουρκία θα παραμείνει ένας δύστροπος και θεωρητικός σύμμαχος. Το θέμα λοιπόν είναι όχι μόνο τι θέλει η Τουρκία, τι θέλουμε εμείς και με την πλεονεκτική μας θέση στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, να επιβάλουμε τη δική μας την ατζέντα, να προχωρήσουμε τις σχέσεις μας με έξυπνη εξωτερική πολιτική, με ενεργητική εξωτερική πολιτική, όχι με παθητική εξωτερική πολιτική. Ναι στους εξοπλισμούς, ναι στη θωράκιση, αλλά δυστυχώς αυτά δεν αρκούν διότι απλά διαιωνίζουν το πρόβλημα. Κλιμακώνονται οι δαπάνες, κλιμακώνονται οι εξοπλισμοί και το πρόβλημα διαιωνίζεται. Εγώ δεν πιστεύω ούτε στη διπλωματία των σεισμών, ούτε στην αγρανάπαυση. Βεβαίως χρειάζονται όλα αυτά στο πλαίσιο της δύναμης σταθερότητας που έχει η χώρα μας, που παίζει η χώρα μας διαχρονικά. Όμως φοβούμαι επίσης ότι οποιαδήποτε ενδεχόμενη παράταση των τουρκικών εκλογών και καθώς ο θρήνος και οδυρμός οξύνεται, ενδεχομένως η τουρκική κυβέρνηση θα θελήσει να εκτονώσει αυτή την ένταση στο εσωτερικό με μία πάλι επανάληψη της κλιμάκωσης της ρητορικής της. Άρα λοιπόν, «μικρό καλάθι».
Για τον ρόλο του τουρκικού Τύπου στην πολεμική ρητορική της Τουρκίας:
«Ναι, και ως προβοκατόρικο εργαλείο και μοχλός στην αναμόχλευση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Όμως, μην ξεχνάμε βέβαια ότι είναι πολύ νωπές αυτή τη στιγμή οι συνθήκες και καθώς προχωράνε οι μήνες και θα αναζητηθεί μία βαλβίδα εκτόνωσης των εσωτερικών προβλημάτων, η ιστορία διδάσκει ότι συχνά η βαλβίδα αυτή βρίσκει εύφορο έδαφος στον γείτονα. Στην Ελλάδα τα εσωτερικά προβλήματα γίνονται τρόπος εκτόνωσης και όξυνσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το φοβάμαι, το απεύχομαι».
Για το αν είμαστε πιο κοντά στην Χάγη, μετά την τραγωδία:
«Η ευνοϊκή συγκυρία, όχι η λεκτική συγκυρία, είναι η θέση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι καλές ευρωατλαντικές μας σχέσεις. Αυτή τη στιγμή υπάρχει και μια εξέλιξη δυστυχώς που έχει να κάνει με μια καταστροφή. Παρά ταύτα όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να τεθεί ξανά το συνυποσχετικό με τη βοήθεια των συμμάχων μας. Γιατί ξέρετε, η βοήθεια των συμμάχων δεν είναι μόνο να μας πουλάνε όπλα. Η βοήθεια των συμμάχων είναι να βάζουν και πλάτη όταν το διεθνές δίκαιο επιβάλλει επίλυση των θεμάτων. Συνυποσχετικό για τη Χάγη, ναι για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Είναι η συγκυρία τέτοια που το ευνοεί».
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
