Κ. Καρπόζηλος στο Πρώτο: Η Νέα Αριστερά δεν θέλει να είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ (audio)

«Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, με την ιδιότητά μου ως ιστορικού, ταυτόχρονα είχα και μια ιδιότητα πολιτική. Συμμετείχα στις διεργασίες της Αριστεράς και οπότε γνώριζα το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς από την ίδρυσή του και επειδή είναι κάτι καινούργιο, επειδή είναι κάτι το οποίο θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την πολιτική. Όταν ο Αλέξης Χαρίτσης, ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω εργαστεί και στο παρελθόν, με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε του είπα εμφατικά ναι. Με άλλα λόγια, δεν δίστασα καθόλου, γιατί θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή όλοι και όλες μας που αυτό-τοποθετούμαστε στην Αριστερά και αντιλαμβανόμαστε την κρίση του χώρου αυτού, μια κρίση η οποία είναι πολύ ορατή-ειδικά μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών-έχουμε μια ευθύνη, έχουμε κι εμείς ένα μερίδιο ευθύνης να κάνουμε ότι μπορούμε για να αλλάξει η εικόνα στην πολιτική στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή» δήλωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8, όπου βρέθηκε καλεσμένος και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Καθρέφτης», ο Κωστής Καρπόζηλος, Υπεύθυνος Τύπου Νέας Αριστεράς αλλά και Ιστορικός, Διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) με σπουδές στη νεοελληνική λογοτεχνία, μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο οποίος συνομίλησε με το δημοσιογράφο Χρήστο Μιχαηλίδη.

Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Καρπόζηλος στην πορεία της συνομιλίας του με το δημοσιογράφο, σχετικά με το ποια είναι αυτή η Ελλάδα και για ποιο λόγο διαφέρει από την άλλη Ελλάδα ανέφερε το εξής παράδειγμα «Βλέπω τώρα τη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και βλέπω τα επιχειρήματα και ακούω το δημόσιο διάλογο. Πολύ συχνά σε αυτόν το διάλογο λείπει η άλλη Ελλάδα που είναι η πραγματικότητα των δημοσίων πανεπιστημίων, τα οποία γνωρίζω επειδή δίδασκα σε αυτά. Εκεί οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μας έχουν τελείως διαφορετικές αγωνίες. Πιο συγκεκριμένα, αγωνίες που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που σπουδάζουν, αγωνίες με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους και πολύ συχνά δεν επιτρέπουν στους φοιτητές και τις φοιτήτριες να εγκατασταθούν στον τόπο που είναι το πανεπιστήμιό τους, ειδικά στα περιφερειακά πανεπιστήμια αλλά και αγωνίες που έχουν να κάνουν με την επαγγελματική τους προοπτική. Αυτή η συζήτηση, η οποία είναι κοινωνική συζήτηση, πολύ συχνά φτάνει μέχρι ένα σημείο στο δημόσιο διάλογο, δεν εισβάλει, δεν καθορίζει τους όρους των συζητήσεων, ας πούμε, στα τηλεοπτικά πάνελ, στις ας το πούμε αντιπαραθέσεις των κομμάτων. Και νομίζω ότι εκεί χτίζεται μια απόσταση, η οποία με τη σειρά της υπονομεύει δημοκρατία μας και εξηγεί γιατί οι πολίτες πολύ συχνά νιώθουν πολύ μακριά από αυτό το οποίο διαδραματίζεται σε αυτό που σχηματικά θα ονομάζαμε κεντρική πολιτική σκηνή».

«Η έμφαση πρέπει να δοθεί στη χρηματοδότηση στην υποστήριξη και στη στελέχωση του δημοσίου πανεπιστημίου» υπογράμμισε εν συνεχεία, ο κ. Καρπόζηλος αναφορικά με τα δημόσια Πανεπιστήμια.

«Το Πανεπιστήμιό μας, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, έχει συρρικνωθεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο διδασκόντων, έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο χρηματοδότησης, έχει συρρικνωθεί, αν θέλετε, η αξία του, η κοινωνική αξία την οποία αποδίδει η πολιτεία σε έναν βασικό πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας και αυτό αποτυπώνεται-θα έχετε δει το τελευταίο διάστημα και το Μετσόβιο Πανεπιστήμιο και άλλα πανεπιστήμια δημοσίευσαν έναν πίνακα, έναν στατιστικό πίνακα που απλώς καταγράφει το ποσό της χρηματοδότησης το 2009 και το ποσό της χρηματοδότησης το 2024, τον αριθμό των διδασκόντων το 2009 και τον αριθμό των διδασκόντων το 2024. Όλοι αυτοί οι δείκτες δείχνουν μείωση. Δηλαδή, αντί να ενισχύσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ότι συρρικνώνεται. Όσον αφορά την Κύπρο επειδή έχω και εγώ μια εικόνα, εκεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν είναι ακριβώς παράδειγμα προς μίμηση. Θα έλεγα ότι πολύ συχνά είναι πανεπιστήμια τα οποία δεν έχουν διδάσκοντες και στηρίζονται σε εποχικούς διδάσκοντες, οι οποίοι εναλλάσσονται, δεν χτίζουν, αν θέλετε, μια ερευνητική ταυτότητα, δεν είναι πρόθεσή τους να έχουν μια ερευνητική ταυτότητα. Έχω την αίσθηση λοιπόν, ότι υπερεκτιμούμε πολύ συχνά την αξία τους».

«Ο πληθωρισμός της απληστίας συμπυκνώνει μια κοινωνική αδικία» επισήμανε έπειτα ο κ. Καρπόζηλος συμπληρώνοντας «ότι από τη μία υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι πλουτίζουν από αυτή την κρίση, από αυτή την πληθωριστική έκρηξη και υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι πληρώνουν το τίμημα και αυτοί που πληρώνουν το τίμημα είναι οι παραγωγοί και σε πολύ μεγάλο βαθμό οι καταναλωτές. Η Νέα Αριστερά λοιπόν, αυτό που προσπαθεί να πει είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία πολιτική η οποία θα ισορροπεί ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους, γιατί αυτό θα οδηγήσει σε μία παράταση, αν θέλετε της αδικίας. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την αδικία και αυτό σημαίνει συγκεκριμένα μέτρα, δηλαδή μέτρα τα οποία περιλαμβάνουν και την φορολόγηση των υπερκερδών που έχουν συσσωρευτεί σε συγκεκριμένους κλάδους, ώστε να μπει ένα φρένο σε αυτή την πορεία, η οποία αν θέλετε, διαβρώνει όχι μόνο το εισόδημα των καταναλωτών, αλλά διαβρώνει και τον παραγωγικό ιστό της ελληνικής κοινωνίας».

Τέλος, ερωτηθείς αν η σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο για αυτόν, ο κ. Κωστής Καρπόζηλος απαντά «θα σας έλεγα πως δεν είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο. Είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε και έκλεισε οριστικά. Η Νέα Αριστερά δεν θέλει να είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να είναι το σημείο συνάντησης ανθρώπων με διαφορετικές διαδρομές. Ανθρώπων που αναφέρονται στην Αριστερά, στην κεντροαριστερά, ανθρώπων οι οποίοι μέχρι χθες δεν ασχολούνταν με την πολιτική με τον τρόπο που ξέρουμε-θα μπορούσα να βάλω και τον εαυτό μου σε ένα τέτοιο παράδειγμα-ανθρώπων οι οποίοι δεν ψηφίζουν, των νέων ανθρώπων, οι οποίοι πολύ συχνά δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική και εκείνων των πολλών ανθρώπων που στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου απείχαν προοδευτικών ανθρώπων ή δεν είχαν τι να διαλέξουν γιατί νοιώθουν ότι λείπει μια αξιόπιστη πρόταση που να μιλά συγκεκριμένα, τεκμηριωμένα και ταυτόχρονα να έχει σαφή θέση. Στη Νέα Αριστερά συνηθίζουμε να λέμε μια φράση: Πιστεύουμε αυτά που λέμε και λέμε αυτά που πιστεύουμε».

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More