Ιρανός σκηνοθέτης αφηγείται τα βασανιστήρια για να «αναστατώσει» τους θύτες

Ένας άντρας αναπαριστά το σπάσιμο των οστών του, μια γυναίκα αφηγείται την παράδοσή της στη θρησκευτική πλύση εγκεφάλου και ένας τρίτος άντρας αναπαριστά τον εγκλεισμό του σε ένα μικροσκοπικό κελί φυλακής.

Με το νέο του ντοκιμαντέρ «Εκεί που ο Θεός είναι απών», ο Γαλλοϊρανός σκηνοθέτης Μεχράν Ταμαντόν ελπίζει ότι οι μαρτυρίες πρώην κρατουμένων που λένε ότι βασανίστηκαν στο Ιράν θα «ταράξουν» κάποιους από τους διώκτες τους.

Όλοι αφηγούνται κακοποιήσεις που συνέβησαν πριν από τις διαδηλώσεις που συγκλονίζουν τώρα το Ιράν, από τη βίαιη καταστολή της δεκαετίας του 1980, αμέσως μετά την επανάσταση, μέχρι και την τελευταία δεκαετία.

Ωστόσο «όλα όσα γυρίζω μιλούν για το σήμερα», δήλωσε ο σκηνοθέτης που γεννήθηκε από κομμουνιστές γονείς στο Ιράν το 1972, αλλά έφυγε στη Γαλλία με τη μητέρα του όταν ήταν παιδί. «Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν άνθρωποι που βασανίζονται στις φυλακές του Ιράν».

Οι ιρανικές αρχές έχουν συλλάβει χιλιάδες άτομα αφότου ξέσπασαν πανεθνικές διαδηλώσεις μετά τον θάνατο υπό κράτηση της 22χρονης Μαχσά Αμινί στις 16 Σεπτεμβρίου, επειδή φέρεται να παραβίασε τους αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες της χώρας για τις γυναίκες.

Οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν επίσης σκοτώσει 537 ανθρώπους κατά τη διάρκεια της καταστολής, αναφέρει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ιράν με έδρα τη Νορβηγία.

«Για 43 χρόνια», από την επανάσταση του 1979 που εγκατέστησε μια ισλαμική απολυταρχία στη χώρα, το Ιράν βρίσκεται στα χέρια ενός «ολοκληρωτικού συστήματος», δήλωσε ο Ταμαντόν, αρχιτέκτονας που στράφηκε στον κινηματογράφο την πρώτη δεκαετία της χιλιετίας όταν ζούσε στην Τεχεράνη.

Μετά το ντοκιμαντέρ του 2009 για τον Ιρανικό παραστρατιωτικό σχηματισμό (“Basiji”) στο οποίο πήρε συνεντεύξεις από μέλη αυτής της παραστρατιωτικής εθελοντικής δύναμης, ο άθεος επιδόθηκε σε συνομιλία με τέσσερις κληρικούς για το έργο του (“Iranian”) «ο Ιρανός» του 2014.

Οι αρχές ήταν τόσο δυσαρεστημένες μαζί του που κατέσχεσαν τα διαβατήριά του.

«Ρωσική ρουλέτα»

Αφού του τα επέστρεψαν το 2012, αποφάσισε να εγκαταλείψει το Ιράν, όπου, όπως λέει, η βία έχει εμπεδωθεί τόσο πολύ που, «σαν ρωσική ρουλέτα», μπορεί να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή.

Στην ταινία «Εκεί που ο Θεός είναι απών», η οποία έκανε πρεμιέρα στην Berlinale τον Φεβρουάριο, ο 50χρονος Μαζγιάρ συγκολλά ένα μεταλλικό πλαίσιο κρεβατιού όπως αυτό στο οποίο βασανίστηκε μετά την κράτησή του για υποτιθέμενη κατασκοπεία και δολοφονία.

Εκεί ο άλλοτε διευθυντής επιχειρήσεων ήταν δεμένος και οι βασανιστές του έσπασαν τα οστά των ποδιών του με μια μεταλλική ράβδο, όπως λέει.

Όταν δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει, τον έσυραν μπροστά σε μια κάμερα για να ομολογήσει εγκλήματα που δεν είχε διαπράξει ποτέ.

Επίσης, στην ταινία, η Homa, μια μαρξίστρια γυναίκα που κρατήθηκε σε μια υπερπλήρη φυλακή τη δεκαετία του 1980, ξεσπά σε δάκρυα καθώς διηγείται ότι την καταβρόχθιζαν με ατελείωτες θρησκευτικές ψαλμωδίες τόσο πολύ που ξύπνησε μια μέρα με πλύση εγκεφάλου και άρχισε να προσεύχεται.

Ο Ταγκί Ραχμάνι, ένας πολιτικός ακτιβιστής που φυλακίστηκε για 15 χρόνια για τις απόψεις του, αναπαριστά τον εγκλεισμό του σε ένα μικροσκοπικό Παρισινό κελάρι.

«Πέρασα έξι μήνες έτσι», είπε, μετρώντας τα τρία σκαλοπάτια ανάμεσα στους δύο τοίχους ενός πρώην κελιού.

Ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καταγγείλει εδώ και καιρό τη χρήση βασανιστηρίων στις ιρανικές φυλακές, με τη Διεθνή Αμνηστία σε έκθεση του Σεπτεμβρίου του 2020 να περιγράφει λεπτομερώς μεθόδους που περιλαμβάνουν ξυλοδαρμούς, μαστιγώσεις, ηλεκτροσόκ, στάσεις πίεσης, εικονικές εκτελέσεις, πνιγμούς στο νερό και σεξουαλική βία.

Η ομάδα δήλωσε τον Μάρτιο ότι κατά την καταστολή του κινήματος διαμαρτυρίας παιδιά διαδηλωτές ηλικίας μόλις 12 ετών υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια που περιλάμβαναν ηλεκτροσόκ και βιασμούς.

«Η συνείδηση ενός βασανιστή»

Σε μια δεύτερη ταινία που επίσης αναμένεται να κυκλοφορήσει φέτος, το “Mon Pire Ennemi” («Ο χειρότερος εχθρός μου»), η Ταμαντόν ζητά από τη βραβευμένη ιρανογαλλίδα ηθοποιό Ζαρ Αμίρ Εμπραχίμι να μπει στη θέση των ανακριτών της.

Γινόμενος θύμα της, ο σκηνοθέτης της επιτρέπει να τον υποβάλει στον ίδιο εξευτελισμό που λέει ότι υπέστη από τους πράκτορες του καθεστώτος μετά τη διαρροή στο διαδίκτυο μιας σεξουαλικής κασέτας με εκείνη και τον φίλο της το 2006.
Σε μια σκηνή, τον αναγκάζει να γδυθεί μέχρι το εσώρουχό του.

«Απόλαυσα να σε καταστρέφω με τις λέξεις που είπα», λέει προς το τέλος της ταινίας.

Ο Ταμαντόν λέει ότι ελπίζει ότι και τα δύο έργα θα είναι αρκετά για να κάνουν κάποια μέλη του καθεστώτος στο Ιράν να επανεξετάσουν τις πράξεις τους.

«Πολλά από τα ερωτήματα που θέτω στους χαρακτήρες μου σχετικά με τη συνείδηση ενός βασανιστή στην πραγματικότητα απευθύνονται απευθείας σε αυτούς», δήλωσε.

«Ίσως αυτό φυτέψει έναν σπόρο που θα εξελιχθεί σε κάτι αργότερα».

Ο Ραχμάνι, ο πολιτικός ακτιβιστής που ζει στη Γαλλία για πάνω από μια δεκαετία, δεν πιστεύει ότι ούτε το «Εκεί που ο Θεός είναι απών» ούτε το «Ο χειρότερος εχθρός μου» μπορούν να επιφέρουν κάποια λύτρωση.

Όμως, όλα όσα αναφέρονται σε αυτά “συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο Ιράν. Μιλώντας, προσπαθώ να το καταγγείλω”, δήλωσε.

Η δική του σύζυγος, η εξέχουσα υπερασπίστρια των δικαιωμάτων Νάργκες Μοχαμαντί, είναι φυλακισμένη στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης.

«Όπως είναι γνωστή η σύζυγός μου, δεν βασανίζεται σωματικά αλλά βρίσκεται σε απομόνωση», είπε.

«Όποτε υποφέρει εκείνη, υποφέρω και εγώ».

Πηγή: AFP

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More