Εργαστήριο κατασκευής κρητικής λύρας 

Αν όχι στο Ρέθυμνο τότε που; Κάπου εκεί ακούστηκαν οι πρώτοι ήχοι πριν από χιλιάδες χρόνια και συνεχίζουν να μαγεύουν, όταν το δοξάρι χαϊδεύει τις χορδές της λύρας.

«Το παίξιμο βγαίνει μέσα από την καρδιά μας και για αυτό αγγίζει τον κόσμο και αυτό θέλουμε», εξηγεί ο οργανοποιός Νίκος Παπαλεξάκη, ο οποίος συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση της κατασκευής λυρών. «Από το 1948 έως σήμερα είμαστε το παλιότερο εργαστήριο κρητικής λύρας».

Κυρίως η καρυδιά, η τριανταφυλλιά αλλά και η ροδιά είναι τα ξύλα που προτιμώνται, αλλά χρειάζονται πάνω από δεκαπέντε χρόνια για να στεγνώσουν πλήρως και να γίνουν μουσικά όργανα. «Πρόκειται για μία τέχνη που θέλει πολύ υπομονή και μεγάλη μαστοριά».  

Για μια λίρα απαιτούνται δυο διαφορετικά ξύλα. Στην οπίσθια όψη τοποθετείται κέδρος του Λιβάνου. Αυτά τα ξύλα είναι τόσο σπάνια που βρίσκονται μόνο σε παλαιά κτήρια που κατεδαφίζονται ή αναπαλαιώνονται στην παλιά πόλη και είναι ίσως άνω των 600 ετών. «Αυτά είναι τα πιο πολύτιμα υλικά για να κατασκευαστεί μια λύρα».

Εν τούτοις, παρά τον χρόνο και τον κόπο, που απαιτούνται οι τιμές είναι προσιτές και κυμαίνονται από τα 350 έως τα 1300 ευρώ. Το διαδίκτυο είναι πλέον το μέσον για να ταξιδέψουν οι λύρες σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου οι Έλληνες ομογενείς και οι Σύλλογοι Κρητών μαθαίνουν να παίζουν και να χορεύουν σούστα και πεντοζάλι.

Η μουσική αρμονία “ξεχειλίζει”, όταν επιδέξια χέρια, αγγίζουν την κρητική λύρα. Ξυπνούν οι “δενδροφυείς” Κορύβαντες, οι οποίοι σε έκσταση πιάνουν τον χορό, καλώντας στην «πλήρωση» θνητούς και Ολύμπιους.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More