“Ελλάς – Γαλλία …γαλλοφωνία!”
Από τις παγωμένες περιοχές του αρκτικού κύκλου στον Καναδά, έως τις χώρες του Μακχρέμπ, την δυτική και κεντρική Αφρική, τις χώρες της Άπω Ανατολής, την Νέα Ορλεάνη στις ΗΠΑ, την Γαλλική Πολυνησία και ένα σωρό άλλες γωνιές στον πλανήτη, η γαλλική γλώσσα ομιλείται από σχεδόν 500 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Μια μικρή κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη της γαλλοφωνίας αποτελεί η πόλις των Σερρών με φανατικούς ομιλητές, όπως δείχνει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βασίλης Αναστασιάδης.
Η Αργυρούλα Θεοδωρίδου, πρόεδρος του συλλόγου Ελληνογαλλικής Φιλίας Σέρρες-Fosses, λέει πως η 20η Μαρτίου είναι για όλους τους γαλλόφωνους, μια διεθνής ημέρα γιορτής, η οποία αντανακλά την πολιτιστική και γλωσσική πολυμορφία στις πέντε ηπείρους, όπου ομιλείται η γαλλική.
Τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συμμετείχαν στις δράσεις, που διοργανώθηκαν και έχουν στόχο να αναδείξουν την δυναμική της γαλλικής γλώσσας η οποία ενώνει εκατομμύρια ανθρώπους από όλες τις ηπείρους.
Η ημέρα είναι αφιερωμένη στον γαλλόφωνο ποιητή, γλύπτη και εικαστικό καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Ξενάκη, ο οποίος αν και γεννήθηκε στο Κάϊρο έζησε και δημιούργησε σχεδόν όλη του την ζωή στο Παρίσι.
Οι μικροί καλλιτέχνες της “Μονμάρτης”, οι Σερραίοι μαθητές, με οδηγό την γλώσσα ανακαλύπτουν τον μεγάλο κόσμο. Η Ines ελληνοβελγίδα, με καταγωγή επίσης από την Αλγερία και το Μαρόκο, αποτελεί κλασσικό δείγμα της γαλλικής πανσπερμίας και της πολυγλωσσίας.
Η Σταματούλα Μακρυπούλια, γραμματέας συλλόγου Ελληνογαλλικής Φιλίας Σέρρες-Fosses, μιλά για τις εξαιρετικές ικανότητες των παιδιών και τον ενθουσιασμό τους κατά την επαφή και εκμάθηση της γαλλικής, ενώ οι συμμετέχοντες στην γιορτή Έλληνες και Γάλλοι δηλώνουν ότι η γλώσσα είναι απλώς μια έκφραση της πραγματικής φιλίας μεταξύ των δύο λαών.
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν στην Πλατεία Ελευθερίας ο Σύλλογος Ελληνογαλλικής Φιλίας Σέρρες-Fosses, ο Ευρωπαϊκός Φορέας Νεολαίας Praxis και ο Όμιλος UNESCO Σερρών, με τη στήριξη του Δήμου Σερρών.
Τα γαλλικά, μια τόσο διαφοροποιημένη και εκλεπτυσμένη γλώσσα, σε σχέση με την γερμανική η οποία ήταν η κυρίαρχη στα Φραγκικά, δηλαδή στα Γερμανικά κρατίδια της σημερινής Γαλλίας κατά την αρχή του μεσαίωνα, είναι μια σχετικά νεαρή γλώσσα.
Ήταν ο Ούγος Καπέτος (Hugues Capet, c.941 – 996) Μαρκήσιος της Νευστρίας, Κόμης των Παρισίων και ιδρυτής του Οίκου των Καπετιδών, βασιλιάς της Γαλλίας που πρώτος μίλησε τα Παλιά γαλλικά «vieux francais» αντί για τα φράγκικα «francic», δηλαδή γερμανικά.
Με την κατάκτηση της Γαλατίας ο Ιούλιος Καίσαρας εισήγαγε τα λατινικά, τα οποία ως καθομιλουμένη χύδην γλώσσα αναμείχθηκαν με τις διάφορες γαλατικές διαλέκτους. Η γλώσσα συνόδευε τους λαούς που μετακινούντο εκτός και εντός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου επισήμως ομιλούντο τα λατινικά.
Οι Φράγκοι τους οποίους οι Ρωμαίοι περιέγραψαν για πρώτη φορά τον 3ο αιώνα μ.Χ. ήταν μια φυλετική συνομοσπονδία γερμανικών φυλών που εγκαταστάθηκαν στην βόρεια περιοχή της σημερινής Γαλλίας. Ζούσαν για αιώνες γύρω από τα βορειοδυτικά σύνορα της αυτοκρατορίας και ήταν σε συνεχείς συγκρούσεις με άλλα γερμανικά φύλα στην δυτική και κεντρική Ευρώπη.
Η εξέλιξή τους στους Φράγκους της Ύστερης Μεροβίγγειας και μετα-Καρολίγγειας περιόδου ήταν το αποτέλεσμα μιας ανάμειξης μεταξύ των προαναφερθέντων γερμανικών φυλετικών ελίτ και της Γαλλο-Ρωμαϊκής αριστοκρατίας, ενώ η διγλωσσία, γερμανικών και διαφόρων ιδιωμάτων ήταν συνήθης στους πολεμάρχους ηγεμόνες τους.
Το παλαιότερο φραγκικού (γερμανικού) ενδιαφέροντος γραπτό κείμενο είναι οι Όρκοι του Στρασβούργου, ένα στρατιωτικό σύμφωνο που συνήφθη το 842, μεταξύ των αντιμαχομένων εγγονών του Καρλομάγνου. Η γλώσσα του αντανακλά μια πρώιμη μορφή γερμανικής διαλέκτου (Ριπουάριας), αλλά δεν έχει το στίγμα κάποιας από τις μετέπειτα γλωσσικές διαλέκτους του βορρά της Γαλλίας και τις Οξιτανικές του νότου. Το “Τραγούδι του Ρολάνδου” το παλαιότερο γαλλικό σωζόμενο λογοτεχνικό χειρόγραφο από τον 11ο αιώνα, γύρω στο 1040, είναι γραμμένο στα αγγλο-νορμανδικά, μια από τις διαλέκτους της παλαιάς γαλλικής γλώσσας. Οι γαλλόφωνοι σήμερα δεν θα μπορούσαν να διαβάσουν ένα παλιό γαλλικό κείμενο. Με μια διαφορά περίπου 2.000 ετών από τα ομηρικά κείμενα και αδιάλειπτης χρήσεως της ελληνικής έως σήμερα δεν υπάρχει ούτε περιθώριο για συγκρίσεις. Ευκαιρίας δοθείσης θα γίνει ειδική μνεία στις γλώσσες κάποιων λαών για καλύτερη γνώση της πραγματικότητας.
Η υιοθέτηση της γαλλικής γλώσσας μεταξύ διαφόρων ιδιωμάτων επετεύχθη μόλις τον 16ο αιώνα, το 1539 από τον Φραγκίσκο Α΄ με την επίσημη καθιέρωσή, για νομικές πράξεις, του ιδιώματος από τα εκχυδαϊσμένα λατινικά (λαϊκή- κοινή) και παρά τις περιφερειακές διαφορές, που καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη την συνεννόηση μεταξύ των κατοίκων διαφόρων περιοχών της χώρας.
Η περιπέτεια της γαλλικής δεν την εμπόδισε να κυριαρχήσει τους τελευταίους τέσσερις αιώνες και είναι η επίσημη γλώσσα 29 χωρών. Τον 18ο και 19ο αιώνα τα γαλλικά ήταν η lingua franca όπως είναι σήμερα τα αγγλικά. Χάρη σε αυτήν δεκάδες λαοί σε πολλές περιοχές του πλανήτη, κατάφεραν να αποκτήσουν γραπτό λόγο, ενώ έως τότε αγνοούσαν ακόμη και την έννοια του γράφειν.
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
