Εκ νέου καταδίκη στον 40χρονο για την επίθεση με αλυσοπρίονο κατά εργαζόμενης στο Δήμο Βόλου
Τις εφιαλτικές μνήμες της επίθεσής της με αλυσοπρίονο από έναν 40χρονο άνδρα, ψυχικά διαταραγμένο, έζησε χθες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου η 58χρονη εργαζόμενη στον τομέα του πρασίνου του Δήμου Βόλου, κατά τη διάρκεια εκδίκασης της έφεσης που άσκησε ο δράστης και ο οποίο καταδικάστηκε εκ νέου σε φυλάκιση 36 μηνών, χωρίς αναστολή και μετατροπή, ο οποίος αρχική είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 40 μηνών.
Το περιστατικό της επίθεσης συνέβη στο πάρκο της Βαμβακουργίας στη Ν. Ιωνία Βόλου, στις 2 Δεκεμβρίου 2022. Η 58χρονη βρίσκονταν στο χώρο του πάρκου μαζί με άλλους εργαζόμενους που περιποιούνταν το πράσινο και πιο συγκεκριμένα κούρευαν δέντρα και θάμνους με αλυσοπρίονο. Ο δράστης κοιμόταν σε ένα σημείο του πάρκου και όταν άκουσε το θόρυβο από το αλυσοπρίονο και είδε την γυναίκα να το κρατάει πίστεψε ότι θέλει να του κάνει κακό. Ο ίδιος χθες στο δικαστήριο αρκέστηκε να πει ότι είχε καταναλώσει ένα μπουκάλι βότκα και δεν ήξερε τι του συνέβενε.
Το θύμα της επίθεσης είχε αφήσει το χορτοκοπτικό μηχάνημα πίσω της και είχε πάρει το αλυσοπρίονο για να κόψει ένα κλαδί που εμπόδιζε τις εργασίες. «Ήμουν σκυμμένη, όταν άκουσα τους συναδέλφους μου να φωνάζουν. Πίσω σας, προσέξτε, μου φώναζαν. Παναγία μου, τι λένε; Σκέφτομαι. Και σηκώνομαι. Όπως γυρνάω προς το μέρος του βλέπω τον άνδρα αυτόν, να έρχεται κατά πάνω μου κρατώντας το χορτοκοπτικό. Έτσι όπως γύρισα κρατούσα το αλυσοπρίονο στα χέρια μου. Τι κάνεις; Τόλμησα να ρωτήσω. Τότε, εκείνος πέταξε το χορτοκοπτικό και με έπιασε από τα χέρια. Άρχισε να στρέφει το αλυσοπρίονο προς τα πάνω μου. Πώς με φώτισε ο Θεός εκείνη την ώρα, έκλεισα το διακόπτη», είπε περιγράφοντας όσα συνέβησαν”.
Η μαρτυρία της παθούσας, όπως αυτή καταγράφηκε από την ΕΡΤ τηλεφωνικά με την συναίνεσή της
[…Του λέω αυτή είναι η δουλειά μου και πάει να πετάξει πάνω μου το χορτοκοπτικό. Παραμερίζω και πέφτει κάτω. Και εκείνη την ώρα όπως ήμουν όρθια και έβλεπα τι έκανε, τα έχασα, είχα το αλυσοπρίονο στο χέρι και έρχεται επάνω μου για να μου πάρει. Σχεδόν πιαστήκαμε στα χέρια. Και στην προσπάθειά μου να τον αποτρέψω από το αλυσοπρίονο, το έκλεισα. Με φώτισε η παναγία και το έκλεισα. Αλλιώς θα με είχε κόψει. Και όπως το αφήνω τι στιγμή που το έκλεισα, το παίρνει πάει να το πετάξει πάνω μου, παραμερίζω, πέφτει κάτω, παίρνει τη μηχανή με μια μανία, ήθελε να μου κάνει κακό. Να μην ξέρει τι να πρώτο κάνει για να το πετάξει επάνω μου. Έπαιρνε το χορτοκοπτικό που ήταν κάτω πάει να μου το πετάξει, το έκανε κομμάτια, έπαιρνε το αλυσοπρίονο και του λέω σε παρακαλώ για να κερδίσω λίγο χρόνο, να κάνω λίγο όπισθεν. Σε παρακαλώ του λέω εντάξει δεν θέλεις, σου αρέσουν τα χόρτα, τον έβλεπα ότι ήταν άνθρωπος θολωμένος, αδίστακτος, δεν υπάκουγε πουθενά και σε τίποτα, ήταν αλλού. Του λέω σε παρακαλώ ξέρω σου αρέσουν τα χόρτα δεν θέλεις, δεν καταλάβαινε, έβριζε και πάω να φύγω, πετάει πάλι το αλυσοπρίονο κάτω. Μια κυρία που ήταν εκεί μου λέει έλα σε παρακαλώ πολύ πήγαινε μέσα στο σπίτι μου. Και πάνω στην προσπάθεια, αυτός έτρεχε από πίσω μου για να πάρει τη μεσινέζα και πρόλαβα και κρύφτηκα μέσα στο σπίτι και μετά επειδή χάθηκα εκεί ανεβοκατέβαινε και μου λέει η άλλη η συνάδελφος εκεί που με φώναξε μου λέει πήρε τη βενζίνη, το μπουκάλι που χρησιμοποιούσαμε και έπινε. Και κάπου μετά πήγε χώθηκε εκεί στο πάρκο που ήρθαν και τον είδαν η ομάδα ΔΙΑΣ 2 μοτοσικλετιστές και τον είδαν που ήταν ξαπλωμένος εκεί. Αυτός είναι γνωστός. Πέφτει στη μέση του δρόμου. Περνάνε τα αυτοκίνητα από δίπλα του. Ακούγονται πολλά για αυτόν. Σαν φυσιογνωμία είναι γνωστή γιατί εμείς περνάμε από αυτή την περιοχή και τον βλέπουμε που κυκλοφορεί στο δρόμο. Πραγματικά είναι επικίνδυνος. Τι να κάνουμε εμείς. Τον βάζουν μέσα στην ψυχιατρική, τον βγάζει η ψυχιατρική έξω. Δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, με την ευλογία και της δικαιοσύνης. Εμείς τι πρέπει να νοιώθουμε αυτή τη στιγμή. Πρέπει να νοιώθουμε φόβο που πάμε να κάνουμε το καθήκον μας ή όταν περπατάμε σε ένα πάρκο σαν πολίτες, να φοβόμαστε την επίθεση από κάποιον και να είμαστε εκτεθειμένοι σε παραβατικές συμπεριφορές ανθρώπων, που εν τέλει μπορεί να στοιχίσουν και την ζωή μας; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάνει συνήθειο το δρομολόγιο Δικαιοσύνη- Φυλακή- Ψυχιατρική Κλινική, ελεύθεροι. Τι μένει να κάνει ο πολίτης; Γιατί σε αυτή την κατηγορία ανήκω και εγώ. Απλά έτυχε εκείνη την ώρα να δουλεύω. Και απ’ότι είπαν και εκεί οι γείτονες, ηλικιωμένοι άνθρωποι, έπαθαν σοκ βλέποντας τι πέρασα εγώ και σκεπτόμενοι ότι θα μπορούσε να συμβεί και στους ίδιους και τα εγγόνια τους.
avascript:false
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
