Δύο ελληνικές ταινίες στις αίθουσες της Ευρώπης

Στις 10 Αυγούστου, η νέα ταινία του Πάνου Κούτρα «Dodo», θα κάνει την πρεμιέρα της στις Γαλλικές αίθουσες. Μετά την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών, η πρώτη της εμπορική στάση (και ενδεικτική δοκιμαστική επαφή της με το κοινό) γίνεται με τους φραντσέζους που έχουν αγκαλιάσει το σινεμά του Κούτρα από την πρώτη του ταινία, «Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά», ταινία που συνεχίζουν να παίζουν για περισσότερα από 20 χρόνια σε τακτά χρονικά διαστήματα στις μεγάλες οθόνες.

Τί συμβαίνει με το Dodo όμως; Και πως εμφανίζεται στην ταινία του; Όπως το MacGuffin γίνεται η αφορμή για να συνδεθούν τα ανείπωτα των χαρακτήρων και να βγει στην επιφάνεια το πρόβλημα, ο πραγματικός εαυτός τους ή η άγνωστη και ανεξερεύνητη πτυχή τους, έτσι και εδώ, ένα εξαφανισμένο είδος πουλιού προδίδει «ποιος είναι ποιός» σε ένα γάμο που, όπως λέει και ο στίχος της Νικολακοπούλου, «γάμος ήταν που δεν ήτανε να γίνει».

Όσο για τη δεύτερη ταινία, ήδη η πρεμιέρα του Broadway είχε γίνει σε Ολλανδικό έδαφος και το σημαντικό φεστιβάλ του Ρότερνταμ. Από εκείνη τη στιγμή δεν έχει σταματήσει να ταξιδεύει φεστιβαλικά. Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Χρήστου Μασσάλα, έκανε την πρεμιέρα της στις Γαλλικές αίθουσες την πρώτη ημέρα του Ιουνίου και σε λίγες μέρες καταλήγει και στις αίθουσες της Τσεχίας.

Το «Broadway» είναι η ιστορία μιας απόκληρης, μη ενταγμένης κοινωνικά ομάδας καλλιτεχνών που ζουν από μικροαπάτες και κλοπές. Οι μεταξύ τους ισορροπίες θα αλλάξουν όταν το σαρκικό ένστικτο, η ανάγκη της μεταμόρφωσης και η λάμψη του θεάματος φέρει τους ήρωες αντιμέτωπους με το εγωιστικό τους τέλμα.

Τί σημαίνει όμως για τις δύο αυτές ταινίες η εμπορική τους πορεία εκτός συνόρων, πριν την ελληνική πρεμιέρα τους;

Εκτός από ένα εργαλείο επικοινωνίας των ιστοριών με το ντόπιο κοινό (πάντα η αποδοχή των ξένων εξάπτει την περιέργεια του Έλληνα σινεφίλ) είναι ένα ψυχολογικό στήριγμα των δημιουργών για να προχωρήσουν στην επόμενη ταινία τους. Ο χώρος της παραγωγής της Ελλάδας που με ελάχιστες εξαιρέσεις στηρίζεται σε κρατικούς φορείς (και την όποια γραφειοκρατία αυτό συνεπάγεται), κόβει σύριζα τα φτερά κάθε dodo που θέλει να πετάξει και στερεί την ελπίδα για να λάμψει με όρους Broadway εκτός συνόρων. Η εξωστρέφεια του ελληνικού σινεμά, δυστυχώς, είναι μονάχα ένα εργαλείο για να φύγουν αρχικά κυριολεκτικά και στην πορεία μεταφορικά οι δημιουργοί από το ευνουχιστικό σύστημα που παράγει συνήθως θυμωμένους μεγάλους σε ηλικία δημιουργούς που στα μη δημιουργικά τους χρόνια απαιτούν την αναγνώρηση που τους στερήθηκε και νεότερους που μαθαίνουν στα πιο δημιουργικά τους χρόνια ότι ο χώρος της οπτικοποιημένης τέχνης στην Ελλάδα έχει εκτός από omerta και ένα ανεξήγητο sit-and-wait.

Και οι δύο ταινίες είναι συμπαραγωγές της ΕΡΤ.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More