Γ. Φίλης στο Πρώτο: Αλλάζει η υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ – Ο Τραμπ επιλέγει ως αντίπαλο την Κίνα, τα βρίσκει με τη Ρωσία και «θυσιάζει» την Ουκρανία (audio)
Τι σημαίνουν οι κινήσεις Τραμπ στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, πού αποβλέπει με την επίτευξη εκεχειρίας και τελικά ειρήνευσης στην Ουκρανία και ποια η υψηλή στρατηγική που ακολουθεί, ανέλυσε ο Γιώργος Φίλης, Διδάκτωρ Γεωπολιτικής (Durhan University UK) – επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και στο ΕΚΠΑ, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Πρωινή Παρέα» με την Κατερίνα Σερέτη και τον Διονύση Χατζημιχάλη.
Το πρώτο που επισήμανε ο κ. Φίλης, είναι ότι ψήγματα αυτής της πολιτικής τα είχαμε βιώσει και δει και κατά τη διάρκεια της πρώτης διακυβέρνησης Τραμπ, όπως επίσης ότι δεν συμβαίνει κάτι το οποίο δεν είχε προαναγγείλει ο κ. Τραμπ, επομένως δεν ξαφνιάζουν οι αποφάσεις του.
«Υπάρχουν δύο πράγματα. Υπάρχει ένα, η πραγματικότητα επί του πεδίου του στρατιωτικού, υπάρχει δύο, το βασικό γεωπολιτικό πρόταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να το πούμε ότι έχει ξεκινήσει από την περίοδο Ομπάμα που ξεκίνησε τη στρατηγική που λέγεται pivottoAsia, δηλαδή μετακίνηση προς την Ασία. Από την περίοδο Ομπάμα, πρέπει να ήταν το 2011 και το 2012 που πρώτη φορά βγήκε στην επιφάνεια η συγκεκριμένη αλλαγή στρατηγικής, επειδή λόγω της οικονομικής κρίσης τότε αποφάσισαν το εξής, ότι δεν θα βρίσκονται σε όλα τα μέτωπα ταυτοχρόνως και για οικονομικούς λόγους και αποφάσισαν ότι ο βασικός γεωπολιτικός γεωοικονομικός αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών για το προβλεπτό μέλλον είναι η Κίνα. Άρα, εδώ και 12-13 χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες μετακινούν το κέντρο βάρους της στρατιωτικής τους ισχύος προς την Ανατολή, αυτό που ονομάζεται τώρα ινδο-ειρηνικός. Δηλαδή έχουν βάλει μαζί τον Ινδικό και τον Ειρηνικό γιατί θέλουν να εμπλέξουν και την Ινδία επί της ουσίας σε όλη αυτή την ιστορία, πέραν των δρόμων των διαμετακομιστικών, του μεταξιού κτλ που θέλουν να χτυπήσουν, εν πάση περιπτώσει να ανταγωνιστούν τους Κινέζους. Το δεύτερο που πρέπει να ξέρουμε, το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτής της μετακίνησης, έχουμε το 2013 την κρίση που ξεκίνησε, το 2014 έχουμε την Κριμαία και έχουμε τους Δημοκρατικούς που έρχονται στην εξουσία, οι οποίοι συνεχίζουν από τη μία την κίνηση προς ανατολάς, επειδή είναι και συνέχεια και της κυβέρνησης Ομπάμα η κυβέρνηση Μπάιντεν αλλά ταυτοχρόνως έχουμε και το Ουκρανικό όπου προσπαθούν οι Δημοκρατικοί να κάνουν αυτό που λέγεται διπλή ανάσχεση. Δηλαδή, ταυτοχρόνως, ενώ κινούνται προς την Κίνα, να προσπαθούν να ανασχέσουν τους Ρώσους. Αυτό όμως το οποίο φέρνει ο Τραμπ, είναι ότι γυρνάει στην πολιτική των Δημοκρατικών του Ομπάμα και σου λέει εγώ δεν έχω τη δυνατότητα ως Ηνωμένες Πολιτείες να αποτρέψω ταυτοχρόνως και την Κίνα και τη Ρωσία. Πρέπει να επιλέξω. Επιλέγουν την Κίνα και για να το κάνουν αυτό, όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να τα βρουν με τη Ρωσία γιατί θέλουν τη Ρωσία στον επόμενο γύρο που θα έχουν με την Κίνα, τουλάχιστον να μην είναι εχθρική. Άρα, είναι μία υψηλή στρατηγική και επειδή αλλάζει η υψηλή στρατηγική, αλλάζει η τακτική κίνηση. Θέλει εχθές, να το πω έτσι, ο κύριος Τραμπ να τα βρει με τον Πούτιν διότι ό,τι είναι να κάνει θα κάνει μέχρι τα midtermelections. Δηλαδή μέχρι τον Νοέμβριο του 26. Έχει 20 μήνες, δεν έχει παραπάνω. Διότι καταλαβαίνετε ότι αν δεν έχει φέρει απτά αποτελέσματα σε αυτά που έλεγε σε δύο χρόνια θα έχει θέμα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Φίλης.
«Άρα λοιπόν, μέσα σε αυτό το ζήτημα θυσιάζεται η Ουκρανία, κυνικά, με έναν ρεαλιστικό τρόπο για να καταλαβαίνουμε τι συζητάμε. (…) Αυτό είναι, με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Δηλαδή, επί της ουσίας, τι κάνει ο κύριος Τραμπ; Προσπαθεί να τα βρει με τη Ρωσία. Η Ρωσία για να τα βρει με την Αμερική, δηλαδή να μην είναι απολύτως εχθρική απέναντί της, όταν θα γίνει ό,τι θα γίνει στην Ασία στο άμεσο μέλλον, θα πρέπει να πάρει το δώρο της. (…) Θα μείνει αυτό το οποίο αυτή τη στιγμή η Ρωσία έχει καταλάβει, προσπαθούν να μετριάσουν το τι θέλει να πάρει η Ρωσία. Βλέπετε ότι ενώ στην αρχή φαινόταν ότι θα κινηθούν προς την Οδησσό, δεν έχουν κινηθεί προς την Οδησσό από ένα σημείο κι ύστερα. Θεωρώ ότι έχει υπάρξει κάποιου τύπου συνεννόηση πλέον μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων. Δηλαδή θα γίνει θεωρώ κάποιου τύπου ντε φάκτο αναγνώριση. Επίσης η Ρωσία αυτό το οποίο θέλει να πάρει βάση δεν είναι μόνο το θέμα της Ουκρανίας. Είναι μία γενικότερη αρχιτεκτονική ασφαλείας, ώστε να μη θεωρούν οι Ρώσοι ότι απειλούνται στο μέλλον. Δηλαδή θα πάνε σε μία Γιάλτα, όπου δεν θα επιλυθεί το ζήτημα της Ουκρανίας, θα προσπαθήσουν να επιλύσουν το ζήτημα ασφαλείας στην Ευρώπη. Λοιπόν, οι Ευρωπαίοι τους λέει ο Τραμπ, αν θέλετε να συνεχίσετε, be my guest, όπως λένε και στο χωριό μου, πηγαίνετε να το κάνετε άμα θέλετε να συνεχίσετε. Και επίσης, να λάβουμε και κάτι άλλο υπόψιν μας, πάρα πολύ σοβαρό πέραν του γεωστρατηγικού. Ο Τραμπ είναι ιδεολογικώς και πολιτικώς, πλήρως αντίθετος από τις πολιτικές ελίτ που κυβερνάνε αυτή τη στιγμή την Ευρώπη. Είναι ξεκάθαρο. Όταν ο Βανς είπε ότι οι ψηφοφόροι σας είναι έξυπνοι και μην τους φέρεστε σαν να είναι χαζοί, οπότε σαν πρόβατα να τους οδηγείτε εκεί που θέλετε, όπως σας λένε μερικά βουνά παραπέρα στο Νταβός, αυτό είπε στην ομιλία του ο κ. Βανς, επί της ουσίας τι σου λέει, κηρύσσει τον πόλεμο η ηγεσία της Αμερικής στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Είναι ξεκάθαρο αυτό το οποίο συζητάμε, είναι δύο πολιτικές ελίτ στη Δύση που συγκρούονται για την εξουσία. Που σημαίνει λοιπόν ότι τους παίρνει η μπάλα και τους Ουκρανούς» συμπλήρωσε ο κ. Φίλης.
Ερωτηθείς εάν δικαιολογείται ο αιφνιδιασμός στην Ευρώπη, τόνισε πως η δομή της είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να αιφνιδιάζεται, για τον εξής λόγο.
«Πρώτον, οι Ευρωπαίοι έχουν μπει σε έναν κόσμο τον οποίο δεν θεωρούσαν ποτέ ότι θα μπουν, δηλαδή σε έναν κόσμο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων. Δηλαδή, είναι ένας κόσμος αυτός που βιώνουμε, το νέο σύστημα, το οποίο θα έχει χαρακτηριστικά διπολισμού, δηλαδή Αμερικής- Κίνας με χαρακτηριστικά ταυτοχρόνως 19ου αιώνος, δηλαδή περίεργων συμμαχιών, τριγώνων, γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Δηλαδή μια κατάσταση η οποία δεν είχε καμία σχέση ούτε με τη μονοπολική στιγμή, δηλαδή όταν θεωρούσαμε τη δεκαετία του 90 και λίγο του 2000 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη δύναμη, ούτε με του Ψυχρού Πολέμου καθαρά που ήταν εύκολο τότε, είσαι με τον ένα, είσαι με τον άλλον. Τώρα όμως πάμε σε μια κατάσταση 19ου αιώνος όπου γίνονται περίεργες συμμαχίες, ισορροπίες κτλ. Υπάρχουν και δύο μεγάλες δυνάμεις οι οποίες είναι πιο ίσες από τις ίσες, να το πω έτσι, οπότε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δομημένη για μια τέτοια κατάσταση, όταν έχεις 27 μέλη. (…) Για να είναι δημοκρατική ή να έχει επίφαση δημοκρατίας, πρέπει να τηρηθούν κάποιες διαδικασίες. Λοιπόν, δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα. Και θα σας το πω πολύ απλά, εμείς δεν έχουμε το ίδιο συμφέρον με τη Βαλτική. Δηλαδή όταν η Βαλτική, η κυρία Κάλας, υπουργός Εξωτερικών μας, χαϊδεύει την Τουρκία και σου λέει ότι οκέυ να πάμε όλοι σε πόλεμο με τη Ρωσία, από πού και ως πού έχω το ίδιο συμφέρον εγώ με τον Λιθουανό ως Έλληνας; Για ποιο λόγο χαϊδεύει την Τουρκία; Γιατί θεωρεί ότι η Τουρκία δυνητικώς θα βοηθήσει τα προβλήματα των ανατολικοευρωπαίων, τα προβλήματα ασφαλείας που έχουν με τη Ρωσία. Εμάς όμως, τους Νότιους, τη χώρα η οποία έχει κατοχή σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απειλεί άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; (…) Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Αυτό είναι το ζήτημα» είπε καταλήγοντας ο κ. Φίλης.
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
