Γυρίσματα της τύχης: Η κριτική μας για τη νέα ταινία του Γούντι Άλεν

Τα «γυρίσματα της τύχης» ποντάρουν στον τίτλο και όσα αυτός υποδηλώνει: Πως [δηλαδή] όσο εσύ προγραμματίζεις, ο θεός έχει [και εφαρμόζει] άλλα πλάνα.

Η Φανί [Lou de Laâge] συναντά τυχαία μετά από πολλά χρόνια το συμμαθητή της Αλάν [Niels Schneider] -που πλέον εργάζεται ως συγγραφέας-. Σχεδόν αυτοστιγμεί της αποκαλύπτει πως ήταν [και παραμένει] ερωτευμένος μαζί της, χωρίς να τον επηρεάσει ότι είναι παντρεμένη με τον πάμπλουτο και αδίστακτα παραδόπιστο Ζαν [Melvil Poupaud]. Θα γίνουν αμέσως εραστές αγνοώντας ότι ο ζηλιάρης Ζαν θα καταλάβει αμέσως την αλλαγή στη διάθεσή της και πως… δεν θα αφήσει την εξαπάτηση να περάσει έτσι. Η φανατική αναγνώστρια βιβλίων μυστηρίου, και μητέρα της Φανύ, η Αλίν [Valérie Lemercier] παρατηρεί και αυτή την αλλαγή στη συμπεριφορά και του Ζαν και του σπλάχνου της. Γνωρίζοντας ότι οι ισορροπίες έχουν αλλάξει, θα μπορέσει να προβλέψει και να διαχειριστεί τις εξελίξεις προτού να είναι τελείως αργά;

Έχοντας ως ανταγωνιστές δύο άντρες, έναν που κάνει τους πλούσιους, πλουσιότερους και έναν άλλο που ό,τι προσφέρει στην ερωμένη του στοιχίζει 3 ευρώ, μπαίνουν τα θεμέλια στην πρώτη αντίθεση. Ακολουθούν τα σύμβολα που προδίδουν το ευτελές της ζωής [με εμφατικό παράδειγμα τη φράση «Τα ξερά φύλλα τα μαζεύουν με το φτυάρι»]. Εμπλουτίζεται με βιβλία αστυνομικής δράσης αλλά και το ποίημα του Μαλαρμέ για τον κύκνο [https://www.yeyebook.com/en/stephane-mallarme-poetry-the-swan-full-poem-english-text/] αλλά και παιχνίδια για μεγάλα αγόρια: Μια ολόκληρη πλατφόρμα με ράγες που κάνει τις αμαξοστοιχίες να έχουν τον έλεγχο του ταξιδιού. Αυτό, το τελευταίο στοιχείο, όπως και το «Κουκλόσπιτο της Νόρας», συμβολίζει τον ψυχικό κόσμο ενός βαθύτατα πληγωμένου παιδιού που με τα λεφτά των άλλων και τα εκτροχιασμένα όριά του, απέκτησε δεύτερη ευκαιρία στη χαμένη αθωότητα.

Για ακόμα μία φορά ο Γούντι Άλεν θα θέσει το αγαπημένο του ερώτημα: Ποιος έχει το πάνω χέρι στον έρωτα: οι συμπτώσεις ή η ειρωνεία της τύχης; Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες του, εδώ θα αποπειραθεί να απαντήσει αποστασιοποιημένα, με γαλλική ευγένεια και ειρωνεία. «Θέλουμε να ελέγχουμε τα πάντα στη ζωή μας αλλά τελικά ελέγχουμε ελάχιστα», θα ακουστεί από το στόμα ενός ήρωα και θα αντηχήσει σε κάθε υπόνοια αγωνίας, με την προσθήκη ενός «γιατί;».

Με τον σταθερό στις τελευταίες τους συνεργασίες πίσω από την κάμερα, βραβευμένο με τρία Όσκαρ, Βιτόριο Στοράρο, ο Γούντι Άλεν αισθάνεται ασφάλεια να αναπαράξει τη συνταγή του «match point». Γνωρίζοντας την ψυχολογία των εξαπατημένων αλλά και των παθημάτων των τυφλών από έρωτα χαρακτήρων, στήνει τους χαρακτήρες στα τετράγωνα τους και περιμένει την κίνηση του βασιλιά ή το Γκαμπί της Βασίλισσας. Σε αυτή την παρτίδα, όσοι και αν διασωθούν, δύο θα είναι οι νικητές.

Με μεγάλη κερδισμένη τη Βαλερύ Λεμερσιέ που με την ερμηνεία της προσθέτει στην ηρωίδα και -δυστυχώς- χαμένο στα σημεία με αδικαιολόγητες υπερβολές, Μελβίλ Πουπό, [από τύχη πες τε ή από ευκολία] μεταμορφώνει μια φαινομενικά κλισέ ιστορία, σε ένα ποιοτικό αγωνιώδες θρίλερ. Με σαφή αντιστάθμισμα, η τύχη νικά την προμελέτη, χωρίς αντίβαρο. Χωρίς σκηνοθετικές εμπνεύσεις αλλά με δεξιοτεχνία αφήγησης, μας υπενθυμίζει τη μοναδική του ικανότητα, πέρα από το φράγμα της γλώσσας, να λέει ιστορίες που συνεχίζουν να αφορούν και το μέσο, και τον εκλεπτυσμένο θεατή. Και αυτό είναι τρε μανιφίκ! 

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More