Αυτό το γνωστό – άγνωστο Ευρωκοινοβούλιο…
Οι ιδιαιτερότητες των Ευρωπαϊκών Εκλογών, της δεύτερης μαζικότερης εκλογικής διαδικασίας στη Γη μετά εκείνη της Ινδίας, ο διαφορετικός τρόπος λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου από αυτόν των εθνικών κοινοβουλίων, οι αρμοδιότητες του Ημικυκλίου του Στρασβούργου και των Βρυξελλών, αλλά και η αντιπαράθεση φιλοευρωπαϊκών και ευρωσκεπτικιστικών ή ακόμη και απορριπτικών δυνάμεων ως προς την ΕΕ στην επόμενη αναμέτρηση ήταν τα ζητήματα που αναλύονται στην εκπομπή του Πολυδεύκη «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα, Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00). Συμμετέχει ο διευθυντής του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα Κωνσταντίνος Τσουτσοπλίδης.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1979 και μετά εκλέγεται κατόπιν καθολικής ψηφοφορίας μεταξύ 450 εκατ. πολιτών στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των 705 ευρωβουλευτών έχει ορισμένες ομοιότητες με τα εθνικά κοινοβούλια, αλλά περισσότερες διαφορές στο πως λειτουργεί. Πχ οι ευρωβουλευτές που εκλέγονται στις χώρες τους στη συνέχεια συμμετέχουν σε υπερεθνικές Πολιτικές Ομάδες, οι οποίες στο τελευταίο Ευρωκοινοβούλιο ήταν 7, συν την ομάδα των Μη Εγγεγραμμένων. Ωστόσο, οι αυτές οι Πολιτικές Ομάδες περιλαμβάνουν βουλευτές από περίπου 200 κόμματα (!) από τις χώρες μέλη, γεγονός που καθιστά την όλη διαδικασία λειτουργίας τους μοναδική και ιδιαίτερα σύνθετη. Μια από τις ιδιαιτερότητες σε σχέση με τα περισσότερα εθνικά κοινοβούλια είναι πως άλλες φορές οι βουλευτές ψηφίζουν με κριτήριο την Πολιτική Ομάδα στην οποία ανήκουν, άλλοτε τη χώρα τους, χωρίς να αποκλείονται και αρκετές επιλογές κατά συνείδηση. Ακόμη, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι κυρίαρχος ο ρόλος των 22 Κοινοβουλευτικών Επιτροπών στις οποίες προετοιμάζεται και προαποφασίζεται άνω του 80% της νομοθεσίας και των ψηφισμάτων που θα υιοθετηθούν στο τέλος από την Ολομέλεια. Ακόμη, σημασία έχει και ο ρόλος μιας σειράς Υποεπιτροπών, ειδικών και ad hoc, καθώς και των 48 Αντιπροσωπειών που έχει το Ευρωκοινοβούλιο για όλη σχεδόν τη Γη, είτε για μεμονωμένες τρίτες χώρες, είτε ομάδες κρατών, είτε διεθνείς οργανισμούς. Επιπλέον, σε μεγάλο βαθμό οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιδιώκεται να είναι το αποτέλεσμα ευρύτερων συναινέσεων και όχι απλών πλειοψηφιών.
Οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την πάροδο του χρόνου και την εναλλαγή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών αυξήθηκαν. Έτσι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαθέτει την αρμοδιότητα της “Συναπόφασης” για όλες πλέον τις αποφάσεις της ΕΕ που ανήκουν στο Ενωσιακό/Κοινοτικό Δίκαιο, καθώς και τη διαδικασία της Σύμφωνης Γνώμης για το σύνολο των διεθνών συνθηκών, καθώς και εντάξεων νέων μελών κάνει η Ένωση. Μεταξύ των κορυφαίων αρμοδιοτήτων του είναι και ο επιμέρους καθορισμός και η τελική έγκριση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Επίσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τον διορισμό όλων των νέων Επιτρόπων, για τη δημιουργία της καινούργιας Κομισιόν, καθώς και να υπερψηφίσει (ή τυχόν να απορρίψει) την Επιτροπή στο σύνολό της. Ακόμη, έχει το δικαίωμα πρότασης μομφής κατά τη διάρκεια της θητείας μιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από την άλλη, για το κομμάτι των πολιτικών της ΕΕ που παραμένουν στη σφαίρα της Διακυβερνητικής Συνεργασίας (π.χ. Εξωτερική και Αμυντική Πολιτική, Εσωτερική Ασφάλεια, θέματα Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης) το Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να ασκεί μόνον έμμεσα επιρροή και έλεγχο, μέσω ψηφισμάτων που έχουν ηθική και πολιτική βαρύτητα.
Στην εκπομπή γίνεται λόγος για τη συζήτηση που λαμβάνει χώρα ευρύτερα στην ΕΕ, στα ΜΜΕ, σε δεξαμενές σκέψεις κλπ. εδώ και χρόνια, αλλά ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια της τελευταίας θητείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ενόψει της νέας, για την άνοδο των “πολιτικών άκρων” και ιδιαιτέρως αυτών που βρίσκονται στα δεξιά. Αναφέρονται οι κίνδυνοι που υπερτονίζονται για την πορεία της ΕΕ, καθώς η πλειοψηφία αυτών των δυνάμεων αντιστρατεύεται τους σκοπούς της, είναι ευρωσκεπτικιστικό ή και ευρωαπορριπτικό (Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας, εν μέρει Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – GUE/NGL και Μη Εγγεγραμμένοι).
Από την άλλη όμως, όπως αναφέρεται, η αριθμητική στο οποιοδήποτε σενάριο δείχνει τη διατήρηση μιας μεγαλύτερης ή μικρότερης -πάντως επαρκούς- πλειοψηφίας από τις κύριες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και τις αντίστοιχες Πολιτικές Ομάδες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Κεντροδεξιά/Χριστιανοδημοκράτες), της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (Κεντροαριστερά-Σοσιαλιστές), της Renew Europe (Φιλελεύθεροι-Κεντρώοι), των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας (Πράσινοι και συμμαχικές δυνάμεις), οι οποίες, τουλάχιστον στα θεμελιώδη ζητήματα μέχρι τώρα συμμαχούν. Ερωτάται, επομένως, ο κ. Τσουτσοπλίδης προς τι η μεγάλη ταραχή κι ανησυχία, εκτός αν υπάρξουν πρωτοφανείς εκλογικές μετακινήσεις αλλά και τυχόν ανατροπή, εν συνεχεία, των πολιτικών συνεργασιών όπως τις ξέραμε. Από την άλλη, προβληματισμό προκαλεί η διαρκής μείωση της συμμετοχής των πολιτών στις ευρωπαϊκές εκλογές -και παρά την προσθήκη νέων μελών από τις πρώτες που διοργανώθηκαν και στη συνέχεια, με μερική εξαίρεση αυτής της τάσης μόνον στις τελευταίες του 2019 (1979 συμμετοχή 61.99%, 1984 συμμετοχή 58.98%, 1989 συμμετοχή 58.41%, 1994 συμμετοχή 56.67%, 1999 συμμετοχή 49.51% , 2004 συμμετοχή 45.47% , 2009 συμμετοχή 42.97%, 2014 συμμετοχή 42.61% 2019 συμμετοχή 50.66%).
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
