Αριστείδης Καμάρας: Οι αναμνήσεις μου από το γήπεδο «Ρεκόρ»

22 Δεκεμβρίου 2024

Στη μεταπολεμική Αθήνα θα «μεταφερθούμε», τα χρόνια που οι αλάνες και τα αδόμητα οικοδομικά τετράγωνα μεταμορφώνονταν σε γήπεδα στεγάζοντας τις προσπάθειες αρκετών αθηναϊκών σωματείων και τα όνειρα πολλών πιτσιρικάδων της εποχής. Τα γήπεδα αυτά δεν υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, αποτελούν όμως κομμάτι μίας αθλητικής και πολιτιστικής παράδοσης που δεν πρέπει να χαθεί. Σε ένα από αυτά ένας πιτσιρίκος καμάρωνε μαζί με τη μητέρα του το μεγαλύτερό του αδερφό πριν ακολουθήσει και αυτός τα ποδοσφαιρικά του βήματα. Μιλάμε για τον Αριστείδη Καμάρα που με τη μητέρα του έβλεπε τον αδερφό του Γιώργο να παίζει στο γήπεδο «Ρεκόρ», πριν εξελιχθεί στον κανονιέρη της «Ελαφράς Ταξιαρχίας».

***16-10-1947 Aθλητική Ηχώ – σειρά αγώνων στο γήπεδο ΡΕΚΟΡ***

Πού ήταν όμως αυτό το γήπεδο και ποιες ομάδες το χρησιμοποιούσαν;

Συνομιλητής μας λοιπόν ο Αριστείδης Καμάρας (γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1939), παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, τόσο στον Απόλλωνα Σμύρνης, όσο και στον Παναθηναϊκό από το 1961 και για 12 χρόνια, με τον οποίο κατέκτησε 6 πρωταθλήματα (1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972) και δύο κύπελλα (1967, 1969) και ήταν μέλος της ομάδας της εποχής του τελικού στο Γουέμπλεϊ το 1971.

Υπηρέτησε το ποδόσφαιρο και από διοικητικές θέσεις όπως αυτή του προέδρου στον Απόλλωνα Σμύρνης αλλά και από τη νομική επιστήμη καθώς υπήρξε νομικός σύμβουλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών.

-Πού βρίσκονταν το γήπεδο «Ρεκόρ»;

-«Το γήπεδο ΡΕΚΟΡ βρίσκονταν στην οδό Αχαρνών στο ύψος του Αγίου Νικολάου, απέναντι από την καθολική εκκλησία, ήταν αλάνα και ήταν σε έκταση περίπου δύο οικοδομικά τετράγωνα. Ήταν τόσο κοντά στην Αχαρνών, που οι επιβάτες του τραμ έβλεπαν τις πλάτες των θεατών που παρακολουθούσαν αγώνες και στέκονταν στη γραμμή του πλαγίου άουτ.

***το τραμ νο6*** ***που πέρναγε μπροστά από το γήπεδο*** ***– φωτο αρχείου ΕΡΤ***

Εμένα με πήγαινε η μητέρα μου για να δούμε τον αδερφό μου που έπαιζε. Μέναμε στα Κάτω Πατήσια. Θυμάμαι ότι στην ανατολική πλευρά του γηπέδου υπήρχε ένα καφέ και από εκεί βλέπαμε τους αγώνες καθήμενοι στα τραπεζάκια, όπου η μητέρα μου μου έπαιρνε γλυκό ή πορτοκαλάδα. Ήμουν τότε το 1947, 8 ετών .

Στο γήπεδο διεξάγονταν αγώνες του πρωταθλήματος Αθηνών, όπου οι πολλές φορές πολυάριθμοι θεατές ήταν όρθιοι και δεν κόβονταν εισιτήρια, αλλά διεξάγονταν και σχολικοί αγώνες. Κοντά ήταν το 8ο Γυμνάσιο από το οποίο πολλοί απόφοιτοί του έγιναν επιστήμονες, αλλά και το 2ο Γυμνάσιο από το οποίο αποφοίτησαν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και άλλοι.

Αργότερα στο χώρο του γηπέδου στήθηκε το τσίρκο Μεντράνο και αργότερα το τσίρκο Απόλλων, τα θυμάμαι γιατί με εντυπωσίαζαν. Βέβαια αργότερα ο χώρος απαλλοτριώθηκε και οικοδομήθηκε».

-Ποιες ομάδες έπαιζαν εκεί;

«Συνήθως στο γήπεδο ΡΕΚΟΡ έπαιζε η Πρόοδος Πατησίων και μάλιστα λίγο πιο πέρα στην οδό Ευγενίου Καρραβία, εκεί που αυτή συναντούσε την Αχαρνών, υπήρχε ένα καφενείο που είχε φέρει εκείνη την εποχή τα πρώτα μπιλιάρδα και είχε εξελιχτεί σε αθλητικό στέκι τόσο ποδοσφαιριστών των συλλόγων της περιοχής, όσο και φιλάθλων, όπου πλειοψηφούσαν οι φίλοι της Προόδου Πατησίων.

Ήταν απέναντι από το σημερινό σταθμό ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων».

-Υπήρχαν και άλλα γήπεδα σε περιοχές της πόλης που στη συνέχεια χάθηκαν;

-«Η Αθήνα τότε, ειδικά στις περιοχές έξω από το κέντρο δεν είχε οικοδομηθεί, η διαδικασία αυτή άρχισε μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και έτσι υπήρχαν αρκετά τέτοια γήπεδα.

Για παράδειγμα το γήπεδο του Χαλκηδονικού, απέναντι από εκεί που είναι σήμερα ο Σκλαβενίτης στη Νέα Χαλκηδόνα.

Επίσης το γήπεδο των Ελληνορώσων στην Κηφισίας, το γήπεδο του Αστέρα Γκύζη κοντά στο γηροκομείο Αθηνών, ο οποίος μάλιστα ήταν ιδιαίτερα δυναμική ομάδα στον αθηναϊκό χώρο, μαζί με τον Φωστήρα τον λεγόμενο φονέα των γιγάντων.

Μετά ο Αστέρας μετακόμισε στου Ζωγράφου και είναι ο σημερινός Αστέρας Ζωγράφου.

Να φανταστείτε ότι θυμάμαι το 1946 το γήπεδο της ΑΕΚ, με συρματόπλεγμα και με μικρές υποτυπώδεις κερκίδες πριν γίνει το γήπεδο που γνωρίσαμε για δεκαετίες, ενώ μετά τον πόλεμο ήρθε στη Ριζούπολη ο Απόλλωνας Σμύρνης που προπολεμικά έπαιζε στο Ρούφ».

Πώς δημιουργήθηκε το γήπεδο

Μιλώντας στην εφημερίδα «Αθλητική Φωνή» στις 10 Αυγούστου 1953 ο πρόεδρος της Προόδου Πατησίων, Κ. Γκίκας αναφέρθηκε στο πώς δημιουργήθηκε το γήπεδο «Ρεκόρ». Συγκεκριμένα είπε πως: «Κατά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής τις ενέργειές μας στρέψαμε στο Δήμαρχο κ. Άγγελο Γεωργάτο, ο οποίος διετέλεσε και επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου μας και του ζητήσαμε να μας παραχωρηθή ο χώρος όπου βρίσκεται σήμερα το γήπεδο “Ρεκόρ”. Και ο κ. Γεωργάτος, φυσικά με τη συγκατάθεσι των ιδιοκτητών του οικοπέδου αδελφών Ζάννου, μας το παρεχώρησε. Το μέρος ήταν χωράφι με λάκκους και ορύγματα που θύμιζαν περισσότερο…αεροπορικές επιδρομές παρά γήπεδο. Αλλά με την προσωπική εργασία μελών και αθλητών του δώσαμε τη σημερινή μορφή».

Με αφορμή τα όσα μας είπε ο κ. Καμάρας, από τον Τύπο της εποχής εντοπίσαμε ότι έπαιζαν στο γήπεδο εκτός από την Πρόοδο Πατησίων, ο Κατωπατησιακός, η Αθλητική Ένωση Αγίου Μελετίου, σποραδικά ο Άρης Αθηνών, οι Τρεις Αστέρες, η Δάφνη Αγίου Παντελεήμονα, η Ένωση Πατησίων. Το τραμ που πέρναγε μπροστά από τη γραμμή του πλαγίου άουτ στην οδό Αχαρνών ήταν το νούμερο 6. Μπορεί το γήπεδο σήμερα να έχει γίνει πολυκατοικίες μας άφησε όμως τις αναμνήσεις και τη νοσταλγία μίας εποχής δύσκολης αλλά ταυτόχρονα και ρομαντικής.

Έρευνα & συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος

Το αφιέρωμα στην αθλητική ιστορία της περιοχής των Πατησίων θα συνεχιστεί στις 28 Δεκεμβρίου 2024 και στις 4, 11 και 18 Ιανουαρίου 2025