Αποστασίες, διασπάσεις και αποχωρήσεις στο ποδόσφαιρο – Τα «Πράσινα Πουλιά» και ο Παναθηναϊκός

Νομίζετε ότι διασπάσεις, αποχωρήσεις, διαγραφές, «έθεσεν εαυτόν εκτός κόμματος», αποστασίες και άλλα παρόμοια σκηνικά γίνονται μόνο στο χώρο της πολιτικής;

Όχι βέβαια, ο χώρος του αθλητισμού είναι γεμάτος από παρόμοιες καταστάσεις. Θα αναφερθούμε σε μία από αυτές, όταν στο μακρινό 1931 στα εσωτερικά του Παναθηναϊκού κυριαρχεί ο Απόστολος Νικολαΐδης και διαγράφονται τα μέλη της αντίπαλης παράταξης του Μερκούρη (ο πατέρας Σπύρος Μερκούρης ήταν δήμαρχος Αθηναίων και ο γιός Σταμάτης μέλος του ΔΣ του ΠΑΟ). Ο πατέρας είχε φωταγωγήσει κατ’ επανάληψιν την πόλη όταν οι πράσινοι πετύχαιναν μεγάλες νίκες όπως το 8-2 σε βάρος του Ολυμπιακού. Μεταξύ των διαγραφέντων και ο ιδρυτής του συλλόγου Γιώργος Καλαφάτης. Δεν ήταν απλώς εσωτερικοί τριγμοί, αλλά βόμβα στα θεμέλια του συλλόγου.

Ο κλυδωνισμός μεταφέρθηκε και στο αγωνιστικό επίπεδο με την αποσκίρτηση παικτών της ομάδας, που δημιούργησαν την ομάδα «Πράσινα Πουλιά» που έζησε για ένα χρόνο με έναρξη της αγωνιστικής της δράσης το 1932, μέχρι να επανενταχθεί στο σύλλογο. Γιατί όχι; Και στα κόμματα έχουμε επιστροφές και μάλιστα εκεί (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε), έχουν γίνει ανταλλαγές βαρύτατων κατηγοριών μέχρι να ξαναγυρίσουν «στα μέλια», τις συγκολλήσεις και τις επιστροφές των «ασώτων». Το ποδόσφαιρο γιατί να πάει πίσω στον τομέα αυτό;

Υπήρχε βέβαια και υλική βάση που σημαίνει ότι ο Άγγελος Μεσσάρης, ποδοσφαιριστής των πρασίνων είχε αρθρογραφήσει σε εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό και έβαζε το ζήτημα (όπως και άλλοι συνάδελφοί του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) ότι από τον κόπο των ποδοσφαιριστών τα σωματεία μαζεύουν κόσμο, κόβουν εισιτήρια και πλαγίως κάποιοι παίκτες παίρνουν «βοηθήματα» από παράγοντες που διαχειρίζονται τα χρήματα.

Ο Μεσσάρης είχε αποχωρήσει την άνοιξη του 1931 και επανήλθε αργότερα, συνεπώς δεν ήταν στα Πράσινα Πουλιά, που και αυτοί που συμμετείχαν σε αυτά, κάποια στιγμή επέστρεψαν στον ΠΑΟ. Στη ζωή οι πόρτες ανοίγουν πάντα και προς τα μέσα και προς τα έξω, αφήστε που υπάρχουν και οι περιστρεφόμενες.

Να κάνουμε μία παρένθεση για τον «επαγγελματισμό» της εποχής εκείνης, θέμα που κράτησε για χρόνια και ήταν σε άλλη διάσταση από τις μέρες μας, αφού κυρίως διεκδικούσε όχι αποκλειστικό επαγγελματικό συμβόλαιο και πριμ, αλλά συνήθως τοποθέτηση σε κάποια εργασία για να υπάρχει μισθός και τα προς το ζην και συμπληρωματικά κάποιο βοήθημα από την ομάδα. Άλλες οι εποχές, άλλα και τα μέτρα τους.

Επίσης οι Μερκουρικοί είχαν ανοίξει ζήτημα για το δάνειο που είχε πάρει η άλλη πλευρά για βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου της Λεωφόρου. Υπήρχε λοιπόν καπνός, γιατί υπήρχε και φωτιά.

Στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας μας ακολούθησαν και άλλοι σύλλογοι με το ίδιο όνομα, που δεν υπάρχουν πια, αλλά και άλλοι που συνεχίζουν απρόσκοπτα τη δράση τους, εκ των οποίων ίσως ο πλέον γνωστός να είναι τα Πράσινα Πουλιά Καλαμάτας με ίδρυση το 1939.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η φρασεολογία της αντιπαράθεσης μέσα από τις εφημερίδες της εποχής, όπου αποστασίες, πειθαρχικά μέτρα, αποσκιρτήσεις, απειθαρχίες, κατηγορίες για φιλοαναρχισμό, εξεγέρσεις και άλλα παρόμοια, δίνουν και παίρνουν. Διαγραφές, τιμωρίες, αποκλεισμοί, απειλές, κατηγορίες για αδιαφάνεια στο χρήμα και άλλα γνωστά και στην εποχή μας, αναπαράγονται αφειδώς και εκείνη την εποχή.

Στην προαναγγελία του αγώνα (δημοσίευμα 2-4-1932 εφημ. Αθλητικός Τύπος) ο τίτλος είναι «Αύριον οι τιμωρημένοι του ΠΑΟ αντιμετωπίζουν μικτήν ομάδα», αλλά μετά από δύο μέρες στο ρεπορτάζ του αγώνα από «τιμωρημένοι», βαφτίζονται «αποστάτες». Γυρνάμε στην προαναγγελία και μαθαίνουμε ότι οι τιμές εισιτηρίων ήταν 10 δραχμές στην εξέδρα και 5 δραχμές είσοδος, προφανώς ορθίων, στο γήπεδο του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στις 3.30μμ και στις 3-4-1932.

Αναφέρονται και οι συμμετέχοντες «τιμωρημένοι»: Καλογερόπουλος, Πιερράκος Η., Βασιλείου, Ντελεάνο, Αντωνόπουλος, Μπαλτάσης Ι., Μενεγάκης, Μηγιάκης, Μπόγδανος ΙΙ, Μαρινάκης (Τσολίνας), Μπαλτάσης ΙΙ., Μπόγδανος ΙΙΙ., Πιερράκος Ι., και Παπαδόπουλος της μικτής Α’ και Β’ αναγνωρισμένων σωματείων.

Mε φρασεολογία που θα μπορούσε να έρχεται από το χώρο της πολιτικής, διαβάζουμε στις 4-4-1932 στον «Αθλητικό Τύπο» ότι «εις το γήπεδον του Πανελληνίου οι αποστάται του Παναθηναϊκού έδωσαν χθες (3-4-1932) το απόγευμα έναν φιλικόν αγώνα προπονήσεως αντιμετωπίσαντες μίαν μικτήν ομάδα ανεπίσημων σωματείων. Την συνάντησιν των αποστατών παρηκολούθησαν πολλοί φίλαθλοι και ιδίως οι ανήκοντες εις την παράταξιν του κ. Μερκούρη. Εις την συγκέντρωσιν αρκετών θεατών συνέτεινε και το ζήτημα των εισιτηρίων το οποίον ήτο μικρόν. Τα πράσινα πουλιά ύστερα από αγώνα χωρίς ενδιαφέρον, λόγω της μεγάλης υπεροχής των έναντι της μικτής των ανεπισήμων, επεβλήθησαν τελικώς με οκτώ τέρματα έναντι ενός. Τα πράσινα πουλιά θα επιχειρήσουν και αυτάς εκδρομάς εις τας επαρχίας».

Πάντως σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθλητικά Χρονικά» τη μικτή που έχασε με 8-1 την απάρτιζαν παίκτες του Αθηναϊκού και της Σπάρτα Αχαρνών.

Ακολουθεί ο γνωστός από τις εποχές μας «κοινωνικός αυτοματισμός», αφού σε δημοσίευμα της 9-4-1932 στα «Αθλητικά Χρονικά«, διαβάζουμε ότι «Οι φίλαθλοι εν εξεγέρσει δια την φιλαναρχικήν τάσιν των πρωτοποδοσφαιριστών μας». Στο δημοσίευμα μαθαίνουμε ότι ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχουν στο εσωτερικό τους ανάλογα προβλήματα. Φυσικά γίνεται αναφορά στα «Πράσινα Πουλιά» και αναφέρεται πως: «μετά την αποτυχίαν των διαβημάτων της προς τα μικρά σωματεία εστράφη εμμέσως προς τους ποδοσφαιριστάς των μεγάλων σωματείων. Ούτω επέτυχεν μίαν συνάντησιν με την ομάδα των Λιπασμάτων εις την οποίαν λαμβάνουν μέρος πολλοί εκ των γνωστών παικτών του Ολυμπιακού (Σοφράς, Κοκκινάκης, Κορωναίος) του Εθνικού (Λαπατάς), της Αμύνης (Νεγρεπόντης, Συμεωνίδης) κτλ. Η κατάστασις περιπλέκεται επικινδύνως και ασφαλώς ευρισκόμεθα εις τας παραμονάς μεγάλων ποδοσφαιρικών γεγονότων».

Πράγματι έγινε ο αγώνας με τα Λιπάσματα και στην ανταπόκριση της 11-4-1932, εκτός από το σκορ που ήταν 5-1 υπέρ των Πράσινων Πουλιών και τις λεπτομέρειες του αγώνα, στον μεν τίτλο η ομάδα αναφέρεται με το όνομά της, αλλά μέσα στο κείμενο διαβάζουμε «Οι αποστάται συνηντήθησαν χθες μετά της ποδοσφαιρικής ομάδος των Λιπασμάτων δια να εξέλθουν νικηταί με το σκορ των 5-1».

Ο Παναθηναϊκός καλεί σε απολογία τους «απειθαρχήσαντες», αλλά όπως διαβάζουμε στις 11-3-1932 στην εφημερίδα Αθλητικός Τύπος: «χθες εκκλήθησαν ούτοι παρά του γενικού αρχηγού κ. Απ. Νικολαΐδη να απολογηθούν, αλλά ούτοι δεν προσήλθον. Κατόπιν τούτου ο κ. Νικολαΐδης κατά τας πληροφορίας μας θα φέρη το ζήτημα εις το Διοικητικόν Συμβούλιον του Παναθηναϊκού το οποίον αν και μέχρι σήμερον εφάνη προς αυτούς λίαν επιεικές, θα λάβη επιτέλους εναντίον αυστηράς αποφάσεις. Οι εν λόγω παίκται είναι οι αδελφοί Πιερράκοι, Αντωνόπουλος, Μπαλτάσης και Μιάκης. Και οι μεν τρεις πρώτοι ηρνήθησαν να μεταβούν εις Θεσσαλονίκην, οι δε έτεροι δύο υπέγραψαν πρωτόκολλα αντιαθλητικής φύσεως».

Όταν λοιπόν κάποιοι είναι «αποστάται», κάποιοι άλλοι πρέπει να είναι «νομιμόφρονες». Έτσι διαβάζουμε στις 16-3-1932: «Αυστηραί ποιναί εις τους απειθαρχήσαντας παίκτας του Παναθηναϊκού». Πράγματι την προηγούμενη μέρα στις 15-4-1932 το Δ.Σ. του ΠΑΟ πήρε τις εξής αποφάσεις: δύο χρόνια αργίας στους Αντωνόπουλο, Μπαλτάση, Βασιλείου, Πιερράκο, Μενεγάκη.

Αργία 18 μηνών στους Καλογερόπουλο, Παπαδόπουλο, Μηγιάκη, Τσολίνα και Πιερράκο. Ένα μήνα αργίας στο Σκλαβούνο και επτά μέρες αργία στον Ανδρίτσο γιατί δημοσίευσε επιστολή άνευ αδείας του συλλόγου. Από την κατανομή των ποινών βλέπουμε ότι ορισμένοι θεωρήθηκαν «καθοδηγητές» και άλλοι θεωρήθηκαν «συνοδοιπόροι».

Επίσης η ΕΠΟ τιμώρησε τους ποδοσφαιριστές των επίσημων σωματείων που έπαιξαν με την ομάδα των Λιπασμάτων με μηνιαίο αποκλεισμό και ενημέρωσε τα σωματεία για την απόφασή της «δια την προστασία του ελληνικού ποδοσφαίρου από κάθε στασιαστικόν κίνημα».

Ακολουθούν τα μέτρα που θα ισχύσουν κατά τη γνωστή ιστορική ρήση από το χώρο της πολιτικής «ούτε γη, ούτε νερό».

Απαγορεύεται στα επίσημα σωματεία που είναι εγγεγραμμένα στη δύναμη της ΕΠΟ να επιτρέπουν να παίζουν παίκτες τους σε ανεπίσημες ομάδες και πολύ περισσότερο να παίζουν με τα Πράσινα Πουλιά γιατί αντικειμενικά διευκολύνουν τη δράση τους.

Απαγορεύεται η παραχώρηση γηπέδων σε αυτή την ομάδα, όποιο σωματείο το πράξη θα αποκλειστεί το γήπεδό του από επίσημες συναντήσεις (δηλαδή αποβολή στην πράξη από τις διοργανώσεις).

Ανεπίσημα σωματεία που θα διευκολύνουν τα Πράσινα Πουλιά θα διαγράφονται και θα καταγγέλλονται από το Υπουργείο Παιδείας, ως καλλιεργούντα των επαγγελματισμό.

Αναφέρονται αναλυτικά και οι ποινές του ΠΑΟ προς τους αποστατήσαντες, με την προσθήκη ότι για όσο χρονικό διάστημα θα είναι τιμωρημένοι, ταυτόχρονα θα αποκλείονται και από διεθνείς αγώνες, δηλαδή από την εθνική ομάδα.

Και τέλος, όπως στην πολιτική, ενημερώνεται ο πρόεδρος της Βουλής, ότι ο τάδε ή οι τάδε ανήκουν πλέον σε άλλο χώρο, έτσι ενημερώθηκε και η Διεθνής Ομοσπονδία μήπως γίνει καμιά «στραβή» και προκύψει διεθνής αγώνας με τους φευγάτους του Παναθηναϊκού, που θα σήμαινε αναγνώριση και κύρος.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα

Πέφτει και η μπηχτή για αδιαφάνεια στην οικονομική λειτουργία αφού «κατέρχονται δε εις συναντήσεις ποδοσφαιρικάς εν τω γηπέδω του Πανελληνίου Γ.Σ. πραγματοποιούντες εισπράξεις αγνώστων πως διατεθειμένας».

Ναι η ΕΠΟ που δύο χρόνια μετά δέχτηκε δημοσίως χρήματα (και με αυτά έφτιαξε τα γραφεία της) από τη φασιστική Ιταλία για να παίξει μόνο τον εκτός έδρας στην Ιταλία αγώνα η εθνική Ελλάδος και να παραιτηθεί του αγώνα στη χώρα μας μήπως και ταλαιπωρηθούν οι Ιταλοί στην πορεία τους για το Μουντιάλ, κατηγόρησε τα Πράσινα Πουλιά ότι με εισιτήρια 10δρχ και 5δρχ (ούτε καν τα λειτουργικά έξοδα δεν θα κάλυψαν) είναι ύποπτοι για οικονομικές ατασθαλίες και «επαγγελματισμό».

Tην ίδια χρονιά το 1932 η ΕΠΣΑ στην οποία συμμετείχαν οι «νομιμόφρονες» που στοχοποίησαν τα «Πράσινα Πουλιά», βρέθηκε στη δίνη οικονομικού σκανδάλου και επίσης την ίδια χρονιά σε αγώνα ΠΑΟ-ΟΣΦΠ υπέρ των σεισμοπλήκτων της Χαλκιδικής η ΕΠΟ από τις 60.000 δραχμές των εισπράξεων κράτησε για λογαριασμό της τις 12.000, άλλα τόσα πήρε ο επίσημος ΠΑΟ για δικαιώματα γηπέδου, 6.000 δρχ. κρατήθηκαν για έξοδα αγώνα και τα μισά 30.000 πήγαν στους σεισμοπαθείς.

Έρευνα: Nάσος Μπράτσος

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More