Αποκατάσταση και ανάδειξη  των χερσαίων τειχών του κάστρου της Χίου

40 χρόνια ανασκαφικών ερευνών και το κάστρο της Χίου συνεχίζει να αποκαλύπτει τα μυστικά του.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Θοδωρής Πυλιώτης, παρουσιάζει τα νέα ευρήματα από ένα χώρο της εποχής του βυζαντινού μεσαίωνα.

Η Όλγα Βάσση, Αρχαιολόγος Διευθύντρια της Εφορίας αρχαιοτήτων Χίου εξηγεί για την τοποθεσία που είχε διενεργήσει η 3η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στο Κάστρο της Χίου, η οποία αποτελεί έναν προστατευόμενο ιστορικό και αρχαιολογικό χώρο.

Τα τείχη του χωρίζονται σε χερσαία και επιθαλάσσια, φιλοξενούν ισχυρούς προμαχώνες, που ένα τμήμα τους έχει καταστραφεί, αλλά το άλλο αποδεικνύεται αποκαλυπτικό για την ζωή εκείνης της περιόδου, που ξεκινά με την πρώτη φάση κατασκευής του τον 10ο αιώνα από τους βυζαντινούς, συνεχίζεται με τους Γενουάτες κατά τον 14ο έως τον 16ο αιώνα και κλείνει με την οθωμανική κατάκτηση το 1566, με ένα μικρό γενουατικό διάλλειμα το 1694.  

Μέσα στην πόλη της Χίου κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους η ζωή ακολουθούσε τις δικές της, συχνά υπόγειες διαδρομές για την ασφάλεια των κατοίκων.

Σήμερα πλέον μετά τη αποκατάσταση των τειχών, ήρθε η αποκάλυψη. «Για πρώτη φορά μπήκαμε μέσα στους προμαχώνες που αποκάλυψαν ένα δίκτυο στοών και φαίνεται η πολύπλοκη η δομή τους. Είδαμε την εσωτερική τους διαμόρφωση», σημειώνει η κ. Βάσση.

Η κατοίκηση στο χώρο του Κάστρου μαρτυρείται τουλάχιστον από τους ελληνιστικούς χρόνους, ενώ ευρήματα ανασκαφών πιστοποιούν την συνέχιση της κατοίκησης στους Ρωμαϊκούς και στους πρωτοβυζαντινούς χρόνους.

Όπως λέει η κ. Βάσση «μετά την απελευθέρωση το 1912, το κάστρο ήταν σε καλή κατάσταση. Ωστόσο, το 1922 εγκατέστησαν τους πρόσφυγες και αυτό προκάλεσε μεγάλες φθορές». Το έργο είναι συγχρηματοδοτούμενο μέσω ΕΣΠΑ από την Περιφέρεια Αιγαίου και την ΕΕ και υλοποιείται με αυτεπιστασία από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου.

Η ιστορία του κάστρου ακολουθεί την ιστορική πορεία της Χίου. Το νησί το κατέλαβε το 1304 με δόλο ο γενουάτης Benedetto I Zaccaria, ο οποίος δικαιολόγησε την πράξη του στη βυζαντινή αυλή ως απαραίτητη για να αποτρέψει την κατάληψη του νησιού από Τούρκους πειρατές. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος ανίκανος να επέμβει στρατιωτικά, αποδέχτηκε το τετελεσμένο γεγονός και του παραχώρησε το νησί ως φέουδο, αρχικά για περίοδο 10 ετών, η οποία όμως στη συνέχεια ανανεωνόταν ανά πενταετία.  Όσο βασίλευε ο Ανδρόνικος Β’, οι σχέσεις με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρέμειναν καλές και η μίσθωση της Χίου ανανεώθηκε το 1324.

Ωστόσο, η συμπεριφορά του κληρονόμου του Zaccaria, Martino Benedetto γινόταν πιο διεκδικητική και περίπου το 1325 έδιωξε τον αδελφό του Benedetto II από συγκυβερνήτη της Χίου. Το 1329 το κάστρο κατελήφθη από τον στόλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου. Ένας από τους κορυφαίους Χιώτες ευγενείς, ο Λέων Καλόθετος, πήγε για λογαριασμό του χιώτικου πληθυσμού στον νέο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ’ Παλαιολόγο και τον Ιωάννη Καντακουζηνό, να προτείνει ανακατάκτηση του νησιού. Ο Ανδρόνικος συμφώνησε και, βρίσκοντας πρόσχημα την παράνομη κατασκευή ενός φρουρίου από τον Μαρτίνο, έπλευσε με μεγάλο στόλο εναντίον του. Ο Μαρτίνο οχυρώθηκε στο κάστρο, αλλά ξεσηκώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός, ενώ παραδόθηκε και ο αδελφός του, οπότε αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει. Οι Γενουάτες, για να εξισορροπήσουν την ήττα από τους Έλληνες στη Χίο στράφηκαν και κατέλαβαν την Λέσβο. Η Χίος παρέμεινε στους κόλπους της βυζαντινής αυτοκρατορίας έως το 1346, όταν την κατέλαβε ο Γενοβέζος Simone Vignose.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More