Αθώοι αλλά καταδικασμένοι: Ο κοινωνικός στιγματισμός και ο εφιάλτης της φυλακής για εγκλήματα που δεν διέπραξαν – Προσωπικές μαρτυρίες

Οι περιπτώσεις κακοδικίας έρχονται να στιγματίσουν ζωές αθώων που κατηγορούνται και φυλακίζονται άδικα. Πρόσφατη περίπτωση η ισόβια καταδίκη 54χρονου το 2015 για την δολοφονία της συντρόφου του. Στην ΕΡΤ μίλησαν άνθρωποι που καταθέτουν τις δικές τους ανάλογες εμπειρίες που γνώρισαν χωρίς να φταίνε, τον στιγματισμό και τον εφιάλτη της φυλακής.

Ο Ρομέο και ο Νίκος γνώρισαν το πιο σκληρό πρόσωπο της δικαιοσύνης, φυλακίστηκαν χωρίς να έχουν διαπράξει το έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκαν. Σήμερα ζουν ελεύθεροι, προσπαθώντας να γιατρέψουν τις πληγές από έναν εφιάλτη που, όπως λένε, σε καθορίζει και σε ακολουθεί.

Ο Ρομέο εδώ και 1,5 μήνα βρίσκεται στην Αγγλία και προσπαθεί να χτίσει τη ζωή του από την αρχή. Το 2017 καταγγέλθηκε για λόγους εκδίκησης από την πρώην σύντροφό του για σωματεμπορία και το 2020 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 9 ετών. Το Εφετείο τον αθώωσε ομόφωνα. Στις 2 Οκτωβρίου βγήκε από τη φυλακή, μόλις ένα μήνα πριν ολοκληρώσει την ποινή του, με ευεργετικό υπολογισμό.

«Δεν είναι μόνο ότι έχασα τρία χρόνια από τη ζωή μου, είχα κάνει οικογένεια, είχα γνωρίσει την αρραβωνιαστικιά μου, είχαμε κάνει οικογένεια και την περίοδο που με πιάσανε η κόρη μου ήταν 3,5 μηνών. Όταν γύρισα, το παιδί ήταν τεσσάρων. Έχασα το παιδί μου. Με τη σύντροφό μου χωρίσαμε. Με είχαν βάλει στο ίντερνετ, στις ειδήσεις».

3,5 χρόνια άδικα στη φυλακή και κοινωνικός στιγματισμός για ένα έγκλημα που ο 27χρονος τότε Ρομέο δεν έκανε ποτέ. «Πώς δικάζεις κάποιον χωρίς κανένα στοιχείο εναντίον του; Με βάση τι; Όχι απλά με ενδείξεις. Τι ενδείξεις; Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δε δικάζεσαι με ενδείξεις. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αν δεν έχουν απόδειξη, δε μπορούν να σε δικάσουν. Έγω έπρεπε να μαζέψω μόνος μου στοιχεία για να αποδείξω ότι είμαι αθώος. Ενώ πρέπει αυτοί να αποδείξουν ότι είμαι ένοχος», λέει χαρακτηριστικά.

Πήγε να βοηθήσει ένα παιδί και βρέθηκε στη φυλακή

Μοναδική στα χρονικά δικαστικής πλάνης είναι η ιστορία του Νίκου από τη Βόρεια Ελλάδα. Πηγαίνοντας οδικώς ταξίδι με τη σύζυγό του εκτός Ελλάδας, κοντά στα σύνορα, μέσα στη νύχτα είδε ένα μετανάστη με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά να περπατούν ανάποδα στην εθνική. Σταμάτησε σε ένα αστυνομικό μπλόκο και ζήτησε βοήθεια για την οικογένεια που κινδύνευε.

«Μας ζήτησαν τα χαρτιά, να κάνουμε έναν έλεγχο, δώσαμε τα χαρτιά και μας είπαν να περιμένουμε, μετά ήρθε ένα συμβατικό όχημα από το Τμήμα Διδυμοτείχου και από εκεί ξεκινά η περιπέτεια» εξηγεί στην κάμερα της ΕΡΤ ο Νίκος.

Το ονοματεπώνυμό του χτύπησε στο σύστημα καταζητούμενων. Είχε την ατυχία να έχει το ίδιο όνομα και επίθετο με ένα μέλος εγκληματικής οργάνωσης, καταζητούμενο από το 2004.

«Τι εννοείτε καταζητούμαι; Με τι στοιχεία; Τα στοιχεία τα κρατάω στα χέρια μου, μου λέει. Εσείς έχετε στοιχεία για το αντίθετο; Μα έχω πάει λέω τόσες φορές στο Αστυνομικό Τμήμα, δε μου έχουν πει τίποτα. Τίποτα, ανένδοτοι και 5 λεπτά, με έβγαλαν έξω και Δευτέρα πρωί πήρα το δρόμο για τη φυλακή. Απλά πάρτε τον μέσα και όταν γίνει το δικαστήριο, αν είναι αθώος θα βγει».

Έμεινε ένα μήνα στη φυλακή από ένα τραγικό λάθος, γιατί αστυνομικοί υπάλληλοι, εισαγγελέας και ανακριτής δεν ήλεγξαν όπως έπρεπε τα στοιχεία της υπόθεσης.

«Αφού οι υπάλληλοι της φυλακής όταν ήρθαν τα χαρτιά μου γελούσαν. Πήγα με ένα ονοματεπώνυμο, τίποτα άλλο. Τους πήγαμε στοιχεία ότι το ένταλμα σύλληψης ήταν από το 2004. Το 2010 έβγαλα ταυτότητα που σημαίνει ότι χτύπησαν τα στοιχεία μου στο κομπιούτερ. Το 2016 και το 2017 έχουν βγάλει ταυτότητα τα παιδιά μου και έχω πάει μάρτυρας. Ποτέ κανείς δεν είπε τίποτα, αλλά δυστυχώς τα πράγματα εκεί μάλλον λειτουργούν αλλιώς».

Ο Νίκος, για τον ένα μήνα άδικης κράτησης, είχε πει στα τέσσερα παιδιά του ότι λείπει εκτός Θεσσαλονίκης για δουλειά. Αυτό είναι που τον πληγώνει μέχρι σήμερα περισσότερο από οτιδήποτε.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More